Rafael Marius

Ja to rozumiem jako wolność od stereotypowych zachowań, nawyków, przyzwyczajeń, schematów myślowych. Bez konieczności ciężkiej pracy koniecznej do przemierzania czasu i przestrzeni. Może nawet wolność absolutną, która jak wiemy nie istnieje, ale pomarzyć można.

Nie zawsze działa. Trzeba jeszcze zafascynować, a z tym może być trudniej.

Zastanawiające.

Zaklęcie brzmi miłość. Podobno niektórym się udaje rozmawiać z naturą.

Tak właśnie czułem, ale chciałem się upewnić, bo czasem jest tak, że ktoś pisze wiersze, które do niego, nic a nic, nie są podobne.

@Leszczym Zabawne.

@Ewelina Opisałaś typowy schemat relacji jaki u mnie bywał. Dodałbym jeszcze jedno słowo krótka, jak życie motyla. I kiedyś się zakończył na zawsze.

Tak jak autorka?

@Leszczym Mnie się kiedyś coś podobnego przydarzyło, z tą różnicą, że dziewczyny były dwie, a ja pośrodku. Nie wspominam zbyt miło. One chyba też.

Marksizm zaraził takim myśleniem miliardy.

Delikatnie z dźwięcznym głosem w harmonii bijących serc. Tak sobie to wyobrażam.

I tak dzień po dniu rok za rokiem, aż do nieba.

Ja również. Może niektórzy samobójcy próbują zerwać z tym nałogiem.

@_Mari_anna_ Dzięki za serduszko.

Teraz rozumiem. Wiersz wydawał mi się wewnętrznie sprzeczny, ale taki ma właśnie być. Zatem dobrze odczytałem. Szkoda, że te słowa otuchy są zamknięte w pięść, bo pewnie by się przydały tym idącym w czerni przez świat.

Te na niebie są raz w roku, ale te w miłości mogą być nawet codziennie jak ktoś lubi dużo wrażeń i ma zasoby.

Nie rozumiem. Z jednej strony słowa otuchy, a z drugiej smutne. To te same słowa czy inne?

@Leszczym A ja nie lubię fajerwerków ani jednych, ani drugich. Cenię sobie święty spokój.

@Triengel Jest wiele sposobów na zmianę.

@iwonaroma To tak jak moje dzisiaj.

Mnie również.

@Pan Ropuch Ten satelita to prawdopodobnie człowiek na orbicie ziemi. To znaczy taki trochę na marginesie życia z rozbudowaną ciemną stroną księżyca. W sumie może to być każdy z nas, a ja to już z pewnością. Lepiej trzymać język za zębami. Zatem nic już nie napiszę. Ciekawy pomysł na wiersz.

@Grudniowy Ja też nie jestem znawcą poezji, ale mnie się podoba. Jak dobrze zrozumiałem peel mówi o tym, iż jego miejsce na ziemi jest tam, gdzie może zobaczyć kawałek nieba. Ja bym rozumiał niebo w znaczeniu metafizycznym, to wtedy bardzo mądra myśl popieram. Też tak staram się żyć.

@Czarek Płatak Ja odkąd pamiętam to myślałem jak dorosły. Moi rodzice byli chorzy na depresję i mieli słabe osobowości. Wszystko było na mojej głowie. Byłem odpowiedzialny i decyzyjny już w przedszkolu. Załatwiałem kombinowałem jak to w PRLu. Żadnej beztroski nie przypominam sobie.

@Cvir Niestety takich poranionych osób wciąż przybywa. Psychoterapeuta peelowi się kłania.