error_erros

Fakt, dawno pod moim wierszem się taka ożywiona dyskusja nie rozpętała, jak dzisiaj ;D I fajnie, bardzo to lubię i cenię. Jest w nim coś smutnego? Znajdź mój wiersz, w którym jest coś wesołego xD Dzięki za komentarz! Cieszę się, że wiersz Ci się podoba, choć nie powiem, bym był tym zaskoczony ;P A Tobie co? Nie wiem, kogo chciałeś obrazić i dlaczego, ale jeśli ktoś nadepnął Ci na odcisk, to idź do niego z pretensjami i nie wyżywaj się u mnie. Bardzo dziękuję!

@Alicja_Wysocka Ależ to jest dobre! Od początku do końca! I groby są i w ogóle - errorek zadowolony! ;D Jestem tak zachwycony, że nawet nie będę marudził, że nie przepadam za rymami aabb :P

@Tymczasem Generalnie to jest super wiersz! Świetnie poprowadzony - może za wyjątkiem ostatniego wersu, gdzie rytm się jednak posypał. Ale ogólnie - super. Życia/chichot ni cholery mi się nie rymuje. Ale w całości brzmi nawet fajnie, ja chyba lubię takie zgrzyty w rymach ;D

Trudno się nie zgodzić. W domu mam na głowie dwa gówniaki (w tym jednego w stadium rozwoju takim, że on jest często fizycznie, faktycznie na mojej głowie :P), a na forum siedzę pokątnie w pracy, przeglądając je pomiędzy wystawianiem faktur a innymi czynnościami, za które mam piniądz, więc te czynności tak jakby dominują ;P Często nie starcza mi czasu, by zająć się tu czymś innym niż wątki, które sam założyłem, a czasem wręcz - by w ogóle się zalogować. Zresztą, forum to ma być rozrywka. Kształcąca, ale jednak rozrywka. Nie uważam za właściwe, bym zażywał rozrywki pod czyjąkolwiek presją :P

Jeszcze chciałbym odnieść się do kwestii komentowania. Nie rozumiem, po co Ci ten reżim, że Ty musisz tu czytać wszystko i jeszcze oczekiwać wzajemności. Ja komentuję rzadko - głównie jeśli coś mi się podoba i chcę to wyrazić albo kiedy mam jakieś uwagi, które mogą być pożyteczne. Od nikogo natomiast nie oczekuję jakiejś specjalnej uwagi. Ciesze się, jeśli ktoś chce mój wiersz przeczytać, a jeszcze bardziej, jeśli ma ochotę zostawić po sobie serce czy komentarz. Ale nikogo do aktywności pod moimi wierszykami nie zobowiązuję. Natomiast byłbym niewdzięczny, gdybym narzekał na brak uwagi, bo jakoś tak się składa, że ją mam. Co do zajmowania się krytyką - bardzo lubię z Tobą rozmawiać, czytać Twoje uwagi, bo bywają naprawdę pożyteczne. Jednak wyartykułowałeś swoje poczucie krzywdy względem tych, którzy nie poświęcają uwagi Twojemu pisaniu, a to w moim odczuciu naznacza Cię jako krytyka. Krytyk, który postanawia zostać krytykiem z żalu i poczucia bycia nienależycie docenionym - najgorzej ;D Głowę daję, że zdarzą się zarzuty, że po prostu się mścisz. Natomiast funkcja oficjalnych krytyków na forum jest moim zdaniem niegłupim pomysłem, może warto podpowiedzieć to Mateuszowi. Kiedyś pełniłem taką funkcję na innym forum, gdzie zajmowano się głównie prozą - tam działało to naprawdę spoko.

Cóż, nie mam nic sensownego na obronę takiej formy. Tak mi po prostu to wychodzi i polubiłem się z tym. Jak najbardziej rozumiem, że nie każdym oczom będzie to miłe. Rozumiem też, że powinienem być bardziej konsekwentny. Wydaje mi się, że jako autor nieustannie robię jakieś postępy, więc i z tego bałaganiarskiego nawyku z czasem jakoś wybrnę ;> @Tectosmith@Wędrowiec.1984@Alicja_Wysocka Straciłem wątek już totalnie i chyba nie mam szans się w Waszej dyskusji do końca odnaleźć, więc ode mnie tyle: dziękuję, jestem zaszczycony, że tak fajna dyskusja powstała pod moim wierszem! ;D Dzięki, Twoja pochwała jest mi zawsze niezmiernie droga ;>

Tu tak naprawdę nie ma konfliktu, a jedynie rozbieżność priorytetów. Sam jestem zwolennikiem rymów i ogólnie "systemu", bo zwyczajnie w tym odnajduję frajdę. Sam, kiedy zaczynałem, nie liczyłem za bardzo głosek, pisałem jak mi w uchu brzmiało. Nie korzystałem też z interpunkcji. Z czasem jednak taka forma przestała mi wystarczać i przynosić satysfakcję. Co do wierszy nierymowanych natomiast - sam nie piszę, bo nie potrafię. Mam wrażenie, że pod tym względem jestem jakiś niedorozwinięty i bez rymów nie byłbym wstanie stworzyć choćby ćwierć wiersza. Natomiast niedawno dołączyła do nas tutaj moja dobra znajoma, która pisuje wiersze wolne. Niejednokrotnie miałem przyjemność obserwować proces ich narodzin i uwierz mi, to bywa naprawdę mozolna praca - mimo braku ścisłych reguł. Lepienie wiersza bez rymów również może być fascynujące. No, ale są wiersze wolne i Wiersze Wolne ;> O nie, nie sprowokujesz mnie w ten sposób :P Dwie pierwsze strofy to opis sytuacji, trzecia - to puenta. Wszystkie są powiązane ze sobą i potrzebne ;>

Dobre i to ;>

Uuu...no to połowa moich wierszyków do wyjebunku, bo bardzo często w ten sposób skaczę po wersach w ostatniej strofie :P Rozumiem, dlaczego widzisz w tym kontrowersję i akceptuję to, ale czy należy to rozpatrywać w kontekście "babola" - nie jestem przekonany. Ot, zamieszanie w szyku zdania, w moim odczuciu wciąż logiczne. Aczkolwiek wiadomo, to mój wiersz, więc może obiektywizm mi umyka ;> Tutaj to chyba jednak przemawia przez Ciebie gorycz i poczucie niesprawiedliwości ;> Co zresztą doskonale rozumiem, bo sam tego doświadczyłem - zarówno odbioru w moim odczuciu nieproporcjonalnego do włożonej pracy, jak i goryczy. A to chyba po prostu kwestia szczęścia i wpasowania się w sprzyjający moment.

Czasem po prostu nie czują w sobie potrzeby, by tę matematykę zgłębiać. No i luźno, dzisiaj się takie niestworzone rzeczy wyprawiają w poezji, że już właściwie wszystko można zanegować, a z drugiej strony - na wszystko znajdą się odbiorcy. Zresztą wiesz, muszę szukać usprawiedliwień dla wszelkich odstępstw od ścisłych zasad, bo sam wciąż się ich uczę ;P

Prawdopodobnie czytałeś, bo - jak napisałem w komentarzu powyżej - jest to remake starego, koszmarnego wierszyka, który nawet się tutaj znalazł na moim poprzednim koncie. Ale stara wersja posłużyła zaledwie jako szkielet (a nawet pół szkieletu), dlatego pozwalam sobie traktować go jako całkiem nowy utwór ;>

Ja w ogóle jestem daleki od takiego podejścia, że "och, słowa, które wyszły ze mnie w momencie pisania to jest świętość, zapis wielkiego uniesienia i ani przecinka nie można zmienić" :P Jeszcze jestem w stanie zrozumieć kogoś, kto pisuje wiersze białe i faktycznie traktuje je jak jakiś ulotny strumień świadomości. Ale przecież j rymuję, dłubię sobie tylko w słowach, głównie na potrzeby własnej satysfakcji i rozrywki, a wiersz rymowany to w większości technika, a nie uniesienia. Skoro więc po latach potrafię coś napisać znacznie lepiej, zgrabniej, to dlaczego miałbym tego nie zrobić, prawda? ;> Dziewczyno, ile razy ja komuś skomentowałem wiersz słowami "żałuję, że nie ja to napisałem", to sobie nawet nie wyobrażasz ;D

Dzięki! Staram się robić postępy, ten utwór jest tego wynikiem. To stary wierszyk, niemal z początków mojego pisania. Wygrzebuję czasem takie różne barachła z zamierzchłej przeszłości, w których zmarnowałem dobre pomysły beznadziejnym wykonaniem i piszę je od nowa, kiedy czuję, że już jestem w stanie zrobić to lepiej. "Poltergeist" był takim barachłem właśnie ;D Cieszy mnie niezmiernie, że się zmieściłem w Twoim lubieniu! ;>

Dzięki! Szkoda, ja bym więcej poczytał ;P

To ja przynoszę smak pomarańczy Świtem na usta twoje - nie szklanka, Z wiatrem na smyczy we włosach tańczę, Byś twarz obmyła chłodem poranka. Ja - to otwarte szuflad sezamy, Z których jak z grobu wzięty powstaję, Snem przerywane książek rozdziały, Do powiek nocą wiązany kamień. Im mniej mnie widzisz, tym bardziej jestem, A choćbyś chciała mnie w głodu pęta Schwytać milczeniem - dość twoich westchnień Brzuch mój wypełnia, póki pamiętasz.

Tyle fikołków słownych na raz w tak krótkiej strofie! No nic, jakoś to sobie sensownie próbuję ułożyć - taka ciężka dola czytelnika poezji ;P Jeśli dobrze odczytuję ten wiersz, bo sporo w nim sarkazmu. I w sumie to chyba ten sarkazm się należy - zarówno peelowi, jak i adresatce. Tytułu za to ni cholery nie rozumiem ;>

No właśnie wolałbym nie na mojej zmianie... xD

Błagam, panowie, nie pod moim wierszem xD

Dziewczyno, czuję, że Twoja szurająco-trzeszcząca, gęsta stylówa zaistniała w przyrodzie po to, żeby ten właśnie wiersz mógł powstać. Genialnie oddaje klimat i dynamikę sytuacji ;D

Dziękuję, zawsze do usług! ;D Stary, co z Tobą dzisiaj? xD

Zupełnie nie rozumiem, co mi próbujesz powiedzieć :P

Chciałem napisać komentarz, wypowiedzieć się, coś Ci poradzić, ale jak ktoś się bierze za pisanie wierszy, a mówi, że odpuszcza sobie interpunkcję, bo nie ma do tego głowy, to chyba nie warto. Powiem tylko tyle: pisanie wierszy to praca z językiem. Najpierw go opanuj, a potem dopiero twórz za jego pomocą. Wstydziłbym się napisać coś takiego, jak Ty.

Technicznie wiadomix, klasa. Ale mam jakieś takie poczucie zbytniej odrębności strof. Chodzi mi o to, że one są jakieś takie zamknięte, każda wydaje się być osobną, skończoną myślą i to wrażenie dominuje, trochę na niekorzyść całości. Ale to może być moje subiektywne odczucie. Mam nadzieję, że inni się w tej kwestii wypowiedzą i ich spojrzenie będzie inne. Nie gra mi jeszcze tylko wymowa przedostatniej strofy, gdzie wprost piszesz o wierszu...który piszesz ;P Wiem, że o tym jest niby cały wiersz, ale "tryb" tej strofy jakoś nie gra mi z całością. Ogólnie klimat utworu jest super. I jest "ach!" - uwielbiam "achy" w wierszach, ten taki rozmarzony ton! ;D

Dziękuję za ten komentarz, to chyba Twój najbardziej konkretny, jaki kiedykolwiek dostałem ;D Niech Ci będzie, że treść mało ciekawa - to jak najbardziej ok, że weryfikujesz ją własnym gustem. Ja ogólnie jestem fanem formy i wierzę, że nawet najokrutniejsze banały można dobrze napisać ;D

Nie demonizuję. Zasugerowałem koleżance, że zdobywszy Twoją aprobatę, najsurowszą krytykę ma już za sobą. A sam chyba przyznasz, że nie jesteś z tych, co by się jakoś specjalnie litowali, kiedy nie ma nad czym. Ja to jak najbardziej popieram - chcę, żeby to było jasne ;D