Rafael Marius

W kolorach życia na dłoniach liście zmarszczone trwaniem modlitwy zwykłe o niebie słońcu tęczy i lecie wciąż szeleszczące choć złudne przecież Marzenia ludzkie plany i żądze fortuny koła paciorki mgliste pisane w gwiazdach wzniosłe i mądre płyną wraz z czasem w niepewną przystań Na górze rozkosz na dole męki długa litania do raju ścieżką lecz na niej kruche wątłe szczebelki nie dawaj wiary próżnym słóweczkom

Głód wyzwala wilczy apetyt na dobro inaczej.

Ludzie często odgadują zupełnie co innego z otaczającej rzeczywistości.

@Andrzej_Wojnowski U mnie nigdy takich spotkań nikt nie organizował. Zresztą i tak bym nie poszedł. Fajnie było, ale się skończyło. Jesteśmy kimś innym niż wtedy.

@andrew Nie szata zdobi człowieka.

@MIROSŁAW C. Najlepiej by zostały na zawsze.

@Jacek_Suchowicz Dobrze napisane.

Najlepiej do raju.

Taka ich natura.

Podobno zawsze jakieś jest?

@violetta A na wyjściu?

@andrew Ładnie napisane.

Warto szukać perły.

A dziękuję za pamięć.

@Waldemar_Talar_Talar Dobre.

Wokół Warszawy też tak się dzieje niestety. Ale nie brakuje też ludzi, którzy się temu sprzeciwiają.

@Somalija Powrót do natury w stroju Ewy.

Wobec mnie również i też już o tym pisałem.

@MIROSŁAW C. Bardzo lubię urokliwe bagienne klimaty.

Jesteś z Wilna?

Tylko pytanie jaki los jej pisany?

@Jacek_Suchowicz Sąsiedzi mają to do siebie, że są hałaśliwi.

W sumie to odbyła, ale nie będzie tego pamiętać tak jak my wszyscy.

@viola arvensis A mnie się kojarzy ekologicznie z pozostawianiem jak najmniejszego, jak to możliwe, śladu na ziemi.

Jaka fajna. Tak wygląda jakby miała dużo więcej niż ma.