Ewelina

@Rafael Marius dokładanie. Ludzie boją się bliskości, bez niej jest mniej ryzykowanie...

@Rafael Marius tak... To taka właśnie relacja, z wyboru i pozornie odpowiadająca obu stronom, bez kłótni i emocji, za to z wszechogarniającym milczeniem.

@Rafael Marius to mamy coś wspólnego, bo ja też bardzo się interesuję tymi zagadnieniami :)

@Rafael Marius to miałeś faktycznie szczęście :) Ja niestety nie miałam tego rodzaju zajęć i sama już w dorosłym wieku musiałam nadrabiać zaległości w tym zakresie.

Żyli na przedmieściach swoich granic Na dnie zmysłów Bezpiecznie w kostkę układanych Równo przy każdej krawędzi Żyli milcząco Ze smutkiem bezbrzeżnym W absurdach bezsłownych mglistego zamętu Żyli w ciszy Zgromadzonej ze świata Z każdym dniem jak kwiaty Wzrastali i więdli Żyli bezdźwięcznie Ślizgając delikatne dłonie Po chropowatej powierzchni ziemi Płakali bezgłośnie Żyli tak jak jeszcze nikt nigdy nie żył Żyli a z każdym dniem umierali I rodzili się ponownie W głębi samotności Chociaż blisko siebie Żyli tak jak chcieli Na przedmieściach swoich granic W milczeniu rozległym W ciszy tak donośnej

@opal bardzo się cieszę i pozdrawiam serdecznie :) @violetta a to zależy dla kogo :) Pozdrawiam ciepło.

@Amber no i takie można odnieść wrażenie :) Szarego mydła nigdy za wiele :) Choć wiersz nie o ekologii jest, mimo wszystko :) a szare mydło miało nawiązywać do bezkompromisowej prostoty i pewności kobiety o posiadanej przez siebie sile, a to wszystko w opozycji do słabości, których jest także w pełni świadoma. Pozdrawiam serdecznie

@iwonaroma tak właśnie, Ludwik był na przełamanie. Zabieg celowy i uczyniony z premedytacją ;) Pozdrawiam

@Rolek chyba tak, zakochanie to stan prawdziwego szaleństwa hormonów. A w naszej głowie i w ogóle w całym organizmie dzieją się przedziwne rzeczy, które ciężko okiełznać siłą woli. Pozdrawiam serdecznie @Rafael Marius może trzeba by zacząć od edukacji w szkołach. Praca u podstaw wydaje się być kluczowa.

@Rafael Marius @Rafael Marius radykalne rozwiązanie, ale pewnie by pomogło pod warunkiem, że ludzie widzieliby sens w takiej terapii i naprawdę, by się w nią zaangażowali. W przeciwnym razie najlepszy terapeuta nie pomoże. @Rafael Marius@Rafael Marius

@Rafael Marius i nieustanna praca nad sobą i relacją. Trudny temat i niemożliwie złożony. Zazwyczaj i tak wychodzi słodko-gorzko. Cena przywiązana jest bardzo wysoka.

@Rafael Marius @Rafael Marius a ja w ciągłej rozterce. Myślę jednocześnie, że ani jedno ani drugie nie gwarantuje powodzenia całego przedsięwzięcia, że tak nazwę relację dwojga ludzi.

Czasem jestem taka przezroczysta Z nieoczywistym zapachem Szarego mydła Na śliskiej podłodze Z rozpiętością ciała na długość autostrady Naga i całkiem bezwstydna Leżę Z pianą z szarego mydła Nad głową przekrzywiona aureola A ja z powagą króla Ludwika Z filiżanką kawy w dłoni Siedzę bez ubrań Na mokrych włosach - popiół niewidka Siedzę upaćkana w mętnych burzynach Czasem jestem taka nakręcona W falach miękkich mydlin Jak ocean Z szarego mydła zrobiona Gdy droga na górę W dół prowadzi W czystości niepewnej Wieczne sidła ze stali Na wannę się wspinam Łamiąc z piór gołębich Przemoczone skrzydła Czasem jestem taka przezroczysta

@sephi bardzo się cieszę i dziękuję za komentarz :) Zawsze staram się pisać w taki sposób, by ten kto czyta czuł, przeżywał.... Jeśli to wychodzi to jestem szczęśliwa ☺️ Pozdrawiam ciepło

@MichałJoker ładnie napisałeś :) Dziękuję serdecznie Pozdrawiam

@A-typowa-b dziękuję bardzo :) bardzo się cieszę, że wiersz się spodobał i mam nadzieję, że wywołał pozytywne emocje. Pozdrawiam serdecznie :)

@sowa zbyt często zapominam, że milczenie jest złotem. Na szczęście często nie znaczy zawsze. Pozdrawiam serdecznie.

@staszeko pięknie to napisałeś... pięknie i wszystko takie trafne. Pozdrawiam serdecznie.

Mówili że kiedy się zakocham Przestanę myśleć Nonsens Ja wciąż o tobie myślę Mówili że rozum mi zwiotczeje Emocje soki wycisną I krwiobieg wysadzą W powietrze Mówili że kiedyś odejdziesz Albo ja odejdę Bo nic nie trwa wiecznie Mówili mi A to wszystko brednie Mówili mi Gdy ja już śniłam o tobie dawno W noce parne Leżąc zwinięta w embrion W zwiewnej za krótkiej sukience Mówili mi Uciekaj od jego spojrzenia czym prędzej Lecz za późno

@Rafael Marius Ja też bym chciała, żeby ktoś mnie tak miło wspominał. Pozdrawiam nieustannie.

@Rafael Marius może jakaś pamięta... Może nawet się nie domyślasz, że któraś pamięta. Życie jest wszakże pełne niespodzianek. I ja mam niebieskie oczy :)

@sam no o tym nie pomyślałam 😅 mogą być kłopoty 😆 Pozdrawiam bardzo :)

@Somalija bardzo dziękuję, że się tym podzieliałaś. Przynajmniej wiem, że nie jestem sama :) Pozdrawiam ciepło.

Pamiętam cię i twoją białą koszulę Białą jak śnieg I usta jak truskawka czerwone Zaciśnięte w wąską kreskę Pamiętam cię I to spojrzenie wydłużające moje rzęsy Kruczoczarne I spłycające oddech I jeszcze te marzenia - niebieskie Pod kolor tęczówek twoich Misternie malowane Na moim ciele Pamiętam ciebie Jak za mglistym parawanem Wiesz Pamiętam jeszcze odrobinę Twój zapach i gładkość dłoni Piegi na nosie Matko, jakie one były boskie! Wzdychałam do nich jak to nastolatka Odrobinę żałośnie Pamiętam cię Dobrze pamiętam przecież Ciebie z tym aksamitnym głosem. Siedzisz mi w uszach I w głowie Zapomnieć o tobie trudno Odkładam to ciągle na potem Pamiętam cię Tęsknię od dawna na próżno Tęsknię bezwzględnie Bezgłośnie

@Rafael Marius piszesz ciekawe rzeczy. Dziękuję, że się nimi ze mną dzielisz. To duża wartość dla mnie. Pozdrawiam serdecznie. @Cor-et-anima dziękuję Ci serdecznie ❤️ tak, to prawda: piszę, co myślę i też mówię, co myślę. Oczywiście ma to swoje konsekwencje, nie zawsze pozytywne 🙊 Pozdrawiam ciepło.