wierszyki

Tyle chwil dobrych smutnych i miłych I tych, gdy serce tak mocno biło. Dziś ucieszyło zwyczajne zdanie, że mi jest ładnie... Że mi jest ładnie. I nasze z sobą bliższe lub bliskie Ale aż wszystkie, ale aż wszystkie. Zawsze jest tląca jakaś obawa I pewnie ciągle mogłoby padać, Ale gdy gryka samotna biała W sukience wstała — nam nie wypada. Ledwie że biała Gryka - niewyczerpanym Źródłem rutyny * nawet największy na świecie brzydal jeśli się znajdzie mu odpowiedni może i kolor a może fason uśmiechnie się do pyzatej kiecki ładna koszula - co to takiego może być ładna ale manekin z wystawy jutro inną przymierzy a my jesteśmy tylko dla siebie

Dziękuję. W marcu bodajże była taka sytuacja. Duże osiedle. Pierwsze naprawdę ciepłe promienie. Duże stado gołębi nerwowo przebierające nóżkami. Tyle ludzi. Tyle zwierząt. Które nadają życia zamkniętym betonowym ścianom. I jedna pani umarła. Pusty pojemnik pod drzewem. Wtedy dopiero można było ją zobaczyć w tym momencie. Lublę jak każdy mieć ostatnie zdanie. Uprzejmie proszę o ignorancję pod komentarzem Dziękuję. Miłego dnia🌼

Pewnie ludzie... ;) Pozdrawiam :)

No tak. To była ich praca przecież. Jest taka możliwość, by być artystą lub twórcą, to wiążę się z opłatą składki ZUS i należnymi świadczeniami np. emeryturą. Warunkiem jest jeszcze przynależenie do odpowiedniej organizacji. Opinia, czy to ma jakąś wartość jest drugorzędna. Rozumiem, że ten cudzysłów dlatego, że mamy wrażenie, że to była pełnia ich życia. A ludzie po prostu kochali Asię. Dziękuję, pozdrawiam.

Komu służy jaka chwila.. Okazuje się, że żadna w Twoim wierszu. W pracy na koniec też się ostatecznie liczy, kto był kto nie był. Lista obecności. Chwile ulatują cięzar pracy problemy zadania. Pzdr.

Dziękuję. A ja myślałam, że to tylko wierszyk o gołębiach. Pozdrawiam 🌼

O udało się nawet całkiem podobnie zrymować. Pzdr :-)

Masz z nim naprawdę bardzo dobry kontakt, jeśli Cię słucha, gdzie mu wolno wchodzić :-) Każdy widać jakiś musi mieć problem, takie życie :-) Pozdrawiam serdecznie :-) (Chyna duże kolorowe wiatraczki też przeganiają ptaki. Są też takle dźwiękowe odstraszacze

No tak Jacku, bo z gołębiami jednak jest problem. Mnie on nie dotyczy, bo mam kota. To chyba najlepszy sposób. :) Mam parę gołąbków wśród drzew. To też jest urocze. Ja zupełnie nie wiem, jak można żyć bez kota :)) Pozdrawiam 🌞

Tylko staruszka, która się garbi albo na laskach mocno się trzyma, wypatrzy ciebie — głodny gołąbku, który przyszłości większej już nie masz. Natrętne stadko rozrzuci kwestę, w garnuszku przecież zabrakło wody... Gdy się podziała gdzieś atencjuszka w ludzkim skupisku, dawnej ślebody.

Interpunkcyjnie także pięknie. Pzdr :-)

Mi się wydaje, że mogłaby być każdą z tych osób, które parodiowała. Po prostu nie mieściła się w żadną z tych ról, bo była we wszystkich. Pozdrawiam serdecznie :-)

Prześliczny i znów mądry wiersz "udało" Ci się wysmażyć Sylwestrze. Udało w cydzysłów, bo to przecież i talent i praca. Tak rzeczywiście mamy zakodowane wyobrażenie piekła i nieba, ale powiem Ci, że tam bardzo wysoko w górach jest też nieraz piekielnie pięknie - piekielnie, bo i strasznie i śmiertelnie, a powrót właśnie w dół to radość i ukojenie i poczucie powrotu także do bezpieczeństwa. Pozdrawiam :-)

A kiedy była stara np. Joanna Kołaczkowska? Trochę złudna ta piramida. Można być i starym dzieckiem, ciężko chorym na smutek - nieuleczalne w świecie, gdzie jest miejsce tylko na zabawę. Ja czytam Twoją miniaturkę mnie j więcej tak ;-) wszyscy bawią się dzieci - w życie potem dorywczo albo przeważnie Pzdr :-) Tylko taką mnie ścieżką poprowadź, gdzie śmieją się śmiechy w ciemności i gdzie muzyka gra, muzyka gra Nie daj mi Boże, broń Boże skosztować tak zwanej życiowej mądrości póki życie trwa! Źródło: Wielka woda https://pl.wikiquote.org/wiki/Agnieszka_Osiecka

Lekki surrealistyczny melodyjny wierszyk o konstrukcji "limerykopodobnej" Pzdr 🌼

I figlarne i futrzaste Jest przytulne ogoniaste :) Ludzie stają się lepsi dzięki nim. Dziękuję @M_arianne :)

Dla mnie najdziwniejsze będzie, że myślałam o niej wczoraj właśnie w związku z wyborem daty 16 czy 17.07 dla własnej sprawy teoretycznie bez związku. W kwietniu ponoć zdiagnozowano u niej nowotwór. A na majówkę występowała i ktoś mi opowiadał jeszcze, że była rewelacyjna. Najlepsza artystka, to za mało powiedzieć i zbyt nieładnie, kabaretowa. Przegląd od AI: +3 W Polsce i na świecie obchodzony jest Światowy Dzień Emocji. W 2025 roku przypada on 17 lipca. Światowy Dzień Emocji to data, która ma na celu zwrócenie uwagi na znaczenie emocji w naszym życiu. To okazja do refleksji nad tym, jak je przeżywamy, wyrażamy i jak wpływają one na nasze codzienne funkcjonowanie. Warto pamiętać, że emocje nie są ani dobre, ani złe - są naturalną częścią ludzkiego doświadczenia. Dziękuję, że wkleiłaś skrót, jakoś mi nie wyszło samej. -Krzesku. Krzyśku - czy znasz to uczucie? - Tak, bardzo! Cytat może być mało dokładny. Dziękuję, Pozdrawiam AF. {*}

Jeju, Andrzeju* Joanna Kołaczkowska Znowu za szybko Piosenka porzuconej Jeszcze Kabaret Hrabi 17.07.

To prawie ostatni w tomiku moim. Który jest raczej gorzki. Dziękuję pięknie:) Dziękuję @akowalczyk @Kwiatuszek :)

Pierwszy raz czytam u Ciebie taki wiersze. Jak żyć? Pozdrawiam serdecznie 🌼

Ależ tak woda Tobie zalazła. Kiedyś nie mieli w studni dość własnej, Gdy suszył upał, a kwaśne mleko Dawali dziatkom, nie starym kmieciom. Czy więc i dzisiaj problem z gozałką? Tylko, gdy browar cieszy zbyt pianką. Pzdr 🌼

Pustka to pojęcie znane w psychologii, stąd być w pustce to przeżywać taki stan, zwykle dający się jednak przynajmniej częściowo uleczyć. Tak rozumiem Twoje rozróżnienie. Ale to trochę taka słowna pułapka, gdyby ktoś tej pustki chciał szukać, o czym ładnie napisał Jacek Pzdr Nic to nic. Coś, do czego często dążą osoby w pustce.

Dziękuję Michał :)

Bardzo ciekawa zabawa słowem. Kołyska mi chyba najbardziej - jednym słowem i już człowiek na wodzie :) Pzdr 🌼

W tym tłumaczeniu nadal jest duch Twojej mamy jak przypuszczam, czy innej bliskiej osoby, i to jest bardzo udane jeśli chodzi o wiersz. Ma się wrażenie, że to ta osoba, która odchodzi bardziej martwi się o tego, kto zostaje. I tak realnie, nieraz tak się właśnie dzieje, że ten prosty i zmęczony umysł więcej ma w sobie życiowej mądrości i rozumie to, co nam przychodzi z wielkim trudem, skoro te motywy ciągle wracają. Te odchodzące pokolenia wiele przeżyły, wojnę, śmierć wielu osób. Pzdr.