Florian Konrad

w tej szkole jestem kompletnie bezklasowy. uczą mnie, ale postanowiłem się nie dać. rzucają myśl — i nie aportuję. teraz: wycieczka, a więc zamek, nuda tłoczona przez ostro zakończoną słomkę. zaraz zobaczymy replikę korony, którą miał na sobie król Henryk Atenzy z dynastii Atenzjuszy, będziemy mogli obejrzeć gabloty, ramy, podobrazia. ledwie wysiedliśmy z autokaru — wychowawczyni zadziera głowę i ze zgrozą stwierdza, że na szczycie wieżycy łopocze sadłem, trzymając się drzewca flagi, były prezydent. z kanistem. wykrzykuje przeprosiny, pan Zygmunt Derwiszczuk, przyznaje się do bycia tajnym współpracownikiem SB. donoszenia na kolegów. przewodnik każe się cofnąć. dalej odłazić, daalej! i leci wąsaty meteor, rozplaskuje nam się pod nogami. ...chcę być takim zniekształceniem. spajać, ale wyłącznie na swój sposób. niech kolory tego lśnią, będą wiecznie surowe.

Jak zawsze: pisałeś i piszesz bardzo dobrze!

może to dość dziwne, ale życzyłbym każdemu, a przede wszystkim sobie... wielkiego niedopełnienia. by było jak z Erikiem Stolzem i rolą, którą mu odebrano. tak: chcę scen nakręconych na nowo. z kimś innym (bo jeśli wracać do przyszłości — to jako odmieniec, na czworakach, z kamienną flachą w łapie!). nie, żeby zaraz: Wojaczek i "Modlitwa szarego człowieka". ale pozwólcie, że będę sobie spokojnie zaniedbywać. w końcu niczego bardziej nie pragnę jak nie narzuconego ciepła, trochę miększych skór, przytulnych ciemnic. i by ozór wsuwał się w głębokie. niech mrówkoidzi wypełniają przykazania koncernów, stosują się do paragrafów niesamowicie głupiej Dezyderaty junior brand menagerów. ja przygarfieldzę, odskoczy mi się w opaczności, przejadę się po sensach istnienia pazurem i grabiami, przeciągnę broną i pługiem. co pozostanie? banalna wizja: słońcertmistrz sczytujący nuty spomiędzy szeroko rozpiętych promyków wiolinowych. bezguście, ale w żarówkach, ustrojone prądem. a jak się znudzi laba — przylezę z powrotem do kieratu. z młotem. by później sprzedać w skupie płaty potłuczonego żeliwa.

miliony istot w dziejach nigdy nie miały styczności z człowiekiem. w mikrołepetynach nie mogłoby im się pomieścić, że są na świecie takie wielkie i gorące, podobno całkiem mądre potwory, które nadają nazwy ich gatunkom, a i, w manii szeregowania, klasyfikowania, albo w antropomorfizacyjnym szaleństwie, gotowe byłyby nazwać je same. każde z osobna. potężna liczba bytów nie miała (nie dostąpiła chwały? e tam.) imion, ani pojęcia, że jest słowo, narzecze, bestie zza gór i oceanów są w stanie za ich pomocą określić właśnie je, wydzielić z chmary, roju, kolonii każdą jednostkę, i przypisać właśnie do niej strzępek fali dźwiękowej. zastanawiam się, czy wszystkim rybom głębinowym sprzed wieków, owadom żyjącym parę dni w 1987 roku, fenkom, manulom i nieświszczukom zdechłym w dniu, w którym urodził się Niesiołowski, stryjek Gorbaczowa, czy zmarła moja matka, podobałoby się to? może poczułyby się nieswojo, te niećwierki puklerzówki, motylice wątrobowe, gdyby zaświtało im w zwoiczkach, że ktoś je na swój sposób dotyka, narusza ich integralność, prawo do bycia niedomawialnym. może złoszczono by się w ławicach i termitierach, że jak śmieją przylepiać nam coś tak obcego i niepotrzebnego, giganci przebrzydli, nie mają własnych problemów? wojny u nich, głody, inflacje, a ci nam — pac, pac, jakieś stemple, dźwięki nabite na ciała, doszyte do tkanek! i co, do diaska, czułbym, gdyby okazało się, że w języku hipotetycznych istot wyższych moje "imię" jest czymś wyjątkowo pięknym, albo parszywym? że można mnie określić poprzez gradobicie, kulę zmiętych tkanin, swoistą planetę-łachman, lub czynność, na przykład zasnuwanie, zmycie, albo śmieszniej: przez brak? że gdzieś tam gadają na mój temat wprawiając bezgłośność w ruch, roztrzaskując jedno milczenie o drugie.

@jan_komułzykant Ależ wiem o co chodziło :) Człowiek z Tollund jest doskonałym przykładem takiej mumifikacji.

Piękny tytuł.

Nie widzę możliwości poprawy tego tekstu. Dramatyczność-patetyczność, mega banał.

@jan_komułzykant Dzięki za komentarz. "Bagna rodzą mumie" to jak "Wzgórza mają oczy". Dobre na tytuł horroru, albo horrorycznego opowiadania. @jaguar Dziękuję.

zdawało się, że jesteśmy przygotowani. przynajmniej duchowo. mało kto bał się powodzi, praktycznie nikogo nie obszedł trzask pękających tam, zapory obracające się w gruzy. gdy nadeszło najgorsze — rozpłak, szloch, i zgrzytanie siekaczy. zdążyłem uciec na drugą wieś. cokolwiek miałem cennego (rubryki, puste tabele, nieotwieralne terminarze, kilka magazynów o kruchych kartkach, annały zbyt delikatne, by je choćby przejrzeć) — poszło tonąć, rozmiękać na dnie. siedzę na dachu czyjejś obórki pogrążony w czarnowidztwie. schwycił mnie tak wielki pesymizm, że to aż śmieszne. na oczy nasunęły się czarne szkła lenonek (skrzywienie typu: widzisz fajne auto i myślisz: "chciałbym je rozbić, najchętniej bym nim dachował"). zalało cmentarze, na powierzchni pojawili się wypłukańcy. wczoraj widziałem całkiem ładną dziewczynę. płynęła razem z rodziną na mumii Bieruta (mało kto wie, że został zabalsamowany, niczym Wołodia L.). pomachała mi, używaną jako wiosło, małą ikoną. uśmiechnąłem się gorzko. pozornie niespajalne łączy się. w bagnie. w bagno.

@jaguar Bardzo dziękuję. @Nata_Kruk Dzięki. Taki mam styl :)

a gdyby można było wziąć w dłonie dowolny supermarket, potrząsnąć, jakby był pudełkiem szachów i patrzeć, jak wysypują się ukryte, naprawdę głęboko wdrukowane teatry operowe, usterynki, opacznostki? "love mnie, choroba, okruchami bazaltu, obrzygaj mnie tender" - nuciłbym stojąc przy kasie, coraz bardziej koślawy, obdzierany z pierwotnych warstw (spadają twarde łupiny i niemal widzę siebie nagiego na najwyższej półce, krzyczącego elwisiarskie arie ze szczytu Teatro di San Carlo). a jakbym wstrząsnął przenośnikami taśmowymi, ciągiem cyfr, językiem paragonów, garścią bilonięt? niezłe zamieszanie: całe pokolenia giną w starciach z porównarkami cen, odpruwają się kotyliony z kwiatkiem i nadłamanym trybem, okazuje się, że na najstarszych płytach w mojej kolekcji (Deutsche Grammophon, 1959) są nagrane zozole w promocji, śmiesznie tani miód spadziowy, przeceniona kurkuma i ementaler o kończącej się dacie ważności, Caruso zadenuncjował parę szpiegów przemysłowych ukrywających się na zapleczu, kierownik z nudów został celebrytą, ale coraz częściej przebąkuje o powrocie na stare śmieci, Wojewódzki wreszcie się ujawnił

ostatnie dwa wersy wydają mi się być za długie. Rozbiłbym je, porozdzielał. Treściowo- zacnie!!!!!

@violetta Jak i w mojej głowie :)

Trudno, jak nie rozumiecie, klimatu nie czujecie. :) :) Brak zrozumienia u czytaczy bądź nieczytaczy nie wiedzie mnie ku rozpaczy. Poważnie, nie jest mi z tym źle strasznie. Aż se porymowałem :D

@jan_komułzykant Dziękuję i również pozdrawiam.

@Konrad Koper Lub obcinać swe kut... nieważne :)

trwa wyścig ruin. domek, najmniejszy, jaki kiedykolwiek zbudowano na dawnej ulicy Trutniowej, (obecnie przemianowana na Honorisa Causy, za patrona ma jakiegoś jugosłowiańskiego wenerologa) pędzi, potykając się o własną podmurówkę, na skos, na złamanie ścian! robi bokami, na zakrętasach rozrzuca łachy, sypie bibelotami, wybebesza się pieniście. rozkołysane szafy, komody w jego wnętrzu robią skłon i zapluwają się miękkim. grad komet! a każda wnika, ryje tunele, przez które ciągnie chłodem i gdzie śmierdzi jak smatrfon zamknięty w rozgrzanym prodiżu. blacha linieje z farby, kłapią okiennice. nie poddaje się, domcio, nie pozwala wyprzedzić mało kulturalnemu pałacowi z Warszawy, stadionowi, który miał być wybudowany, a już kolejny rok zamiast niego straszy niedogruzowisko (ruina w powijakach to też ruina!), dwóm zbombardowanym szpitalom ze wschodu, szopie-kołysce, w której leżę i, przebierając nóżkami, powtarzam: "meta, metka, metuś".

Ścieśniłbym wersyfikację, by wiersz był bardziej zwarty..

Jestem "na nie". Cierpiętniczeine.

Goth- emo, zapłakany Bieber jest w tym :)

bywa, że nadmiar wolnego czasu skutkuje zabawnymi rozdrapami. kręci się człowiek wokół własnych umocowań, zagląda pod sprężyny, prześwietla rdzę trybów, traktuje mechanizmy szczotką ryżową. ostatnio znalazłem w sieci wspomnienie o lekarzu, który ponad trzy dekady wcześniej brzydko się wyraził o moim zachowaniu (nie mam pewności czy to ten, ale nazwisko i rok śmierci buca na to wskazują). kilkulatek, jak to dziecko, pewnie dokazywał na medysalonach u cholernego Paj-Chi-Wo, a ten spruł się do moich rodziców, że: "wy go hodujecie, a nie wychowujecie". niedługo potem umarł. babcia przez całe moje dzieciństwo wypominała tę żałosną frazę nad frazy, zachowanie, którego, rzecz jasna, nie pamiętam (co mógł odwalić taki trzy-czterolatek? nastukany kinder biovitalem zdemolował pół gabinetu tego konowała Caligari?). w zasadzie po takich słowach powinienem był wyrosnąć na egotycznego libertyna, kanibala-sybarytę, albo jeszcze kogo: polityka? Hefnera, Flyntha? następnego Sida Viciousa, Eda Geina? nie jestem mściwy, ale życzę mu, by odrodził się jako padok, czy maneż (i kopytami go, kopytami!), lub poppers zażywany przez wyuzdanego eks-księdza. by całe pięć, siedem wieczności był smutny i żałosny niczym hełmofon, którego nie założy już żaden czołgista. niech mu korzenie oblezą czaszkę. to podobno diabelnie boli. znajomy opowiadał świeżo po powrocie.

@et cetera Dziękuję.

runął — i bardzo dobrze! niech leży, padliniuch, nawet nie próbuje się podźwignąć! zaraz pociekną strużki mało jasnej przestrzeni, wreszcie: całe kaskady związane w płynny warkocz (użyłbym słowa noctospady, ale jeszcze ktoś wyśmieje nieudolną próbę zbyt ścisłego określania, podpieranie się neologizmami z brukwi, słowotwórstwem, co jest jak kószka pełna glinianych pszczół). potem zlecą się różni, na rozdzioby. temu przypadnie gram zegarka, tamta będzie musiała się zadowolić półsurowizną. ktoś się zadławi czerstwym dowcipem, żona innego — przeje zbyt górnolotnymi ideami. pudełko pełne kostek zniknie po drugiej stronie płotu. nie minie rok, jak nostalgianci zrzucą się na (specyficzną, przyznacie) rzeźbę nagrobną: zalegnie tam, caluchny z granitu, reanimowany pies. i, klęcząca przy nim, postać o mało czytelnych rysach, twarzy wzniesionej do nieba z błaganiem o ratunek. wywalony język. psa — również.

@Leszczym Chyba :) :)

Przerewelacyjny tytuł!