wierszyki

Zarost to jest coś, co wraca z uporem maniaka. Wysprzątasz, wyczyścisz - wraca taki, jaki był przedtem. Tu jest obraz innego domu, który daje na pewien czas schronienie, ale nigdy nie może stać się prawdziwym domem. Nie wiem jakie i czy są jakieś badania, ale chyba ogólnie jako społeczeństwo, ubożejemy. I takie miejsca dla ludzi, którzy żyją de facto pod gołym niebem, niestety mają przyszłość, choć z drugiej strony - dobrze, że są. Piosenka - walc wampirów, nadawała może nieco zbyt surrealistyczny obraz. Pozdrawiam.

Nie przejmuj się tym specjalnie. Masz zapewne jakiś swój obraz przed oczami. Miłego, dziękuję:)

Ano. Działa na wyobraźnię :) Pzdr :)

wnosi energię toleruje gości w samych slipkach przegląda pod kątem zawszenia wskazuje miejsce do spania uczy sortować rzeczy zmieszane pozbawia lokum* tych których nie lubi alkomat powtarza jedno i to samo sprawdza ciśnienie o ile to możliwe to i ile niemożliwe tamto nieustannie kieruje pod prysznic opakowuje w coś czystego nie przywiązuje się tamten... dom między nami dopinasz plecak strażnik mosiężny w okop szacunku pewny i znając siłę wyspania dzień się rozkręci jak śrubka w tynku deszczem najlepiej przejmie się czapka godziny same cicho spadają dopóki żyjesz nic nie jest smutne banknoty szumią jak młody zając w potrzask hierarchii każdy rytuał swój sobie ceni zbiorowo chwilę nim zastrzyk wzmoże młodej zieleni dotyk na sierści i przejdzie w płuca * lepiej uprzejmie poprosić - inspiracja Spierdolenie Przez Duch7millenium *** to zamknięte to otwarte krokusikowe pola przetarte

Kanony piękna wciąż się zmieniają, piegi też bywa, że przeszkadzają :-) A tak w ogóle, to wiersz trzyma od początku do końca :-)

Jacku, a z kobietą się trudniej choć czasem zgodzić, czy jak? Pzdr. 🥸 Affy są z szaffy ;)

Pochowały się bidulki wszystkie. Ach... Spokojnego dnia 🌼

Bardzo fajne. Jest taka piosenka dla dzieci o dwóch zajączek, co powtarza się w kółko. Pzdr..

To raczej jest publicystyka. Tytuł mógł by być np. klimatycznie, to jedna z ulubionych cech, miłych autorom. Lub klimat myśli tym razem bez przecinka, bo rzeczywiście ostatnio wszyscy mamy raczej ciężki klimat myśli. Pzdr

Nie wszędzie jednak w jednym szeregu stać możemy, w tej samej pozycji. Pzdr. :-) Bezbarwny tytuł, a treść fajna. PZdr.

Ja pracowałam z bezdomnymi przez chwilę, Boże zachowaj. Od szarego końca.

* Uciął sobie drzemkę. Krzepki, to i łatwo na talerzyk — gada płaszczyk galaretki: * — Dajcie go — nie rusałkom ! Pięknobrewej i miłej — umiejącej serdecznym palcem snuć perspektywę. Po dziecięta dla objęć, co rodzić, jemu będzie. Silna, by przyszłość unieść, w rachunki niepamiętne. By szedł wyprostowany, ciągnąc życia tobołek, a płochliwy smuteczek tylko łączył oboje. * Z poczekalni strzał zabrał putto go i w zegarze zaklął czas, aby przysiąc ze wskazówek w nadmiarze: * — Lubić zwłaszcza mokre wiosny, aby ciągnąc się w płaszczach, unieść chmury w kapturze. Dogonimy się, uwierz! „Taka jednostka może sprostać.” Talerzyk, Raz Dwa, Trzy Druga wersja: Przedostatni przed porucznik 2 Nasze wiosny Wiosna. Buczy trzmiel radosny jak śmigłowiec z bliska. Prawie prosto w oczy. W krąg ćwierkają ptaki. Nawet puch zdrapany tuż pod drzewem — wysechł, gdy bez głowy — zamilkł. Przedostatni przed porucznik uciął sobie drzemkę. Krzepki, to i przeciął na talerzyk łatwo płaszczyk galaretki: — Dajcie go — nie rusałkom! — gada — Pięknobrewej, miłej — umiejącej snuć serdecznym palcem perspektywę. Po dziecięta dla jej objęć, rodzić, jemu będzie. Silna, aby przyszłość unieść, w co złe — niepamiętne. Szedł będzie wyprostowany, w dal ciągnąc tobołek, płochliwy tylko smuteczek złączy ich oboje. Z poczekalni strzał zabrał putto go, w zegarze zaklął czas, mógłbyś przysiąc — wskazówek w nadmiarze: — Polub nasze mokre wiosny, ciągnące się w płaszczach, chmury niosą się w kapturze. Uwierz w dzieci, uwierz.

Też mi się podoba :) A ja lubię szczerze takie mokre wiosny Które ciągną w płaszczach i zachwyt radosny Uniosą w kapturze też niejedną chmurkę I dogonię ciebie dogonię ze zdrówkiem. Pzdr 🌞

Super, że zdążyłaś na tę okoliczność :) Stąd i ze się zapewne z Pisarki skurczyło :)

Deszcze niespokojne Potargały sad.. ;) Nie to pokolenie..

Na ścieżce wojennej pierwowzór Ludzia.

A ja uwielbiam jeszcze ten brak zieleni, szczególnie jak sobie wygrabiłam w ogródku i widzę wschodzące pierwsze, jeszcze nie zarośnięte trawą łodyżki. Ale w dużym mieście, rzeczywiście, kto by nadążył za tymi śmieciami. CO ciekawe, jak sam je zbierasz, widzisz ich więcej. tak to mniej więcej może, nie wszyscy widzą to samo, nie wszyscy to samo postrzegają i zapamiętują. Pzdr. Zapomniałam, że dziś pierwszy dzień wiosny :-)

(Czy w tytule miało ściśle tak być - mocno czule?) Pzdr :-)

W Twoim stylu tu wszystko, brokat miejsca użyczył i listkom. Jeden słyszy, a drugi się patrzy, może myślą ktoś też się zahaczy? :-)

:) https://www.google.com/search?q=raz+dwa+trzy+młynarski+panna+krysia

Taki świat za 10 lat. Nikt z nas już nie ma pracy, nie ma wojen bo nas zjadło, jesteśmy szczęśliwi, bo żyjemy dla zabawy, więc udajemy, że potrafimy pisać wiersze - Folwark nowej generacji. Pzdr 🌼

Hania Rani też ;)) 🌞

Ja też nie lubię limeryków. Czasem jakiś jednak wyskoczy, dzięki ;-) (Co nie znaczy, że zdarzają się wyjątki, jak od wszystkiego, pozdrawiam :-) Aż, mówi się przepraszam... - Przepraszam :'-)

Dzięki. Dla wielu osób jest to dyskredytujące. W dzisiejszych czasach może trzeba jednak udowadniać, że jest się żywym? Pzdr :-)

Dziękuję za uśmiech, pozdrawiam :-)