Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rafael Marius

Użytkownicy
  • Postów

    9 640
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    77

Treść opublikowana przez Rafael Marius

  1. Ładnie i cały wiersz również. Też tak czuję, jak napisałaś.
  2. @error_erros Pewnie peel zakończył związek mający trwać aż do śmierci który mu już bardzo ciążył. I mu lżej, czemu nie można się dziwić.
  3. @Waldemar_Talar_Talar A ja Tobie dziękuję za wiersze niosące nadzieję i dobro.
  4. Dzięki za miły komentarz i polubienie.
  5. Na ludziach też siadają często gęsto. Chyba nie wszyscy są źli?
  6. @Kwiatuszek @Leszczym @kwintesencja Dziękuję za polubienie.
  7. A jednak czasem takie cuda się zdarzają. Sam byłem świadkiem. Rzecz jasna rzadko, bo nie byłyby cudami.
  8. Owszem, ale mnie chodziło o zrobienie przestrzeni dla drugiej osoby. Czyli porzuceniu koncentracji na sobie i przeniesieniu jej na drugiego i wtedy emocję się pojawią, ale nie własne tylko tej drugiej osoby na zasadzie empatii i przestrzeń się wypełni, aż po brzegi. Przynajmniej tak to jest u mnie, choć wiem, że nie u wszystkich.
  9. @Lahaj Tu zapewne nie chodzi o bomby ze stali, ale sex bomby spadające z ekranów i banerów na nasze domy i ulice. Oczy iskrzą do tych ślicznych cacuszek, ale prawdziwego uczucia wciąż brakuje.
  10. @Radosław Mnie się kojarzy z niechcianymi przez matki noworodkami, które trafiają do tak zwanych "okien życia". Potem mają szanse na adopcję, czyli nowe bycie. Być może w lepszym świecie.
  11. A może lepiej zwolnić przestrzeń dla drugiego?
  12. Sprytny pomysł to zestawienie.
  13. A ja wciąż tak piszę i najważniejsze, że mam z kim. Tylko forma listów się zmieniła na cyfrową. Też się pod tym podpisuję
  14. Koło fortuny się kręci. Raz się jest na górze, a raz na dnie. Niestety czasem na dnie się zacina.
  15. U mnie też są.
  16. @Waldemar_Talar_Talar Jasne trzeba korzystać z chwili, a przyszłość sama o siebie się zatroszczy. Pytanie, czy troskliwie.
  17. @koralinek Mnie się tak życie ułożyło, że nie bardzo mam przed kim udawać i po co. Maska by i tak zaraz odpadła, bo zbyt czytelny jestem. I odnoszę wrażenie, że to też ma wiele cieni, ale i blasków.
  18. Brama schronieniem dla życia szmeru na drzewcu strzępek tli się wspomnieniem o królu życia z baneru światła na ścianie szczytu migot wyboru Na skrawku bajki literki złudzeń na wierzbie gruszki zaklęte w próżnię polityk zębem głosu zrzucony na śmietnik losu w kącie niesławy W kapliczce niebyt modły zanosi do pustych okien resztek chaosu wśród gruzów lalka zamknęła oczy z dymem ostatnim rozwiana pamięć
  19. Ja również, ale i tak się podoba.
  20. @Maciej_Jackiewicz Zmieniają się czasy zmieniają się wróżby Dziś kabały stawiają futurolodzy na swych szybko liczących maszynach.
  21. @Dekaos Dondi Gdzie diabeł nie może tam babę pośle.
  22. @mars Dzisiejsze andrzejki to zwietrzały obraz w krzywym zwierciadle czegoś, co być może kiedyś miało jakiś sens, lecz dawno go utraciło wraz z zanikiem wiary w przepowiednie. Moim skromnym rzecz jasna.
  23. Wolna interpretacja wyfrunęła z kontekstu.
  24. Tak jak najbardziej komplement. Moje wiersze też podobno są anachroniczne, zatem wychodzi na to, że jesteśmy z tej samej zakrystii.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...