Oxyvia

Bardzo dobra metafora i ostre, wyraziste słowa. Podoba mi się i zapluszam! Jestem ZA! Tylko przydałoby się jednak wyrównać rytm i zrobić z tego marsz, równy i miarowy, zagrzewający do wspólnego dążenia/działania. Pozdrawiam, Sylwestrze. :-)

Ha ha ha! Uśmiałam się. ;-))) No cóż, rozmaite są pary, a często dobierają się na zasadzie kontrastu. :-) Fajny wierszyk. ;-)

Przepiękny wiersz. O Mamie? Tak go czytam. Peelka "odgruzowuje" mieszkanie z niepotrzebnych gratów - i nagle trafia na pamiętnik, pisany dawno przez nieżyjącą, najbliższą Osobę... Pamięć ożywa, przypominają się wydarzenia z ostatnich lat Jej życia, coraz większa dezorientacja, pomyłki, zapomnienia, bezradność i kłopoty w wysławianiu się... ale także wartości i talenty, a przede wszytkim niepowtarzalność Człowieka i Jego miłość. Odzywa się też nadzieja, że Ona gdzieś tam jest - w innej postaci - na jakiejś przystani, w którą sama chciała wierzyć. Przepiękny wiersz. Wzruszyłam się. Zapluszam. Acha, tylko drobiazgi - masz literówki w dwóch miejscach: "karpia a galarecie" - W galarecie; "nie powstydziłby się sam Bilke" - BLIKLE. Pozdrawiam! :-)

to stary wiersz - stąd tytuł ... Dzisiaj i kobiety biegają se z nesese ... Bez względu na sytuację , nadal cierpią dzieci . Oczywiście to tylko szerokie uogólnienie , trafiają się ludzie mądrzejsi życiowo . Rzecz jasna - pieniądze nie są złem , złem jest ich umiłowanie i przelanie miłości należnej innym w ich stronę .... Na szczęście trafiają się i poeci ... ;-)) Na szczęście. Na przykład Ty. I świetnie, że o tym piszesz. Trzeba ten temat poruszać jak najczęściej, dopóki problem istnieje i przybiera na sile.

O tak, niestety nieszczęścia wcale nie uszlachetniają, przeciwnie - często odbierają ludziom godność i spychają ich w błoto. Nikomu tego nie życzę. I dlatego musimy pamiętać, że wszyscy jesteśmy ludźmi - także chorzy, bezdomni, analfabeci, inwalidzi, żebracy, "głupi"... Uściski, Izbo kochana. :-)

Dziękuję, miło mi, zapraszam. :-)

Bolku miły, dziękuję za plusik i za piękne dopowiedzenie wiersza wierszem. :-) Cieszę się, że Ci się podoba moja piosenka.

Rozrzut - bo Twoje myśli są tak głębokie, że potrzebują dużo czasoprzestrzeni! ;-))) Dziękuję za miłe słowa, Cezary, naprawdę bardzo mnie ucieszyłeś tą pochwałą! Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, że ten wiersz zostanie aż tak dobrze przyjęty. Widocznie jednak bardo źle się w Polsce dzieje, skoro tyle Osób tak żywo reaguje na tę tematykę. Pozdrawiam! :-)

Marusiu, dziękuję - skoro trafiłam w Twoje odczucia, znaczy, że tekst jest prawziwy i mówi o realnej rzeczywistości. To wielka pochwała! Serdeczeństwa! :-)

Dziękuję za "specjalistkę"! Ale za to nie umiem pisać takich nieregularnych, tajemniczych zagadeczek jak Ty. :-) Pozdrówka, Magitarko! :-)

Dziękuję serdecznie, Nowa! Bardzo mi miło! Pozdrowieństwa. :-)

Nato, w takim razie rosnę z dumy! Bardzo się cieszę, że Ci się spodobała i że jest melodyjna w Twoim odbiorze! Pozdrowieństwa. :-)

La Fee Verte, baaardzo dziękuję za Ul! To dla mnie wielki zaszczyt! Pozdrówka! :-)

Tak, jedna z wielu ostatnio. Bo teraz piszę prawie same piosenki i być może nie bez powodu... Ale nie chcę zapeszać. :-) Dzięki za wizytę, Dariusz.

Dzięki serdeczne. :-)

Dokładnie tak, jak piszesz. Mnie się zdaje, że bezrobocie w dużej mierze jest sterowane (nie tylko w Polsce), żeby łatwo było ludzi zastraszyć. A platforma chce jeszcze wydłużyć czas pracy do emerytury... Satyra na ogół nie jest wesoła. Dziękuję za wizytę i odniesienie wiersza do naszej rzeczywistości. Pozdrówka.

Dokładnie tak samo odczytałam, więc nie mam nic do dodania. Piękny wiersz. To po co tam jeździsz, Żaczko Droga? Daruj już sobie nareszcie! I przyjedź w końcu do Wawki. :-))) Buziaki. :) oXY, JEŻDŻĘ DO DZIECI, ZWIEDZAM, SPRAWDZAM MENU W RÓŻNYCH RESTAURACJACH, WYBIERAM NAJSMACZNIEJSZĄ:)))ROZMAWIAM Z POLAKAMI, WSPÓLCZUJĘ IM, A TO CO PISZĘ TO TYLKO TAKIE TAM SMUTECZKI, PRZEMYŚLENIA NA OBCZYZNIE:))) ściskam cię kochana, a do Wawki zajadę a jakże!!! mam tam siostrzeńca 3 miesiecznego i trzeba odwiedzić . Ooo, no to już się nie wymówisz! To czekam na informację, kiedy Cię zobaczę! :-)))

Roklin, bardzo serdecznie dziękuję za ten wspaniały komentarz. Ogromnie się cieszę, że Ci si e podoba mój wiersz i że ma on odniesienie do realnej rzeczywistości, którą sie zajmujesz. Być może ktoś napisze muzykę - zainteresował się moimi tekstami bardzo dobry kompozytor, ale nie napisze muzyki, dopóki nie dostanie kontraktu od kogoś, kto te piosenki kupi. Ano, zobaczymy, jak to będzie. Pozdrawiam serdecznie. :-)

Bardzo dziękuję. No właśnie - jakby neiktórzy byli "dziećmi gorszego Boga". Nikt taki nei jest. Pozdrawiam Czytelniczkę. :-)

Żaczko, bardo Ci dziękuję za miłe słowa! Pewnie, że nie pisze tu nic nowego, ale jesli przestaniemy pisać o rzeczach oczywistych i codzinnych, które wymagają zmian, to nigdy one sie nei zmienią - tak myślę. Uściski gorące!!! :-)))

Bardzo Ci dziękuję, Elko. :-) A dlaczego Ci nie pasuje jeden wers? I który?

Nie ma wolnych pokoi, brak biletów na spektakl, nie wystarczy bochenków i miejsc; i czy leżysz, czy stoisz - Ziemia nazbyt niewielka, wszędzie ciągle za dużo cię jest. Droga już przepełniona wskroś piątymi kołami, zapomina imiona, ogranicza znakami, nikt tu na nas nie czeka, otwierając ramiona; wieczna miłość człowieka w nieskończoność niech kona. Po co komu nasz talent, po co serce i ręce, kiedy niebo ucieka znad głów? Może nie ma go wcale i nie będzie nic więcej, nawet mglistych pamiątek ze snu? Nikt tu od nas nic nie chce, bezimienność i chaos, strasznie trudno o miejsce i oddechów za mało. Może jeden ratunek przeżywania się z sensem: chwytać życie i wspólnie uczłowieczać nieszczęście?

Po prostu świetne. Jest tak, jak piszesz. Nic ująć, nic dodać. Kapitalna kwintesencja rzeczywistości: kobiety, zapędzone do prac w domu, nie mają nic do gadania, choć chciałyby zmienić istniejący porządek, faceci muszą wobec tego zarabiać na rodziny, więc marzą, że zarobią jeszcze więcej, a dzieci niczego nie są świadome i - w jakimś podtekście - nie stanowią wielkiej wartości dla rodziców, którzy troszczą się o inne rzeczy. Tak to właśnie jest! Zapluszam, oczywiście. Doskonałe.

Dokładnie tak samo odczytałam, więc nie mam nic do dodania. Piękny wiersz. To po co tam jeździsz, Żaczko Droga? Daruj już sobie nareszcie! I przyjedź w końcu do Wawki. :-))) Buziaki. :)

Jest: te znaki (myślniki i cudzysłowia) trzeba jeszcze raz wpisywać tu na Orgu po naciśnięciu przycisku "Edytuj" - wtedy wychodzi "wporzo", jak tutaj u mnie teraz. :-) Wierszyk niby wesoły, a naprawdę okropnie smutny. I jak zwykle - skrzywdzona kobieta wini samą siebie, a to najsmutniejsze. Uściski, Emm. :-)