Rafael Marius

To i do mnie podobne.

@Konrad Koper No tak ta piękna planeta "Wyobraźnia".

@Ewelina Osoby z narcystycznym zaburzeniem osobowości, bywają bardzo dużym wyzwaniem.

Prawdziwe są nawet wróżki. Wspomnianego, żebraka znam już dobre dwadzieścia lat. Nie zawsze był taki. To jest wykształcony człowiek, kiedyś miał dobrą pracę, jednak wskutek nałogu i pewnych zaniedbań zdrowotnych amputowali mu obie nogi. Od tego czasu rozpoczął się jego zjazd w dół. On zaczepia głównie młode dziewczyny, bo są dla niego najbardziej hojne. Nazywa je dobrymi wróżkami. I nadal jest uzależniony. Dziękuję za polubienie.

A ja jestem abstynentem od ponad 20 lat, ale ze względów zdrowotnych. Nie żebym potępiał.

To prawda przejrzałeś mnie. Kiedyś faktycznie za kołnierz nie wylewałem. Piłem, jak to się mówiło, statystycznie. Przestałem ze względów zdrowotnych. Jednak, gdybym nagle cudownie ozdrowiał to i tak bym nie wrócił.

Dzięki za sympatyczny wierszyk. A mój landszaft znalazł się właśnie dzisiaj na forum, bo dokładnie o 16:59 skończyła się w Warszawie jesień. Pewnie w innych miejscach Polski, będą małe różnice. Miło że polubiłeś. @Marek.zak1 Ukłony za serduszko.

Niestety duże zmiany temperatur powodują, pęknięcia rur, szczególnie gdy są już nadgryzione zębem czasu. Najgorzej, gdy słupek rtęci mija zero. Od lat to obserwuję na naszym osiedlowym wodociągu, zatem zdobyłem pewne fachowe doświadczenie.

Patrząc przez liryczne okulary pewnie tak można postrzegać wszystko. Jestem to sobie w stanie wyobrazić, choć szczerze mówiąc nie praktykuję. Zawsze jednak miło poznać kogoś odmiennego od siebie, a im bardziej odmienny tym bardziej miło.

@Olaf Gawryluk To pewnie o wierszach mowa. A jeśli tak, to podzielam zdanie autora.

@Konrad Koper Niektórzy postrzegają rzeczywistość przez okulary swojego zawodu, tutaj socjologa. Dendrolog zobaczyłby co innego, a malarz znów odmienny obraz tego samego drzewa.

@Adam Zębala Podobnie też z poezją, często jest zrozumiała tylko dla autora.

@Jacek_Suchowicz Wierszyk z humorkiem i dystansem. Podoba się, choć jestem abstynentem ponad 20 lat i terapie 12-sto krokowe bardzo cenię. Bo to nie tylko AA, ale również np anonimowi depresanci, A także spotkania rozwojowe dla wszystkich nie tylko uzależnionych od czegoś.

@error_erros Mnie też dorośli nie pozwalali oglądać nocnych filmów, ale zawsze jakaś szpara się znalazła. I coś można było zobaczyć w czerni i bieli.

@Dekaos Dondi Bardzo ładny tytuł i całość też ślicznie napisana. Bardziej do odbioru na poziomie estetycznym, niż rozumowym jak dla mnie.

To z parku, w którym prawie codziennie bywam i obserwuje sobie ludzi. Dziękuje za polubienie. @Tectosmith Dzięki za serducho.

Wiadomo wtedy to tak. I w liceum i w podstawówce jeszcze bardziej. W starszych klasach rzecz jasna. A ja słyszałem, od dużo młodszych kolegów. Za moich czasów to się nazywało prywatka. W sumie podobnie.

Parkowa ławka dziś wesolutka uchodźców smętki z piwem spłynęły na wózku żebrak pod Żabką snuje mgły o wódeczce i hojnych wróżkach W alejce piesek za rzutem goni rajskim jabłuszkiem w trawie ukrytym panienki serce w smartfon zaklęte w kałuży listek pomarszczył życie Dzieci na górce zjeżdżalnią krzyczą po szusie ziemia ze smutkiem milczy staruszka z laską kuśtyka z wolna jesień przygasa wśród białej ciszy Wszystkie zdarzenia opisane w wierszu są autentyczne

@kwintesencja Dobrze, że ja już nie muszę chodzić na takie imprezy. Brak imperatywu wewnętrznego.

To ja właśnie jestem takim miłośnikiem jazzu od dziecka, bo w rodzinie się go grało i słuchało. Ja też grałem ładnych parę lat. A ten fragment to całkiem trafny opis free jazzowego grania, którego nigdy nie rozumiałem i nie lubiłem.Tak tą kakofonie odbieram, jak opisałeś.

Żartowniś z tego rybaka-cwaniaka.

Czyli na to co ciemne w nas. Zaakceptować własne niedoskonałości.

Owszem. Raczej dość obojętne. Nic ciekawego. Jak przejście z jednego pokoju do drugiego.

Czyli droga gnozy.

To super.