Poezja to życie

Poezja to sztuka Zaklęta w czasie I próba operowania Słowem w ciekawy sposób Aby ten jeden wiersz Dotarł do wielu osób Pisany prosto od serca Bo przecież tak trzeba Kochajcie piękną poezje O wielkie nieba!

Miłość Wiara I wspólne zrozumienie Łączą ludzi Tak naprawdę Do końca życia

I czegóż nam Szukać w tym życiu? Dokładać tylko Kolejnych zmartwień? Czy wspinać się Po drabinie Jakubowej? Gdzie dwa ciała Obracają się w nicość I tylko nocna mgła Nadaje sens kruchemu istnieniu

Myśli uciekają Jak tlen Gdy nie mam Ich ze sobą I tylko dwie Wypchane kieszenie Pozwalają mi przetrwać W tym świecie O słodko gorzkim zabarwieniu

Łzy smutku czy radości Nie smakują tak jak dawniej Tak samo jak gorycz porażki Tylko noc przychodzi Zawsze taka sama Piękna w swej brzydocie Zadając pytania Na które nie ma odpowiedzi

Jestem jej kruchym istnieniem Jestem jej słodkim wspomnieniem Jestem jej ostatnim wydanym tchnieniem

Śpij i śnij o życiu I jego tajemnicach Czytaj neony Na zbrukanych ulicach Koczuj jak bezdomny W zrujnowanych kamienicach

Smak lata Został w moich ustach A potem przyszedł chłód Rozgościł się w moim sercu Tak na dłużej I później tylko deszcz Przyniósł ukojenie Dla mojej duszy

Czy życie ma sens? Gdy nikt nie otwiera ci drzwi Do niebiańskich rozkoszy Ale słychać jakieś szepty Po tamtej stronie To musi być piekło! Tam jest zabawa!

@ja_wochen Poprawione:)

@Jacek_Suchowicz Bóg to prawda, światło i życie. Widzisz go czasem w błękicie. Jak patrzy na wszystko z góry. Przez błękitne chmury.

Pozwól mi uronić Tylko jedną łzę Nad tym małym światem I niech dzieje się Co tylko chce Tylko nie wola nieba Bo przecież Bóg To tylko sen

Bo kto kochał Choć raz Wie czym jest miłość Bo kto cierpiał Choć raz Wie czym jest ból Bo kto smucił się Choć raz Wie czym jest smutek

Czuję Oddycham Tworzę Dzieło nieskończone Myślę Mówię Słucham Nasze ciała połączone Żyję Chodzę Błądzę Wszystko jest już skończone

@Zawierucha7 Grzegorz Braun:)

Tacy piękni zakochani Tacy sobie oddani Cieszą się swoim towarzystwem I nie przejmują się niczym Bo przecież szczęśliwi Czasu nie liczą

Słowa ranią Bardziej niż czyny Słowa ranią Bardziej niż nóż A zaciśnięte pięści Wcale nie znikają w tłumie

Dłonie przy otwartym oknie Zimą marzną tak szybko

Dotykam opuszkami palców Nieba w pogodny dzień (Leżę sobie na chmurce) I śmieję się z tego Co się dzieje Tam na dole W tym ziemskim grajdole

Podnieca cię ból Tak jak mnie I lubisz kochać się W strugach deszczu A potem budzisz się To był tylko sen Zostałaś całkiem sama Jakie to uczucie?

Im więcej strachu Tym więcej odwagi Im więcej chłodu Tym więcej ciepła Im więcej mroku Tym więcej światła Im więcej dobra Tym więcej zła Im głębiej w las Tym więcej drzew

Jestem obok ciebie Jestem tuż za tobą I czekam na twoje potknięcie W błysku fleszy i w świetle jupiterów To będzie upadek gwiazdy Który każdy zobaczy Na własne oczy W tym bezdusznym świecie 3, 2, 1...zaczyna się show!

Jesień dodaje uroku Zima zabiera blask Wiosna daje nadzieje A lato rozgrzewa ciało

Czego chcesz od życia? Czy tylko miłosnych uniesień I nieskończonej zabawy? Czy świętego spokoju Od codziennych spraw i trosk?

W słoneczne dni W świąteczne dni Będziemy razem Szukać szczęścia Jak na polach Kwitnącego maku