Oxyvia

Rozumiem. Masz prawo nie lubić wyliczanki. :-) W tym wierszu wyliczanka jest konieczna dla wyrażenia tego, co zamierzałam wyrazić: do unaocznienia (zobrazowania), jak wiele na każdym kroku jest naturalnego marnotrawstwa w przyrodzie, od najmniejszych organizmów czy wręcz nasion aż po ludzkie zdolności i możliwości, których na ogół nigdy nie udaje się w pełni wykorzystać. Nie umiałabym tego zobrazować bez tego środka stylistycznego, jakim jest wyliczanie (nagromadzenie odpowiednich wyrazów). Bardzo się cieszę, że wiersz i tak Ci się spodobał - miło mi. :-)

Popieram z całą stanowczością. Wymowa wiersza nie dla mnie.

Extra zdjęcie! :-)

Bez obaw, to tylko moja wizja literacka.:) Obsesji też nie mam.:))) Bardzo dziękuję za przeczytanie, komentarz i stwierdzenie – „Ładne” Pozdrawiam. Nawet nie przyszło mi do głowy, że mógłbyś mieć obsesję. :-) Pod wpływem silnych emocji na ogół nie pisze się trzeźwych wierszy.

Nie lubisz Japonii? No a haiku? :-) Preparat Twojej roboty koniecznie muszę sprawdzić na sobie. ;-)))

Dzięki za wizytę i opinię, Cyklopie. Nie każdy mój wiersz musi każdemu przypaść do gustu. Ale żeby zaraz łatwizna? No to spróbuj napisać sonet i wyrazić w nim jakąś poważną refleksję! Wtedy pogadamy o "łatwiźnie"! ;-D A dlaczego Ci rytm przeszkadza? Wolisz wiersze bez rytmu? :-) Pozdrawiam serdecznie. Oxy.

Oxyvio, gdybym wcześniej zapoznał się z Twoimi upodobaniami j.w., pewnie nie zerknąłbym na ten wiersz - a byłaby to moja strata, bo wiersz dobry. Niby sama oczywistość, a ciekawie przekazana. Gratuluję i pozdrawiam Dlatego nigdy nie należy bezwzględnie polegać na opiniach innych ludzi. :-) Dziękuję serdecznie za przychylny koment, bardzo się cieszę i pozdrawiam.

Stasiu, nie dla Ciebie taki pomnik, bo Ty jesteś "poczytelna" i wielu "poczytelników" Cię lubi! :-) A scenariuszy nikt z nas nie ma... Nie na obroty Ziemi ku wyspom szczęśliwym i rajom. Zresztą po co? Buźka! Oxy.

Tak, im więcej rozumiejących czytelników, tym lepiej. Ale wiesz, że nie można liczyć na tłumy w naszej "branży"... Co innego metal - tam to tłumy są i rosną. Ale za to nasza sztuka jest elitarna i nie mniej potrzebna, a nawet śmiem sądzić, że dużo silniej wpływa na rozwój świadomości i kultury ogólnej, choć mniej ludzi to widzi. Oj, bo wpadnę w nudziarski wykład! Dość. Buziaki i uściski, Kochana. :-) Oxy.

Normalnie "Madzia w Krainie Czarów"! ;-D Czuję się, jakbym była śniona przez czarowną Czarowniczkę! Razem z kilkoma innymi osobami z cyganerii poetyckiej, które też nie są w tym śnie sobą, ale za to jaki mają urok baśniowy! W dodatku pojawili się nawet Nieobecni! A nowy komentator MARZKOB doskonale parodiuje podwójne osobowości niektórych sklonowanych poetów Orga, zwłaszcza Zetki. ;-))))) Buziaki, Magdo z Tamaryszku! :-*** :-)

Ładne i smutne. A powinno być w tym dniu radośnie... I tego życzę Autorowi.

"Pociąg zwany pożądaniem"... Ładne. No właśnie: marzenia zbyt długo niespełnione po prostu zaczynają boleć i męczyć, wreszcie stają się obsesją...

Bardzo ciekawa recenzja. Zazdroszczę Ci przeżycia. :-)

Aż mnie dreszcz przeszedł... Ależ Ty potrafisz w kilku słowach oddać całą głębię jakiejś wieczności, jakiegoś absolutu! Bo nie tylko w tym wierszu to widziałam! Jesteś Mistrzynią króciutkich form, Bożena! Masz jakąś rodzinę w Japonii? Pozdrawiam i buziam serdecznie! No i ... czekam na cynk, wiesz. ;-)

Piękny, klasyczny wiersz - takie cacka kocham najbardziej! Nastrój, uczucie, melodia, magia, baśń - to jest to! Buziaki, Babo! :-)

Emilu, a ja się bardzo cieszę, że go przeczytałeś. :-) Zgadzam się z każdym Twoim słowem: życie to wielki dar (a w nim największym darem jest miłość, która nie każdemu jest dana). Cóż... nawet niespełnione życie jest przecież ciągle życiem. I można się nim cieszyć. Mimo wszystko. Dziękuję Ci za koment i pochwałę formy - to dużo.

To właściwie jest proza... gdyby nie te puzzle. Ale to oklepana metafora, prawie tak oklepana, jak szept zmieniający się w szum wiatru. Dwa pozostałe Twoje wiersze są lepsze. Ten taki sobie. Tylko ładnie się kończy. Ale to proza. :-)

Dla mnie bardzo fajna humoreska, stylizacja na ludową, rymowaną opowieść, jakich wiele się słyszało jeszcze nie tak dawno po wsiach... Ubawiłam się. :-)))

Bardzo fajny wiersz! Świetny pomysł metafory! Robi wrażenie! Brzydotą porównania najbardziej! Naprawdę świetne!

Bardzo się cieszę, chociaż nie jestem pewna, czy powinnam - mam nadzieję, że nikogo nie zdemoralizowałam za bardzo, skłaniając do takich przemyśleń? ;-))) Pozdrawiam najserdeczniej Nową Czytelniczkę i zapraszam do następnego!

Sylwestrze, bardzo mi miło i odkłaniam się nisko. :-) Dziękuję.

Anno, bardzo serdecznie Ci dziękuję za tę wysoką pochwałę! Niegodnam aż takiej, ale miło to czytać! :-))) Ja również serdecznie pozdrawiam.

Ale Ty już masz jeden ślad tego, co piszesz i czujesz, i myślisz... Bardzo piękny ślad. Oby było ich jak najwięcej. Dziękuję, Monika. :-)

Krysiu, jak Ty mnie dobrze rozumiesz. Dziękuję, kochana. Pozdrawiam równie serdecznie. :-) Oxy.

Magdo - Tarownico! Dziękuję! Za Poetkę z dużej i Jedną też! :-))) Chociaż na pewno nie jedna. Nawet nie wiem, czy poetka? Buziaki!