wierszyki

Zabawa słów. Być może dopuszczalna w utworze literackim, niekoniecznie już w komentarzu. Pzdr 🌼

Ładny kobiecy wiersz. Przybliżyłaś tutaj postać słowiańskiego bóstwa, ale pewnie dodałaś też coś od siebie o godzeniu się z ziemską rolą matki. Wkładać można chleb do pieca, ale do zbóż między kłosy to może i podrzucać lub po prostu między inne dzieci, te od siebie, aby wzrastały i dojrzewały, tym samym jakby to właśnie dojrzewanie i dorastanie było naznaczone największą wartością, do jakiej człowiek był tutaj predysponowany. Takie może i utarte już wnioski, niemniej wciąż się uważa, że ludzi należy samemu formować wg jakiegoś wzorca, kt9ry narodził się komuś dopiero co w głowie. Pzdr.🌼

Dzięki @iwonaroma @Roma i @Leszczym Gdyby istniała jakaś możliwość duchowego wsparcia dzięki czytanym słowom, to w intencji bezpieczeństwa dla kobiet, ten wierszyk. https://www.se.pl/torun/klaudia-walczy-o-zycie-po-szokujacym-ataku-w-parku-glazja-prokurator-mowi-jak-zachowywal-sie-sprawca-aa-KgQK-33f Pzdr. I życia Klaudii.

Pewnie doczekali się na krioterapię i masaże na NFZ ;)) Toż i fruną :-)) Pzdr :))

Cóż bez oczu. Ładny, spokojny, melancholijny wiersz, Pzdr.

Nie poznała się ona na was, czy odwrotnie, trudno powiedzieć. Grupowe to może są tylko koła szachowe, zwykle dla dzieci i ludzi w późniejszym wieku. Ogórkowo na lato, pozdrawiam :-)

i lubię opalać nogi ale czoła już nie nie tyle w chustce lepić pierogi ile skry mrozu łapać jak miech głęboką zieleń oczyma wodzić może w ramiona przygarnie mnie gdy w suchym korpus chłonie odważnie balon emocji w rwącym się śnie gdy sypki parzy blade podeszwy ożywia złącza neuronów kwarc a w chmurze polar uszy tak pieści śnieg się zawiesza na czubku garb gdy palce kreślą pod przezroczystą taflą ósemki z jaskółczych gniazd wyfruną w oddech najcichsze z pieśni tyle by całym i żywym. Klaud I Lubię opalać nogi, ale czoła już nie. Nie tyle w chustce lepić pierogi, ile skry mrozu łapać jak miech. Głęboką zieleń oczyma wodzić, może w ramiona przygarnie mnie, gdy korpus w suchym odważnie chłonie balon emocji w rwącym się śnie. Gdy sypki parzy blade podeszwy, złącza neuronów ożywia kwarc, a w zimnej chmurze to polar pieści, śnieg się zawiesza — na czubku garb. Gdy palce kreślą pod przezroczystą taflą ósemki, z jaskółczych gniazd wyfruną w oddech najcichsze z pieśni — ważne, by całym i żywym tak.

Mamo, to jest świeży miąższ. Prawie jak mąż :) No to już sam wiesz, co takie paraliżujące :)) Puenta 😁

Tu coś chyba do poprawy w tym jednym tylko zdaniu, co mi się rzuciło. Nawet ilustracje takie wydają się jak z klaseru, ładnie ułożone, a to cóż - tak na świezo? Zdaje się, tak wynika mi przynajmniej (sorki -subiektywizm :), trzeba uważać jednak na wszystko dookoła. Życzę udanego odpoczynku :)

Serduszko, że tak starannie przygotowany plik, a długi przecież. Zgubiłam się gdzieś tam w 2/3 treści. Te pasy, którym poświęcono wiele uwagi nie wzbudziły mojego zainteresowania. ale w snach właśnie takie szczegóły wydają się kluczowe. Czy to przestroga związana z podróżowaniem, jakaś alegoria życia tuż przed wypadkiem może nawet i katastrofy lotniczej (łózka piętrowe w Rosji to jak początek filmu Wajdy o Katyniu) - nie wiem. życzę w każdym razie sn9w takich bardziej relaksacyjnych :) Jest coś takiego jak paraliż senny. Każdy chyba doświadczył. Niemiłe bardzo, tutaj chyba coś takiego właśnie.

Oj, oczy można stracić na tych wiecznych różach w martwych naturach... Pora róży :-) Pzdr :-)

A to nie wiedziałam. Tym lepszy tekst Alicji :-)

Ależ u nas jest niebezpiecznie :-) Nie przyjeżdżajcie, a sio! (Wiersz bardzo na czasie). Pzdr :-)

Nie wiem, czy tak szczególnie na ząbki zaleca się jabłka, trochę mam obawę, że może zabraknąć takich argumentów dużego kalibru :-) Jak i to, czy Staś ma aż tak szczególnie ogromne serce i oczy, a nie może być po prostu zwykłym kochanym Stasiem. Pamiętam, ze mój syn też nie chciał jeść jabłek. Kiedyś po prostu przysiadła się do nas nasza znajoma na placu zabaw i poczęstowała inaczej pokrojonymi jabłuszkami z pojemniczka i to chwyciło :-) Takie ot, wielkie-małe problemy zwykłych ludzi, przypominające o przemijaniu i prostych zwycięstwach i radościach. Wszystkiego dobrego :-) (I to są prawdziwie wielkie wygrane, namówić do czegoś dobrego :-))

Dzięki :-) Wczoraj zrobiłam czereśniowe powidełka. Musiało być zatem słodko i milusio, żeby się udało :-) Dziękuję, życzę dobrego słoneczka @andreas @Dagna @Czarek Płatak :-)

O jak ja lubię takie :) Ciut tajemnicy: skąd te wiśnie Czy aby chmurki się żegnają Z dniem, który kończy się jak szkolny Rok ze świadectwem oczu Laur. 🌞

Może to jak czkawka, kto go wie, lecz z całą pewnością, powiem, że w okresie godowym ptaszek ten o swe terytorium walczy w dzień. Swojej dzięciołeczce namiar da - zwijam się jak tylko owada zjem. A rumor tu taki! Jam cały rok leczył, a żerują ptaki. Pozdrawiam 🌼

Dla szanownego pana Grzesia może tak: Pozwól, że jednak na zapartego pójdę w to ćwierkanie, jako żywo ćwierkał :) Pzdr 🌼 Dziękuję @Łukasz Jasiński :) A tak, czy żywy to już nikt nie zapyta. Chyba żywy. Odpoczął w bezpieczny miejscu i smignąl. Pzdr 🌼

Fajne, Ale szkoda, że nie zawsze. (Może nie zawsze możemy tam się przecież znaleźć i w dodatku im nie przeszkadzać). Pzdr :-) (Skubią trawę, a nie krowy, i tak przecież może się zdarzyć ;-)

Lub odgłosy dzięciołka.

A po piąte przez dziesiąte Będą ćwierkać, świstać, kwilić, Pitpilitać i pimpilić Ptaszki następujące: ↓ Słowik, wróbel, kos, jaskółka, Kogut, dzięcioł, gil, kukułka, Szczygieł, sowa, kruk, czubatka, Drozd, sikora i dzierlatka, Kaczka, gąska, jemiołuszka, Dudek, trznadel, pośmieciuszka, Wilga, zięba, bocian, szpak Oraz każdy inny ptak. Julian Tuwim, Ptasie radio Pan Google: https://wiersze.juniora.pl/tuwim/tuwim_p02.html Możesz też zapytać Ala: ćwierkanie dzięcioła. Pzdr :)

Nie. Nie miało być zlośliwie. Chciałam wskazać to, co istotne w myśleniu od dawna, nie tylko jako idea książki. Miłego :)

Hicior :) Uff ów owa owo i już :)

Bardzo ładnie. :)

To bardzo eleganckie określenie szanowni państwo, które szalenie lubię. W oderwaniu: Naczelnym. Redaktorem :) Pozdrawiam 🌼