Witalisa

Tango redundo Łzy z oczu wyciska, Bo chwila krótka Jest do rozstania bliska, A ty mi tego już nigdy nie przebaczysz, Że mnie na oczy swoje więcej nie zobaczysz. Ale teraz niech kwitną wszystkie kwiaty, A ty się śmiejesz i nie chcę nic poza tym. I nie wypowiem tego słowa niedobrego, Co mówi żegnaj, lecz nie mówi dlaczego. Tango redundo...

@Adaś Marek – halo! popatrz na nadawcę; zdaje się, że wyżej przedstawiono dekalog ewangelicki.

@Adaś Marek – nadaremno (ja tak znam, rymuje się).

My pobłogosławieni Ze szczytu Babel chcemy By w dobrej ziemi mógł się Plenić nasz lichy zasiew

@Dagna – przypadkowa "recenzja", chciałam tylko zobaczyć, kto się odniósł.

@Naram-sin – syrena nie usiedzi na kanapie😉

@andreas – dębowe serce wie najlepiej, co chce powiedzieć😉

@Naram-sin – istotnie, zaczyna się nastrojowo, a za chwilę wyrzutnia w holocen (ale dryfowanie bywa metaforyzowane). Co do wilków: polecam książkę Farleya Mowata (badacza życia wilków w kanadyjskiej tundrze w l. 50.) "Nie taki straszny wilk" – jest tam postać Inuity, który rozumiał mowę wilków (dzięki temu łatwo odnajdywał renifery). Dla nas to już nieosiągalne (a dzieci wychowywanych przez wilki, antylopy nie można było przywrócić/wdrożyć do człowieczeństwa). Ja akurat byłabym ciekawa wykładu.

@Naram-sin – w sprawie przypadkowości: – holocen to nasz czas, epoka polodowcowa, dryfujące kry, topnienie lądolodu (można też skojarzyć ruchome piaski) – niestabilność "gruntu"; – zapach w płucach – polisensoryczność; nie inicjacja – powrót do natury w człowieku; – przeskok do nadziei. (W jakimś stopniu podążam za wibracją słów, a konteksty się objawiają, np. rosy). @andreas – grabula🙂 pamiętam Twoje przytulanie się do brzozy.

Wchodzisz lękliwie w ciszę lasu ściętą Gdzie tylko w górze uparcie łopoce Rozdarty całun chmur sine memento A wśród korzeni dryfuje holocen Już nie rozumiesz, o czym wilki wyją Choć rozpoznajesz w płucach zapach sosen Blaski śreżogi nad ziemią niczyją Skroplą na liściach dobroczynną rosę.

@Waldemar_Talar_Talar – wszyscy lubimy swoje pomysły, wiadomo😉 Ale chciałam przede wszystkim zwrócić uwagę na to, że 6 sylab w haikowym wersie to niekonieczne wykroczenie. Pozdr.

@MIROSŁAW C. – a miałam spytać, skąd cytat (warto podawać); teraz dorabiam artystyczne pauzy myślowe, bo jakże inaczej.

@MIROSŁAW C. – więdnie trawa, siano to rezultat (metafory a precyzja – to nie byle jakie zagadnienie).

@Naram-sin – może się nie znamy na ich choreografii😉

@Naram-sin – szkoda miejsca na powtórzenia: Gnojna Góra = starówka; a serenada i bal nietoperzy – to celowy oksymoron? Taki zestaw wrażeń wstrząśnięty – niezmieszany.

@yfgfd123 – mnie źródła potrzeba (jest pod akcentem) albo: potrzeba mi źródła; może: "Luna-Ofelia" (zgadzałby się rodzaj i byłby efekt podwójnego imienia) – piękna metafora trzeba przyznać.

@Waldemar_Talar_Talar – to "obrazem" nie jest dobre (zakwitnąć obrazem?); gdyby dać np. "czernią", byłoby 5-7-5; a zamiast "zakwitnąć" (bo to też nie bardzo pasuje) – "usiana". (Haiku to małe poletko, dlatego trzeba czasem nieźle pokombinować – i to jest fajne).

@Andrzej P. Zajączkowski – dobrze, że zaistniała "królowa" w takiej formie (tylko że "będę" się powtarza, jeszcze w "zdobędę"). Warto czasem odczekać, pozwolić wygasnąć wcześniejszym nastawieniom.

@moina Spoko – "dywanowy" żart. Dobrej nocy.

@Andrzej P. Zajączkowski – my guitar rezonuje przyjaźnie🙂 "Czepiała" jest właściwym słowem, bo może nawet chciała powstrzymać przed fałszywym krokiem... przecież wiemy, jak to się dalej potoczyło.

@moina – chciałam wiedzieć, jak się miewasz🙃 1. Twój wymysł i wykonanie (ja zwinęłam swój dywan i proszę nie naruszać praw autorskich). 2. Nie wcinam się do dialogów (ale dobrze, że sprawa wróciła; nie lubię manipulacji – tak intelektualnych, jak emocjonalnych). 3. No bo mówiłam o tym trzecim głosie. 4. Widzę tam dwie ludzkie wstawki (jedna ze zwykłym Twoim błędem: "mi" zamiast "mnie" po akcentem, co Ci już kiedyś poprawiłam); nie chodzi przecież o długość, a o styl. Ps. Jak mogłaś wczoraj zauważyć, nie łapię się na haczyki, więc temat uważam za zamknięty. Jeśli chcesz mi jeszcze coś powiedzieć, to mam tu swoje publikacje – nie nadużywajmy gościnności. O M., o M. – wyluzuj!

@Łukasz Jasiński – nie mówi się o nieobecnych, ale ten długi komentarz to w moim odbiorze robota AI (nawet dobry żart, gdyby to było dopowiedziane).

@Andrzej P. Zajączkowski – trudno polubić tak depresyjny wiersz, choć obrazowanie znakomite; przecież samo ujęcie zjawiska w słowa jest konstruktywne. Myślę, że tłumaczenie nie wychwyciło roli jeżyn, aktywnej i celowej.

@Zawierucha7 – niezła zabawa; serio: u.o.p. jako tworzywo? – jeszcze jak!

Kot waruje pod murem sierpówka tkwi na płocie gdyby zdjąć perspektywę niemalże się całują połączeni szarością