Poezja to życie

Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już Odeszłaś W zapomnienie I tak bolesne jest Bez ciebie istnienie Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już Odeszłaś W zapomnienie I wszystko inne Straciło swoje znaczenie Palą się setki róż A ciebie przy mnie Nie ma już I tak boli Bez ciebie istnienie Bo odeszłaś W zapomnienie A ja już wiem Że nic nie zmienię Bo umarło We mnie sumienie

I już wiemy Po co żyjemy W szarych odmętach Czasu płyniemy W jeden czas Gdy miłość Przyciąga nas Tak blisko do siebie I jest nam razem Lepiej niż w niebie I jest nam razem Tak jak we śnie Płoną róże A ja kocham cię I już wiemy Po co żyjemy Na szalonych falach miłości Wciąż płyniemy

My razem przytuleni Patrzymy w lustro A tam pełno cieni A nasze pocałunki Smakują wiosną Taką piękną i radosną

Ciemnieje a nie jaśnieje A mój świat Bez ciebie nie istnieje Jak plamy na słońcu Czy zobaczę cię W końcu Tak jak cały świat Bez bolesnych strat

I tylko myślę Co ja tu robię Czy znów Zakocham się W tobie Czy będę sam I zamknę się w sobie

Kocham cię I chce się W tobie zatracić Za twoją miłość Wszystko oddać I słono zapłacić Bo ważna jesteś Tylko ty I w dolinie Twoje wyschnięte łzy Kocham cię I chce się W tobie zatracić Bo przecież Ty wiesz Twojej miłości Nie chcę stracić Bo ważna jesteś Tylko ty I w dolinie Twoje słone łzy

My razem W rzece miłości Odmierzamy czas On wciąż płynie A my kiedyś umrzemy I wszystko minie I wszystko zginie W czasu odmętach W odmętach czasu My razem W rzece miłości Płyniemy z jej nurtem Odmierzamy czas Który wciąż płynie A my kiedyś przepadniemy I wszystko minie I wszystko zginie W czasu odmętach W odmętach czasu I już nic nie będzie Nic nie zostanie Tylko cichy wiatr Szumiący na polanie Proszę wybacz nam Panie

Dwa ciała rozpalone I dwa serca wymarzone Stanowią jedność W takim pięknym śnie A wszystko inne Przytłacza mnie

Co tu się dzieje Czy miłość istnieje Czy tylko głupi los Nam prosto W twarz się śmieje Czy tylko cały czas Uciekają gdzieś nadzieje

Bo trzeba żyć Bo trzeba kochać Trzeba śnić O miłości pięknej Która dwa serca rozgrzewa O miłości cennej Która się W białe szaty przywdziewa I prowadzi jak światło Przez całe życie I która się rozlewa Jak wiosna w rozkwicie

Jesteśmy pogrążeni W ciszy W zadumie I nikt nas nie kocha Nikt nas nie rozumie Tak widocznie musi być I chyba trzeba Nauczyć się z tym żyć

@Mbe Dziękuję:) Jak wena dopisuje to trzeba pisać jak najwięcej:)

Kiedy na ciebie patrzę W moim śnie To jesteś Tak blisko mnie I czuję twój dotyk Twoje pocałunki I twoje ciało Którego tak bardzo Mi brakowało I kiedy jesteś W moim śnie To tak bardzo chcę Przytulić cię W ciepłą letnią noc W ciepły letni dzień I kiedy jesteś W moim śnie To tak bardzo Pragnę cię I kiedy deszcz pada I kiedy świeci słońce Które ma taki jasny blask I jest takie gorące

Przytulenie I spełnienie Tylko jedno Ciche westchnienie I tylko ty Piękna radość I nie płynące już nigdy łzy Przytulenie I spełnienie Tylko jedno Ciche westchnienie I tylko ty Razem ze mną Czuję twoje istnienie

Kocham cię Lecz ty mówisz Do mnie Odejdź precz Nie chcesz Mojej miłości A w moim sercu Tyle smutku Zamiast radości Muszę cię mieć, zdobyć Jesteś moim Marzeniem sennym Takim cudownym I takim pięknym

@Mbe Ładny wiersz. Moim zdaniem wiersze o miłości są najlepsze. Pozdrawiam:)

@Mbe Dziękuje. Staram się:)

Nie jesteś Ulepiona ze snów W moich marzeniach giniesz Na tratwie dryfujesz, płyniesz Na bezkresnym oceanie Nie wiesz co wydarzy się Nie wiesz czy znajdę cię Jak potoczy się życie Czy tak jak szare myśli Utkane w błękicie Uciekną gdzieś o świcie

Kiedy nasze dwa serca Spotkają się To ja w końcu pokocham cię I będziemy patrzeć na wszystko Nie w milczeniu Tylko w gorącym uniesieniu

Szukam twojego istnienia W świecie snów Czy zrozumiałem Siebie znów A w krwawym błękicie Wciąż ucieka życie Mamy je przed oczami Gdy jesteśmy sami W świecie snów Czy pokochałem cię znów W blasku księżyca Jest tylko cień i ulica A w krwawym błękicie Wciąż gna życie Mamy je przed oczami Gdy jesteśmy sami W świecie snów Czy przytuliłem cię znów W blasku księżyca Jest tylko strach I ciemna okolica Ciemna ulica Szukam twojego istnienia W świecie snów Czy zaufałem sobie znów

Twoja dłoń I gorące serce Na mnie czeka A czas płynie Jak rwąca rzeka Twoje oczy I gorące serce To jest to Co chce zdobyć Wszystko Na wierzch wydobyć Całą tajemnice istnienia Przecież wiesz Że kocham złudzenia Kocham marzenia

Życie smakuje Jak cukier do herbaty O poranku Tak słodko Tak pięknie Życie pachnie Kwiatowymi nutami A my zostaliśmy Całkiem sami W czarnym ogrodzie Życie pachnie Jak farba drukarska Lubię je wąchać I czuć ten smak Jest tak pięknie tak Życie pachnie Jak nikotyna Na świeżym powietrzu A słońce nie świeci Jest tylko mrok I ona jedyna dziewczyna

O poranku Ludzie samotni Siedzą na ganku I cieszą się Bezkresem czasu Zapomnieniem I życia niespełnieniem

Twoje piękno Zachwyca i zniewala mnie Bo tylko z tobą Czuję się jak we śnie

Na dworze ścina mróz I jest późna pora A w kominku ogień rozpalony Żar gorąca rozpala zmysły A czas tak szybko płynie Potem wszystko minie I nie zostanie już nic Tylko cichy ptaków śpiew Będzie go słychać Tak blisko wysokich drzew A oprócz tego Cisza przerażająca będzie I żaden bal się już nie odbędzie