Mr.Suicide

no Lilianno to zdecydowanie Twój najlepszy wiersz, jaki czytałem. zgodzę się z wesoły grabarzem. pozbyć się inetrpunkcji albo jeszcze nad nią popracować. mógłbyś czasem zajrzeć do warsztatu. pozdrawiam.

było niedawno w warsztacie, ale postanowiłem jeszcze raz wrzucić. nieco pozmieniałem, włącznie z tytułem. mam nadzieję, że można jeszcze sprawić, że stanie się to wierszem. z góry dziękuję za pomoc. pozdrawiam.

szkoda że nie zawsze potrafię rozszyfrowywać skompresowane myśli to nieprawda że dopiero co trzecie rozumiem przepraszam albo obiecuję jest zgodne z twoim racjonalnym konsumowaniem naszej flamingowej rzeczywistości a zresztą – każdemu zdarza się zmienić na chwilkę w bluźniercę i naprawdę jestem pełem podziwu że nie znudził ci się jeszcze mój przekrojowy na pozór sposób oddychania * może więc dla odmiany poudajemy że prace nad fundamentami - poszarpane kaprysami - ale są w trakcie od nowa

Wystukuję do ciebie SMSy po płaczących parapetach. ---> trochę mi się to ż Dżemem skojarzyło ('List do M.') W treści SMSów pełno znaków zapytania zapewne niesłusznie. I wykrzykników Choć tych drugich jakby mniej ---> to się chyba nazywa funkcja delimitacyjna. po co w takim razie i w pierwszej i drugiej Cholera, parapetowa sieć GSM cały czas o tych znakach zapytania i wykrzyknikach ? Znowu przeciążona można by trochę tego wywalić. Nie dostajesz moich znaków Zapytania i wykrzykników, których pełno Choć tych drugich jakby mniej Tak jest zawsze Kiedy pada Cholera ---> jak dla mnie troszeczkę za słaba pointa. rewelacją ciężko byłoby to nazwać. po co na początku każdego wersu zaczynasz z dużej litery. wystarczy raz albo np. na początku każdej strofy i tyle. poza tym hmm rozumiem, że w złości ciężko jest dojść do porozumienia, że nie widzi się wszystkich gestów, różne słowa ineterpretuje się zgoła inaczej, niżby oczekiwał tego słuchacz. dla mnie ten utwór jest właśnie opisem kłótni, może sprzeczki czy coś w tym guście. oczywiście Autor mógł mieć coś innego na myśli. ja to tak w każdym bądź razie widzę. myślę, że dobrze zrobiłeś dając wiersz do warsztatu. może zajrzy tu ktoś jeszcze, o nieco większej wiedzy. pozdrawiam.

d zapożyczenia z języka angielskiego nie zawsze muszą być blee. niestety zdecydowanie większa część młodzieży wykorzystuje słowa, zwroty języka angielskiego w taki sposób, że ręce opadają albo kierują się w stronę brzucha, kiedy ten podczas ataku smiechu po pewnym czasie może zacząć całkiem solidnie boleć. rozumiem francuski, łacina. zresztą tymi językami nie posługuję się 'plebs'. ergo - nie ma się co rozkręcać z uzasadnianiem ostatniego zdania, gdyż sensu większego mieć to nie powinno ;)

ładny wiersz. idę ślepo za Stanisławą, jeśli chodzi o metafory. patetyczny nastrój, ale akurat mnie nie przeszkadza, jeno uroku dodaje. naprawdę. a i rymy niebanalne. będę jeszcze wracać, bo jest do czego. pozdrawiam.

dzięki Piotrze za wizytę i uwagi. ech, kiedy tylko będę miał więcej wolnego czasu (czytaj, by zasiąść do wierszowania), to na pewno to rozpatrzę. pozdrawiam.

dzięki Marlett za wizytę i uwagi. jak tylko będę miał wolną głowę od problemów, na pewno coś zmienię. pozdrawiam.

cieszę się, że coś się spodobało. dzięki za wizytę. pozdrawiam.

kiedyś napisałem coś, co jak myślałem jest nawet wierszem. podobnie jak u Ciebie słowo 'herbata' nadawała 'rytmu' utworowi. Tobie wyszło to lepiej. kurczę, jesteśmy z kimś, jest wspaniale, a następnego dnia pustka. jak para z czajnika, kiedy woda się gotuję. jakieś nieporozumienia, mgła. ech, wybacz że niejasno formułuję swoje myśli. taki jakiś słaby dzień :( pozdrawiam.

jeśli ja o coś proszę, to owszem często bywa tak, jak w Twojej miniaturce, Marlett. i to boli, niestety. nie możesz niczego oczekiwać, bo druga osoba ma monopol na rację. ładna, życiowa miniaturka. pozdrawiam.

ciekawe. zresztą co kto woli, zależy od nastroju ;) ale to fakt. generalnie czytam w jakichś przerwach, również na kawkę :) pozdrawiam.

trochę skonfundowana ta nasz rzeczywistość (monotonia 2) szkoda że nie zawsze potrafię rozszyfrowywać skompresowane myśli to nieprawda że dopiero co trzecie rozumiem przepraszam albo obiecuję jest zgodne z twoim racjonalnym konsumowaniem naszej flamingowej rzeczywistości a zresztą – każdemu zdarza się zmienić na chwilkę w bluźniercę i naprawdę jestem pełem podziwu że nie znudził ci się jeszcze mój przekrojowy na pozór sposób oddychania * może więc dla odmiany poudajemy że prace nad fundamentami - poszarpane kaprysami - ale są w trakcie od nowa

cieszę się, że forum znowu otwarto. cieszę się, że mogę Cię znowu czytać. ładny utwór. peel jest altruistą, nie bojącym się wysiłku, jeśli wymaga tego sprawa, jest dokładny. nie wiem co mogę więcej powiedzieć. podoba mi się i tyle :) pozdrawiam.

14 wersów nie robi z utworu sonetu. poczytaj sobie troszeczkę, jeśli nie masz pojęcia o tej najbardziej kunsztownej formie wiersza. pozdrawiam.

dobra, oblewamy ;) napełniam od nowa \_/ ;)

to tak, jak i ja. jak dobrze znowu tu być :)

zajrzałem, bo po tytule spodziewałem się raczej czegoś zabawnego. niestety rozczarowało. no bo kto się zachwyca pięknem pomidorów ? dla kogo odzwierciedleniem marzeń jest ich zapach ? hmmm skoro mówisz, że to fragmencik czegoś większego, to z chęcią poczekam. może będzie bardziej zabawne ? pozdrawiam.

o ile pamiętam (jeszcze przed problemami z forum) czytałem jakąś miniaturkę o temacie oscylującym w okolicach najbardziej oddanego człowiekowi czworonoga. ładnie Inko. ale 'bomkami' ? neologizm czy zwykła literówka ? pozdrawiam.

boję się dziś snu jak paszczy krokodyla którego nie widziałem -----> może usunąć 'którego' i dać w następnym wersie na żywo myślnik? np. : jak paszczy krokodyla - nie widziałem na żywo pochłania mnie zamykając powieki -----> ten wers jakoś mnie nie bardzo pasuje. może zamiast umieram niego dać 'ja' albo usunąć. tak czy inaczej coś bym w jego oczach z nim porobił. spokojny bez obaw -----> skoro bez obaw, to przecież wiadomo, że spokojnie. albo na odwrót ;p otwieram jaźń rodząc się w skórze najdzikszego to tylko moje uwagi. ogólnie wiersz mnie się podoba. będę czekać aż się rozwinie. pozdrawiam.

o każdej z części pisałem coś w W. może trochę bardziej estetycznie byłoby bez kresek i nazw. nie lepiej ponumerować np. liczbami rzymskimi ? ale to tylko moje widzimisie ;) pozdrawiam.

teraz patrzysz mi na dłoń a jutro przeczytasz coś zupełnie z innej kartki z innego zeszytu historie brzmią nieco odmiennie jakby kłopotliwiej dla ciebie to najzwyczajniej kolejny odcinek ja sam już nie wiem jak składać ręce i jak je unosić ja bym to tak. w zasadzie prawie tak, jak Tomasz. niemniej jednak w ostatniej strofie całkiem okaźne nagromadzenie literki 'j' . a może i się czepiam... ? tak czy inaczej moim zdanie całkiem ciekawy wierszyk. pozdrawiam.

jestem za. oczywiście nie mam tu siebie na myśli. sam wiem, jak piszę (czy raczej staram się imitować). ja przynajmniej nie w walam się do Z, bo wiem, że jeszcze sporo pracy przede mną, żeby tam coś zamieścić. na samym początku też unosiłem się dumą. całe szczęście, że szybko zdałem sobie sprawę z tego, jak bardzo się myliłem i dzięki Wam wszystkim za to. za to, że się ruszyłem do przodu. moim zdaniem pomysł Michała (czy Oscara) jest bardzo dobry. nowi przez ten czas zdążą się oswoić z forum. powyciągać konstruktywne wniosnki. może otworzą oczy i zanim coś opublikują, przeczytają to sto razy, żeby uniknąć kompromitacji. wiadomo, że każdy chce, aby go chwalić, ale na to trzeba sobie zapracować solidną i sumienną pracą, a nie włażeniem sobie nawzajem w ty...ek i ubóstwianiem wierszy, ktorych nawet się nie rozumie, których nawet nie próbuje się zrozumieć. rozumiem, że nie zawsze chce się dokładnie analizować każdy utwór (tym bardziej, że wiersz spod gatunku gniot jest tu bardzo popularny), ale przynajmniej trochę starań.

dwie 'bliskie' sobie osoby uciekają. tylko pytanie czy uciekają dosłownie 'z obcego... miejsca' czy uciekają przed czymś czego nie znają i wolą się od tego trzymać z daleka ? dziwka i anarchista - ładny kontrast. chyba oboje mają coś do ukrycia przed sobą - ciemne, zakrywające blizny okulary. równie dobrze mogą one symbolizować jakieś trudne przejścia z przeszłości. nie mam pewności. nie bardzo rozumiem dwóch pierwszych wersów z drugiej strofy. kobieta peela nie chce sie przed nim otworzyć i zwala to na jakąś błahą sprawę ? i nagle 'czterdzieści suk na sygnale' ,niewyjaśnione sprawy pomiędzy peelem i jego kobietą. ona już się nigdy nie dowie, jak wiele do niej czuł. no i pointa. zastanawiam się czy to nie była po prostu jakaś hippisowska jazda. peel się naćpał z kobietą. taki mój pogląd na wiersz. mnie się podoba. raczej nic bym nie zmieniał. pozdrawiam.

tutaj można określać wciąż na nowo nie brakuje sytuacji nieprzewidzianych przypisanych temu miejscu tam nie ma mnie na pewno kto wie dlaczego no ja bym to tak na przykład widział. pozdrawiam.