Rafael Marius

Niestety efekt pokazania skali patologii był taki, że w wielu firmach za przytulenie koleżanki z pracy bez jej zgody można wylecieć z roboty, bo zostanie to potraktowane jako molestowanie. Znam takie przypadki. Ja bym czegoś takiego teraz na pewno nie zrobił, a kiedyś jak najbardziej. A pytania się, czy mogę panią przytulić, jest z mojego punktu widzenia całkowicie chore. To powinien być spontaniczny akt, tak jak to robi wspomniana wyżej sąsiadka. Co do tego, że tylko kobiety są molestowane też nie jest prawdą. Jako dziecko spotkało mnie to czterokrotnie od mężczyzn w tym raz bardzo przemocowo i ledwo uszedłem z życiem. Zatem też mógłbym wiele na ten temat powiedzieć. U mnie w podstawówce najczęściej molestowaną osobą był chłopak o dziewczęcej urodzie i zachowaniu i to zarówno przez mężczyzn i kobiety. Ja również byłem śliczniutki i milutki zatem dużo starsze ode mnie panie mną się bardzo interesowały i czasem dochodziło do tak zwanych innych czynności seksualnych A to że za moją zgodą nic tu nie zmienia, bo poniżej 15 roku to zawsze czyn karalny. A fakty są takie, że mężczyźni dużo rzadziej się do tego przyznają i stąd ta dysproporcja. U nas w podstawówce tak samo dziewczęta jak i chłopcy byli molestowani. Nikt się z tym nie krył stąd wiem. Opowiadaliśmy sobie. A swoją drogą to miałem najlepszą klasę na świecie i wszyscy się wspierali w tym również, przytulając się wzajemnie.

@iwonaroma Raz dobrze w cieniu, a raz na słońcu. Równowaga w cenie.

@Leszczym Z własnego doświadczenia potwierdzam INFO.

Trawy zielonej też u nas jeszcze nie ma. Słońce mocno grzało. Widziałem nawet ludzi w krótkich spodenkach.

Całkiem możliwe, choć to już nie będzie tak smakowało jak w szczenięcych latach, bo mózg człowieka dorosłego funkcjonuje inaczej, a okno rozwojowe się zamknęło. To prawda, tak zwana poprawność polityczna. "Me too" i inne podobne histerie budują coraz wyższe mury między ludźmi. Strach się bać. Dotyka również i mojego pokolenia urodzonych w latach 60tych, ale póki co mnie nie. Z dotykaniem nie mam problemu, choć raczej mogę być jedynie beneficjentem onego. Jako osoba niepełnosprawna na wózku mam barierę techniczną. Ale właśnie, dzisiaj jedna sąsiadka mnie przytuliła i zawsze to robi, gdy mnie spotyka. Robiła to też podczas pandemii covid. Ją żadna poprawność nie obowiązuje. I tak trzymać. I nigdy nie pytała czy chcę, przecież to oczywiste i dla niej i dla mnie.

Są dwa rodzaje empatii lustrzana i relacyjna. Ja mam tylko lustrzaną, a ona działa wyłącznie impulsowo. Otrzymujesz bodziec i przyjmujesz go lub odrzucasz. Choć to odrzucanie wymaga pewnej wprawy. Nigdy się nie utrwala. Ja kiedyś miałem hiper empatię i leczyłem się na to zarówno farmakologicznie jak przez psychoterapię zatem ogarniam ten proces dość dobrze od dawna. Inaczej nie mógłbym pracować jako terapeuta. Natomiast empatia relacyjna działa bardziej wyobrażeniowo i utrwala się nawet na kilka dni. Może też czasem dawać błędne sygnały ponieważ te osoby nie odczuwają emocji innych bezpośrednio, a jedynie ich subiektywne reprezentacje.

Szczególnie na tych ze skłonnością do obniżonego nastroju. Wiadomo światło działa antydepresyjnie. U mnie to tylko na zasadzie empatii. Jak się innym z otoczenia nastrój polepsza to i mnie.

Wczoraj było jeszcze cieplej, bo bez wiatru. Jeździłem, jak to moja babcia mówiła, do figury, czyli bez kurtki i w letnich spodniach. Dzisiaj też.

@Yavanna W sumie to i ja na Politechnice studiowałem, jednak w tym zawodzie nigdy nie pracowałem, ale tej niezgodności nie zauważyłem. Bardziej patrzę od strony psychologicznej, emocjonalnej, bo takie wykształcenie i praktykę też posiadam. I wychodzi mi, że bardzo prawdziwie napisałaś, Szkopuł w tym, że o takie ramiona coraz trudniej, a to z powodu wszechogarniającego lęku przed bliskością szczególnie wśród młodych. Ostatnio zapoznałem się z badaniami, które mówiły o tym iż współczesnym nastolatkom łatwiej jest uprawiać seks niż przytulić kogoś czule. W moim pokoleniu było dokładnie na odwrót. Przytulania było naprawdę dużo. Z każdą koleżanką, którą lepiej znałem robiłem to na pożegnanie i powitanie. Czasem owo przytulanie się przedłużało, gdy była taka potrzeba. Również na pocieszenie, w tańcu, w płaczu i przy każdej okazji. Wielu chłopaków robiło podobnie.

To pięknie. Ale jednak małe sprostowanie. Mama mówi, że już dzisiaj widziała jak zaczynają kwitnąć, ale to i tak nie to co u Ciebie. Te na zdjęciach są w pełnym rozkwicie. Nie spodziewałem się ich o tej porze.

To prawda, ale ja w tym roku ich jeszcze nie widziałem, ze słyszeniem to może być problem natury zdrowotnej.

@Leszczym Zabawne.

@Monia Ach ta wyobraźnia.

Ciekawe czy gryzą? Moje czasem tak, zatem lepiej trzymać je na łańcuchu jak złego psa.

@violetta Marzec jeszcze, a są już magnolie u Ciebie. U mnie jeszcze nie ma i nie prędko będą. A co to za ptaszek buduje?

Przydałby się cenzus wyborczy jak to dawniej bywało.

Na część osób pogoda ma duży wpływ.

Ale to może zdarzyć się tylko tym, dla których cisza nie jest nudna. I nie mówię tu o wypoczynku we dwoje, bo to inna bajka, ale o aktywnej wymianie emocji. Jest to umiejętność, którą trzeba ćwiczyć od dziecka. Wspomniana powyżej zabawa towarzyska w "oczki" właśnie temu służyła. Miała dwa warianty. Pierwszy w ciszy, a drugi z wypowiadaniem dostrzeżonych emocji, bardzo rozwojowy dla młodych ludzi. A obecna młodzież smartfonowa nie ma na to szans. Takich niuansów nie widać przez telefon.

@wertykalnie Dziękuję za przychylność i czytanie.

@mariusz ziółkowski To chyba o rajskim lesie. Za górami za lasami...

Rozmowa oczami jest najlepsza, jednak niewiele osób tak potrafi, a wiele przed tym ucieka. Do tańca jak wiadomo trzeba dwojga. Boją się szczerości, bliskości i czegoś jeszcze... Ja nauczyłem się tej formy konwersacji w trzeciej klasie podstawówki od mojej podwórkowej narzeczonej. Później praktykowałem przez lata, choć z wiekiem coraz mniej było chętnych, niestety.

To też miałaś dużo szczęścia, że przeszliście całą klasą. Dla wielu osób słusznie miniona gimbaza to był koszmar, który zrujnował im całe życie. Takie traumy z młodości trudno wyleczyć.

@Domysły Monika Dziękuję za serduszko i czytanie.

@MIROSŁAW C. Romantyczne klimaty.

Ja też pamiętam wszystkie dziewczyny z całego rocznika liczącego trzy klasy. Byłem bardzo kochliwy i często zmieniałem obiekt zainteresowań. Ale myśmy byli prawie przez 8 lat w tym samym składzie. Miałem najlepszą klasę na świecie. Nawet jeśli ktoś się przeprowadzał to i tak dojeżdżał bo nie chciał się rozstawać z ferajną. Dzięki temu ominęło mnie wiele problemów wieku nastoletniego typu izolacja, osamotnienie, gnębienie przez rówieśników itd. Wiadomo były konflikty, ale krótkotrwałe. Każdy miał dziewczynę i często się wymienialiśmy. Dużo doświadczyłem w tym czasie pozytywnych emocji. A doceniłem to dopiero jak trafiłem do liceum, gdzie było 100 razy gorzej. Inni podobnie. Zresztą to że przestaliśmy chodzić do tej samej klasy nie przeszkadzało w dalszych kontaktach. Tylko dziwiliśmy się zgodnym chórem dlaczego ci wszyscy ludzie w naszych liceach są tacy beznadziejni. Owszem. Szczególnie dla mnie. Mam bardzo dobrą pamięć emocjonalną. A uczucia w okresie nastoletnim są najintensywniejsze. Potem już nigdy tak miło nie jest.