wierszyki

Żeby chociaż miało 17 sylab. Też nie ;( Ale rozumiem, że jakieś podejście do japońskiej sztuki. Szanuję, ja się nawet nie podejmuję. Pozdrawiam 🌼

Nie, nie wygląda groźnie. Zbyt dużo insynuacji jak na haiku wg mnie :) Takiego z garnkiem dawno nie widziałam. Pzdr. 🌼

Dosyć zagadkowe. Chyba jednocześni nie dam rady ;) Ciekawe, że przychodzi do głowy zimny gorski potok. Pzdr. 🌼

Obecnie te nasze polskie górskie wioski są całkiem spore np Zawoja ;) ciągnie się i ciągnie.. może przysiółek, gdzieś tam jeszcze wcześniej, wyżej, ponad wioską Tak więc to haiku to taka też jakgdyby podróż w czasie, sporo śniegu, jakiś dym z komina jak z obrazów np Fałata. Lub całkiem jeszcze inne odległe miejsce, które można zachować wsród wspomnień. Bardzo ładne. Nagły błysk wśród drzew - Na zupełnym odludziu Promienie na szkle. Pzdr

Margaretki to rzeczywiście obraz niewinności. Kopiuj wklej, kopiuj wklej powiadasz... ;) Pzdr 🌼

Tak ufamy, że jest. Serce tak, bo pamięć już nie zawsze. Wręcz czy nie jest tak, że to imiona potworów przechowujemy przez lata, wszystkiemocarstwa na mordzie przecież i krwi podbijanych. Wszystkiego dobrego :)

Turmalinowe, to chyba takie w zależności od wpadającego do nich światła? :-)

Słuszna uwaga. Pomiędzy groteską a powagą, czasem mieszczą się też mądre słowa,

Jak owies to i konik, wiadomo ;-) W pewnym wieku mleko już nie jest wskazane. Pzdr.

Dziękuję :-)

Na lekko i zgrabnie :-) Co złe, niech przepadnie ;)

Zapewne zero miało papiery, Bo w każdej treści zero być musi. Tyle tytułów! To tylko zero, No i tak ładnie daje się zmusić. Stąd i kariera tylko dla zera, Zero mieć przy tym własnego zdania, Tu się doklei, a tam się wytnie, Może być stora, może ustawa Pzdr.

Ranna owsianka Dziewczynkę boli brzuch — co dzisiaj jadłaś? — Ranna owsianka. To może także być stres czy klasówka lub zdarzyć się, że... Właśnie dojrzałaś — niby ze sobą niby tacy sami, gdy dowiadujesz się, że ten ból tobie jest przypisany. I nie o wystrój tu chodzi i długość emalii, ale o zegar biologii nieneutralny. Zero (komentarz do wiersza Macieja Jackiewicza pt. "Zero") Zapewne zero miało papiery, bo w każdej treści zero być musi. Tyle tytułów! To tylko zero, no i tak ładnie daje się zmusić. Stąd i kariera tylko dla zera, zero mieć przy tym własnego zdania. Tu się doklei, a tam się wytnie, może być siostra, może ustawa. Mała czerwona (izba pamięci) W osiemdziesiątą, wyzwolenia miasta, nie napiszę — Rocznicy o miłości, nie przeczytam głodnego choć kawałka. Mała izba czerwonej pamięci. Ni heksagramu, ni dictum kalendarza, ale to czuje bardziej się niż zwykle, że, co raz zdarza się, też i się powtarza, że, co okrągłe połączą z inwentarza, że w świecie tantiem i wazeliny czasem może się zerwać, a zwłaszcza że hamulec. Serie odstrzałów jeszcze dojrzysz w ścianach. Chowajże lękźle, jak też niedowierzanie.

Z tymi ogrodami rzeczywiście tak jest ostatnio. U nas zdecydowanie mniejsza zima, ale jest jeszcze lód i śnieg. I rachunki niestety za ogrzewanie też zdecydowanie wyższe. Przy obecnych cenach to chyba cieszyć się tylko z braku zimy. Miłego, dziękuję:))

Słowo teraz w poezji jest bardzo mało jednoznaczne. Raczej zatrzymał mnie fokstrot. Miłego dnia🌼

No tak :-) Mi jest trochę wstyd, ale ja naprawdę lubię te rozmrożone chryzantemy i zbutwiałe róże, właśnie teraz cmentarze dla mnie mają niezwykły swój urok. Było mi kiedyś naprawdę przykro, gdy ktoś już wyrzucił "te moje", a zostawił lekko dotknięte palcem czasu sztuczne, z materiału, choć takie wyblakłe nieco też właśnie dla mnie zaczynają "błyszczeć". Za dużo tego ładujemy na kontenery, to naprawdę nie musi być wprost z zawieszką z lady sklepowej. :-) Jednak odrobina czegoś jest potrzebna, ja wciąż się łudzę, że z odrobiną rytmu wiersza jest mi lepiej ;-) Ale to nie działa, ludziom potrzeba takich z głową na karku. Pozdrawiam :-) Np w jakiejś ustawie zmniejszającej podatek? O.

Ale śliczny. Teraz jest bardzo dobry czas na różne zabiegi pielęgnacyjne dla drzew, jak najbardziej, można i troszkę "posprzątać" z samej góry. Zwykle i trochę hałasu przy tym, ale jakby wyłączyć na chwilę ten ochrypły odgłos piły, można by i może tak się poczuć :-)

Dziękuję:) Ga najbardziej chyba lubię właśnie przedwiośnie. Właśnie to czekanie. Pzdr.

One nami, nie my wierszami. Założenie bardzo dobre :)

Jak go dojrzałeś? Skoro jest czarny :-))) ;-)

Podoba mi się koncentracja na jakimś pojedynczym elemencie. Po prostu "trzeba" próbować. Z tym, że nie trzeba właśnie. ;-) Zawsze widzę Roześmiane stokrotki. Stokrotnie, to chyba tylko uśmiech. :-)

Chińskie róże Dla mnie kwiat tylko żywy — wie pani, tak poprosiła mnie żona — którego nie ożywia się w pralce ani w żaden inny sposób; o kruchych płatkach, chociaż marszczących się; o miodnym i lepkim zapachu brudzącym palce; kolor może nawet zasychać, ale zostawia przecież herbaciany posmak dla dwóch palców, bo wystarcza na chwilę, gdy patrzysz na mnie zza wyniosłego marmuru. Szus Nic ważnego się nie stało. Żaden przełom, nic takiego. Powieki słońce ogrzało. Zajął pierwszy ptak się śpiewem. Żelaznych części nie trzeba rozpracowywać i trybić. Ot, z kasztanka zakiełkować. Uśmiechnąć się w czymś do ludzi. Obyś niegodną łupinkę miał lub pędzel diamentowy. Zarysował ornamentem cech niepodważalnych wzory.