Oxyvia

Proste? Musiałam przeczytać kilka razy, żeby dogłębnie zrozumieć. ;-) Dobre, bo wieloznaczne, chociaż to nie wiersz.

Świetny surrealizm wyrażający nasze coraz gorętsze piekło metropolitańskie. ;-)

Niezwykłe połączenia słów w przewrotne i wywrotne sensy - jak to u Rafała. Dawno Cię nie czytałam! I znów robię to z przyjemnością. :-)

Nie ma to jak maximum treści w minimum słów we wierszu! ;-))) Jacek, czy moja książka dotarła już do Ciebie? Do innych osób doszła (wysłana tego samego dnia). A Twój tomik nie przyszedł do mnie - czyżby również uleciał?... :-(

Bardzo dobrze wyrażony gniew, którego Peel(ka) nie chce czuć, ale wie, że jeszcze przez jakiś czas ten gniew nie da jej spokoju. Podoba mi się. :-)

Ha ha! Fajna stylizacja na wypowiedź prostego, nagabniętego na ulicy człowieka. Bo takie rzeczy wkurzają. Skoro miał być trawnik, to i chodnik być musi. Ale to oczywiście nie jedyny nonsens, jaki obserwujemy dookoła. :-)

No i dlatego w Polsce jest coraz więcej nieleczonych impotentów, a coraz mniej dzieci! :-( Ale mam nadzieję, Cyklopie, że Ty się nie zaliczasz?... ;-)

No, nie wiem, czy aż zachwycającą. I czy każdy....Pomyślę to Ci powiem. Tymczasem pozdrawiam. Elka. Zachwycającą o tyle, że zadziwiającą - każdy jest niesłychanie skomplikowanym tworem - mózgiem z obudową - najdziwniejszą bodaj rzeczą, jaką stworzyła przez miliardy lat natura. Ale oczywiście nie każdy ma piękny umysł. Co to, to niestety nie. :-) (Dlatego poprawiłam się z zachwycającej na fascynującą). Pozdróweńka.

O, bardzo ciekawy wiersz! Niezależnie od tego, co kto sobie podstawi pod "maleńką, nieskończoną strukturę" - czy duszę, czy uczucia, czy delikatność psychiki - wszystko jedno. Wiele tu można wyczytać. Każdy człowiek jest zachwycającą, a przynajmniej fascynującą strukturą.

Fajny wiersz. Poniedziałki dla ludzi pracy są drażniące. Ale muzyka łagodzi obyczaje. :-)

Dziękuje pięknie, Bolku, za pochwałę ballady i za wiersz utrzymany w klimacie. :-) Serdeczności.

No to bardzo się cieszę i dziękuję stokrotnie! :-)

Nato Droga, bardzo Ci dziękuję za ten przemiły komentarz. Na pewno tez byś umiała! Spróbuj. :-) Pozdrowionka! :-)

Bardzo ładna ballada, liryczna, smutna i pasuje do wielu ludzi, którzy nie umieli zrealizować życia tak, jak by chcieli. Do tego ten przewrotny tytuł, sugerujący zgoła coś przeciwnego - to podwaja wrażenie. Piękne.

Poezja to prostytutka? Eee... to chyba o jakiejś innej pani. ;-) Pozdrawiam.

Jagodo, cóż można jeszcze powiedzieć? Bardzo ładny, ciepły, nostalgiczny wiersz pełen ciekawych, oryginalnych metafor. Nie mamy już pięciu lat, ale ogrody - te, które przetrwały - ciągle są takie same. Uściski. :-)

Ale ona duchowo BYŁA matką i żoną, a nie - mogła być! Właśnie nie mogła być, bo nikt tego nie potrzebował od niej! Dzięki za powrót i przemyślenia nad moim wierszem - bardzo mi miło, Aniu. :-)

Emm, no to strasznie się cieszę - lejesz balsam na mą duszę! Pozdrowieństwa i buziaki! :-)

i. Dziękuję, Janusz. Bardzo, bardzo mi miło. Serdeczności. :-)

Dziękuję Ci, Magda, za pochwałę formy. :-) A kiedy się wyśpisz, to może spróbuj wczytać się w treść - może wtedy wiersz okaże się wcale nie za długi?... Buziaki!

Widzisz - u mnie też jest mnóstwo takich wspomnień. Byłaś tą piękną panną - wiesz, jak to jest - rzadko zdarza się facet, któy w pięknej kobiecie widzi człowieka z uczuciami i myślami... Ale jednak zdarzył Ci się taki wspaniały Gość. :-) Tak, całe szczęście, że u Ciebie inne zakończenie. U mnie też nieco inne, na szczęście. :-) Serdeczeństwa!

w odróżnieniu, ode mnie ELUALU:))) czytałam wyobrażając sobie... wiesz kogo? wiem, że wiesz, ściskam mooocno W>J Jagódko, daaawno Cię tu nie było! Miło Cię widzieć u mnie! :-))) Cieszę się, że Ciebie wiersz nie znużył. A kogo sobie wyobrażałaś? (Drugie zdanie Twojego komentarza jest kierowane do mnie czy do Eli Ale?). Buziaki! :-)

Aniu, bardzo dziękuję za pochwałę wiersza i stylizacji, bo nie jest to łatwe (przynajmniej dla mnie). Była czy nie była - i tak, i nie... Była matką i żoną - całą duszą, całym swoim jestestwem, bo tylko tego się uczyła od dzieciństwa i tylko tego pragnęła. Ale nikt tej "duchowej" żony nie pojął za żonę... Nie spełniła się, nie zrealizowała. Jak wiele kobiet. Serdeczności. :-)

Aniu, dzięki za wizytę. Do podręczników wybiera sie najlepsze wiersze, o czym może nie każdy wie? Dlatego określenie "podręcznikowy" zawsze bardzo mnie cieszy i przyjmuję je jako komplement. Los wierzby może nie jest najgorszy, bo jednak długie życie i w ogóle żywotność to niebagatelna wartość. Ale z drugiej strony - ta wierzbowa samotność na pustym polu?... Pozdrawiam ciepło.

Bardzo dziękuję za pochwałę i za przytoczenie ludowej ballady - skoro tak się to kojarzy, to znaczy, że udało mi się osiągnąć efekt "ludowości"? Bardzo się cieszę! Pozdrawiam.