Rafael Marius

@Michał Smółka Nostalgicznie Przypomina mi dzieciństwo..

@Anna Świętokrzyska Brakuje tej autentyczności w naszych czasach. Zaczyna się sztuczną żywnością a kończy ludźmi, którym jakże daleko do prawdziwości.

Szkopuł w tym, że ludzie robią wszystko żeby jej przeszkadzać. Nasza kochana młodzież z Ostatniego Pokolenia blokuje mosty i mają w tym wiele racji. Polityka władz Warszawy jest bardzo zła w temacie ekologii i zawsze była.

Musi być równowaga w przyrodzie i żeby nam za dobrze nie było.

A ja chodzę bo lubię.

Nawet dzieci na placu zabaw nie było. A w marcu było tak pięknie... Mówią sadownicy, że będą 50% straty zbiorów.

@violetta Byle do wiosny, bo póki co to zima wróciła. Dzisiaj 9 stopni i wiatr. W nocy przymrozki.

@Michał Czachorowski Na pewno zagubieni.

Faktycznie trzeba uważać.

Owoce dojrzewają, ale ludzie to niekoniecznie.

Ja pamiętam do dziś, ale urazy nie mam.

Jak przedszkolaki, Wiem coś o tym.

Czyli deklaratywnie.

@Leszczym Bardzo ładnie.

Tak zwany kryzys wieku średniego nic przyjemnego.

@iwonaroma Niektóre z wyżej wymienionych szybko spadają na ziemie. Podobnie jest z większością ludzi.

@andreas Nie powodu obawiać się wydeptanych szlaków.

@Wielebor Małe jest piękne.

@violetta Za zimno dla nich jeszcze. One są zabijane kosiarkami spalinowymi i dlatego ich nie ma. Dawniej jak kosili kosą było ich pełno. Szczególnie tych białych.

@violetta Motyla to ja jeszcze żadnego nie widziałem w tym roku. U nas ich nie ma w okolicy. Kiedyś było ich tu pełno.

Rozumiem. Bo są też takie większe ogrodowe. Moja znajoma uprawiała je pod folią i sprzedawała na komunię dla dzieci. Wtedy była taka tradycja. Można było na tym dobrze zarobić.

@violetta U nas stokrotki są dużo mniejsze. Zresztą dzisiaj się zwinęły, bo przyszła zima.

A moim zdaniem dokładnie na odwrót. Ludzie spierają się o drobiazgi, a to co ważne pozostaje tematem tabu lub nawet lotnych umysłach się nie pojawia.

Kolorowe?

To miałaś domowe przedszkole i to jeszcze w męskim wydaniu. Reszta była niepotrzebna. Jedynaki nie mają innego wyjścia jak szukać uczuć samemu w trudnym terenie narażając się na odrzucenie. Tak jak ten ptaszek z wiersza.