Rafael Marius

Delikatnie z dźwięcznym głosem w harmonii bijących serc. Tak sobie to wyobrażam.

I tak dzień po dniu rok za rokiem, aż do nieba.

Ja również. Może niektórzy samobójcy próbują zerwać z tym nałogiem.

@_Mari_anna_ Dzięki za serduszko.

Teraz rozumiem. Wiersz wydawał mi się wewnętrznie sprzeczny, ale taki ma właśnie być. Zatem dobrze odczytałem. Szkoda, że te słowa otuchy są zamknięte w pięść, bo pewnie by się przydały tym idącym w czerni przez świat.

Te na niebie są raz w roku, ale te w miłości mogą być nawet codziennie jak ktoś lubi dużo wrażeń i ma zasoby.

Nie rozumiem. Z jednej strony słowa otuchy, a z drugiej smutne. To te same słowa czy inne?

@Leszczym A ja nie lubię fajerwerków ani jednych, ani drugich. Cenię sobie święty spokój.

@Triengel Jest wiele sposobów na zmianę.

@iwonaroma To tak jak moje dzisiaj.

Mnie również.

@Pan Ropuch Ten satelita to prawdopodobnie człowiek na orbicie ziemi. To znaczy taki trochę na marginesie życia z rozbudowaną ciemną stroną księżyca. W sumie może to być każdy z nas, a ja to już z pewnością. Lepiej trzymać język za zębami. Zatem nic już nie napiszę. Ciekawy pomysł na wiersz.

@Grudniowy Ja też nie jestem znawcą poezji, ale mnie się podoba. Jak dobrze zrozumiałem peel mówi o tym, iż jego miejsce na ziemi jest tam, gdzie może zobaczyć kawałek nieba. Ja bym rozumiał niebo w znaczeniu metafizycznym, to wtedy bardzo mądra myśl popieram. Też tak staram się żyć.

@Czarek Płatak Ja odkąd pamiętam to myślałem jak dorosły. Moi rodzice byli chorzy na depresję i mieli słabe osobowości. Wszystko było na mojej głowie. Byłem odpowiedzialny i decyzyjny już w przedszkolu. Załatwiałem kombinowałem jak to w PRLu. Żadnej beztroski nie przypominam sobie.

@Cvir Niestety takich poranionych osób wciąż przybywa. Psychoterapeuta peelowi się kłania.

@tomass77 Taki to niestety obraz wielu ginących polskich wsi. A co puenty, czas pokaże.

To właśnie mój wybór. Życie z jedyną miłością mojego życia panną Wolność. Otóż to spójnik albo, czyli alternatywa wykluczająca. Niestety tym dwojgu nie do pary.

Kto przesypia życie ten ma ostatnie miejsce na mecie, ale za to w pogodzie ducha jest pierwszy. Zabawny wierszyk.

Gdy te trzy harmonijnie połączone to może udaje się przetrwać do kolejnego jutra, choć nie bez zranień. Najczęściej to właśnie ta komunikacja kuleje w tym zestawieniu, bo gdy ktoś zaczyna wychodzić poza sferę oczywistości to trudno mu to przekazać w jasny sposób innym i przestaje być rozumianym.

Szukajcie, a znajdziecie. Ja jeszcze nie znalazłem.

Cieszę się, że dobrze zrozumiałem. Bo nie byłem pewien. Dla poety stawanie okoniem to wydaje się jak ulał postawa, bo takie lanie wody w głównym nurcie to raczej dla dziennikarzy pro rządowych. Tak od dzieciństwa to musiało być trudno w życiu i dużo siły wewnętrznej trzeba, żeby się nie załamać?

@Ewelina Ciekawy wiersz. Zachęca do zastanowienia się nad istotą czekania. Dla mnie to był raczej rodzaj niecierpliwości na nie przyjeżdżający na czas pociąg. A tu w wierszu rozumiesz jako stawanie okoniem wobec płynącego nurtu przemijania.

Z słowa samotność wyszedł dziwoląg, ale może to jakiś nie przypadek, bo samotni ludzie często dziwaczeją.

@Anastazja Sokołowska Lubię o motylach.

@helenormeller O przemijaniu trwania, którego jest się pisarzem. Czasem lepszym lub gorszym, ale jedynym i niezastąpionym. A w życiu jak to w życiu wszystko ma swój kres i nie pozostaje nic innego jak pogodna zgoda na przygodność bytów.