Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rafael Marius

Użytkownicy
  • Postów

    9 487
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    77

Treść opublikowana przez Rafael Marius

  1. @Kwiatuszek @Leszczym @kwintesencja Dziękuję za polubienie.
  2. A jednak czasem takie cuda się zdarzają. Sam byłem świadkiem. Rzecz jasna rzadko, bo nie byłyby cudami.
  3. Owszem, ale mnie chodziło o zrobienie przestrzeni dla drugiej osoby. Czyli porzuceniu koncentracji na sobie i przeniesieniu jej na drugiego i wtedy emocję się pojawią, ale nie własne tylko tej drugiej osoby na zasadzie empatii i przestrzeń się wypełni, aż po brzegi. Przynajmniej tak to jest u mnie, choć wiem, że nie u wszystkich.
  4. @Lahaj Tu zapewne nie chodzi o bomby ze stali, ale sex bomby spadające z ekranów i banerów na nasze domy i ulice. Oczy iskrzą do tych ślicznych cacuszek, ale prawdziwego uczucia wciąż brakuje.
  5. @Radosław Mnie się kojarzy z niechcianymi przez matki noworodkami, które trafiają do tak zwanych "okien życia". Potem mają szanse na adopcję, czyli nowe bycie. Być może w lepszym świecie.
  6. A może lepiej zwolnić przestrzeń dla drugiego?
  7. Sprytny pomysł to zestawienie.
  8. A ja wciąż tak piszę i najważniejsze, że mam z kim. Tylko forma listów się zmieniła na cyfrową. Też się pod tym podpisuję
  9. Koło fortuny się kręci. Raz się jest na górze, a raz na dnie. Niestety czasem na dnie się zacina.
  10. U mnie też są.
  11. @Waldemar_Talar_Talar Jasne trzeba korzystać z chwili, a przyszłość sama o siebie się zatroszczy. Pytanie, czy troskliwie.
  12. @koralinek Mnie się tak życie ułożyło, że nie bardzo mam przed kim udawać i po co. Maska by i tak zaraz odpadła, bo zbyt czytelny jestem. I odnoszę wrażenie, że to też ma wiele cieni, ale i blasków.
  13. Brama schronieniem dla życia szmeru na drzewcu strzępek tli się wspomnieniem o królu życia z baneru światła na ścianie szczytu migot wyboru Na skrawku bajki literki złudzeń na wierzbie gruszki zaklęte w próżnię polityk zębem głosu zrzucony na śmietnik losu w kącie niesławy W kapliczce niebyt modły zanosi do pustych okien resztek chaosu wśród gruzów lalka zamknęła oczy z dymem ostatnim rozwiana pamięć
  14. Ja również, ale i tak się podoba.
  15. @Maciej_Jackiewicz Zmieniają się czasy zmieniają się wróżby Dziś kabały stawiają futurolodzy na swych szybko liczących maszynach.
  16. @Dekaos Dondi Gdzie diabeł nie może tam babę pośle.
  17. @mars Dzisiejsze andrzejki to zwietrzały obraz w krzywym zwierciadle czegoś, co być może kiedyś miało jakiś sens, lecz dawno go utraciło wraz z zanikiem wiary w przepowiednie. Moim skromnym rzecz jasna.
  18. Wolna interpretacja wyfrunęła z kontekstu.
  19. Tak jak najbardziej komplement. Moje wiersze też podobno są anachroniczne, zatem wychodzi na to, że jesteśmy z tej samej zakrystii.
  20. @morydz Kiedyś odmawiano litanię do dobrej śmierci, może ten wiersz to taka jakby jej wersja współczesna.
  21. @Brevkbevt A mnie się wiersz podoba, nie tylko dlatego, że ja również trzymam się jak najdalej od dychotomicznego myślenia.
  22. @Stary_Kredens Jak teraz nie są, to i za sto lat nie będą. A jak teraz są, to i sto lat im szczęścia nie odbierze.
  23. @Radosław Może, gdy spojrzę na własne życie z wysokości nieba, to wszystkie sprawy, które tu wydają mi się tak ważne staną się jedynie śmieciami na wysypisku. Być może jednak komuś jeszcze się przydadzą dzięki recyklingowi.
  24. @kwintesencja Tradycyjne rytuały życia moich zacnych przodków stały się ciążącym rekwizytem, a nowych wciąż jeszcze nie odkryłem. Zresztą wątpię, czy mam taką potrzebę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...