Corleone 11

@Nata_Kruk Nato - usunąłem wyrazy, które stanowią nadsłowie, zbyt wiele dopowiadając. Zgodnie z zasadą, iż należy zostawiać jak najwięcej domysłowi/wyobraźni Czytelnika. Natomiast "źrenice" wplotłem w metaforę. Oczywiście, że powyższa propozycja jest szczera. A jaka inna miałaby być?? Dziękuje Ci wielce za odpowiedź 🙂 . Dobrej Niedzieli 🙂 .

- dla Belli i dla A. - Droga Milwo - Jezus uśmiechnął się ponownie - a oto moje "ale". Które, jak nadmieniłem, spodoba ci się. Reszcie kompanii zresztą też. - Jak wcześniej pokazał wam Regis, prezentując Brazylię - podjął temat - część ojczyzny Belli i Mila stanowi Amazonia. Czym ona jest, wyjaśnił wam także. To doskonała przestrzeń, by stworzyć tam zamek - celowo użył tego wyrazu zamiast "zbudować", co uszło uwagi nikogo ze słuchajacych. - To również doskonały obszar zarówno do polowań - jeśli zapragniecie udać się na nie - ale też do długich wędrówek z dala od cywilizacji. Tym samym do medytacji. Z dala od kogokolwiek, sam na sam z Naturą i sam na sam z waszymi własnymi myślami. Co prawda, do wędrówek trochę niebezpiecznych - tu uśmiechnął się jednoznacznie - ale od czego jest magia? Jedność ze wspomnianą, którą przecież można stworzyć przy pomocy duchowych starań i zaangażowania, oczywiście w miarę upływu koniecznego czasu - o czym ty, droga Yennefer, świetnie wiesz - uczyni je całkowicie bezpiecznymi. - Wewnętrzna zamkowa przestrzeń - zawrócił myślą doń jako takiego - pozwoli wszystkim wam i każdemu z osobna czuć się absolutnie komfortowo. - W tym momencie zwrócił się do Milwy: - Bez poczucia wewnetrznego doskwierania przez ową przysłowiową igłę czy też zadrę - uczynił dwugest cudzysłowu palcami obu dłoni - że w pobliżu znajduje się ktoś niechciany. Ktoś, kto samym byciem zakłóca wasz spokój nawet wtedy, gdy go - lub jej - nie widzicie. - Stworzyć go - uśmiechnął się w odpowiedzi na spodziewane zachęcające do kontynuowania uśmiechy - będzie, jak przecież wiecie, drobnostką. Chyba, że zechcecie zbudować go sami, co może okazać się zadaniem bardzo trudnym i bardzo czasochłonnym. O ile w ogóle wykonalnym - na które to słowa Regis, zorientowany - jak pamiętasz, mój drogi Czytelniku - w wielu dziedzinach wiedzy, pokiwał potwierdzająco głową. - Doskonale zatem - teraz Mogący Wszystko przytaknął w odzewie na uśmiechy przyjaciół, towarzyszące równie Dlań widocznym zamkowyobrażeniom - wysokich kamiennych u jednych, ceglanych u drugich - murów i pałacu pośrodku, z przestronnymi, widnymi komnatami. - W takim razie czas działać. - Jesteście gotowi? - zapytał, dawszy wszystkim stosowną chwilę na zrozumienie, że ma na myśli teleportację. - Skoro tak, proszę: podejdźcie bliżej. Yennefer podzieli się z nami swoimi umiejętnościami. - Najlepsza adeptko mojej wychowanicy Tissai* - spojrzał na nią, co usłyszawszy Soa zrobiła zdumioną minę - przenieś nas dokładnie w to miejsce... * Postać rektorki Aretuzy jest z pewnością znana wszystkim moim Czytelnikom. Cdn. Voorhout, 27. Stycznia 2024

@Kamil Olszówka 🙂 Przepięknie, Kamilu. Godzi się Ów Nastrojowy Wiersz serduszkowym uznaniem wyróżnić, co też niniejszym z przekonaniem pełnym czynię 🙂 . Na jedno wszak muszę zwrócić Ci uwagę: w czwartej od końca strofce "kmiecą" być winno miast "kmiecią". Pozdrawiam Cię serdecznie.

Tylko zaproponowałem swoją wersję. Zachowując treść od Ciebie, ale zgodnie z zasadą "jak najmniej słów". Zatem jest nadal Twój. Dobranoc.

@Somalija "Wypatroszenie" to zbyt wiele powiedziane. Zdecydowanie. Przede wszystkim dlatego, że intencją tegoż jest niszczenie i krzywda. Jakże mi miło 🙄 spotkać się z Twoim przekonaniem o moim negatywnym podejściu do Twojego wiersza. Tym bardziej, że skróciłem go trochę, zachowując treść. Dzięki serdeczne.

pełna podziwu dla kwitnienia za Tobą znów konflikt mierzony jedynie wiatrem 30/7/10

@Bożena De-Tre Bożeno 🙂 - miło mi, że czytasz >>(...)"dla ucha (...)" i dla "(...) serca (...)". Dzięki Ci wielce za odpowiedź. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Somalija 🙂 Zaproponuję tak: * * * wywołam starosny przechodząc na zawsze do twojego czasu w wiecznym obowiązku cierpienia bywam martwa odmieńczy zmysł w matowym świetle warkocze życia wiodą w cyklu przemijania na wielodroża obosiecznych słów niczyja nocnica porzucam nietrzeźwość w zamian za ciebie Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Nata_Kruk Nato, zaproponuję trochę krótszą wersję Twojego wiersza 🙂 . Bo czy nie odnosisz wrażenia, że zbyt zostawiłaś zbyt mało przestrzeni dla wyobraźni Czytelnika? Przygasa dzień przed kominkiem tygrysie ciepło cień podąża za cieniem pobudza kukułka ośmiela północ gdy źrenice zatrzymają czas, poproszę cię o wino 🙂 Dzięki za poetycką gościnę, pozdrawiam Cię serdecznie.

- dla Belli i dla A. - Gdyby więc podsumować wasze odpowiedzi - Jezus zaczął nie co innego, jak podsumowanie właśnie - to najwięcej zebrałoby się wątpliwości i obaw, wyrażonych w "jeśli", "czy" i w "gdyby". "Jeśli to" - wbrew spodziewaniom Angoulême i Milwy nie dopuścił do siebie emocji, mogącej wywołać grymas niezadowolenia - i "czy może", wreszcie "gdyby tamto". Moi drodzy: sami widzicie po mnie, iż przynosi efekty - i to jak najbardziej chciane, nawet pożądane - trzymanie się wyłącznie pozytywnych emocji. Przy jednoczesnym obserwowaniu i analizowaniu siebie oraz niedopuszczeniu emocji negatywnych. Wliczając wymienione obawy i wątpliwości. - Zasadniczo jednak pomysł macie ciekawy: mieszkać w zamku i zarabiać na życie leczeniem i pomaganiem innym: i przy pomocy ziół, i przy korzystaniu z magii. - Zaraz... Jezusie - zacząwszy szybko odpowiedź Milwa jakby zawahała się, gdy przyszlo jej wymówić imię nad imionami. - Zamek był pomysłem moim i barona. Naszym wspólnym, do samodzielnego, osobnego rezydowania! Nie w kompanii, nawet tak zacnej! - Droga Milwo - Jezus znacząco polożył dłoń na jej ramieniu. - Pozwolisz mi mieć pewne "ale". Pozwalam sobie na nie wiedząc, że ci się spodoba. Reszta kompanii słuchała w milczeniu, czekając - zaznaczmy szczerze, iż z rozmaitymi minami. Tylko uśmiech Yennefer wskazywał, że domyśla się ona, co Jezus powie. Podobnie było z minami Zuzanny, Belli oraz - oczywiście - Mila i Soy. Cóż: więcej wiedzy oznacza wyższą świadomość. Ta zaś, zależnie od poziomu, umożliwia wgląd za zasłonę materii. W tym do zamysłów i propozycji Wszechświata oraz w przyszłość... Cdn. Voorhout, 26. Stycznia 2024.

Sisy89, dziękuję Ci bardzo za odwiedziny i uznanie 🙂 . Serdeczne pozdrowienia. Leszczym, miło mi było gościć Cię poetycko 🙂 . Dzięki wielkie za uznanie, pozdrawiam Cię serdecznie. @Bożena De-Tre Tak: z perspektywy, zatem ze spokojem. I już z pewnym dystansem 🙂 . Dzięki wielkie za czytanie i podsunięty pomysł, Bożeno - miło mi 🙂 . Wybacz jednak, rozczaruję Cię odmową - bo powyższy wiersz, z racji parzystej liczby zwrotek, nie ma środka (w znaczeniu środkowej cząstki). Pytania, zadane w pierwszej i ostatniej strofie stanowią - co na pewno zauważyłaś - swoistą klamrę, zamykającą "niepowtórzenia" z drugiej i trzeciej. Nadto z zasady nie zmieniam zamkniętych już przez czas utworów. Serdeczne pozdrowienia 🙂 . @Nata_Kruk Dzięki Ci wielce za wizytę, uważne czytanie z komentarzem i za uznanie dla wiersza 🙂 . Wiem: "jest niefajnie" to kolokwializm, wtedy jednak był to najlepszy ze słowo-pomysłów na umieszczenie w tym właśnie miejscu wiersza. Pozdrawiam Cię serdecznie.

@Nata_Kruk Nato, dzięki Ci wielkie za wizytę, uważne czytanie i długi komentarz oraz za literackie uznanie 🙂🙂 . Nadwampir stanowi moją alternatywę dla określenia przez Mistrza Jędrzeja natury Regisa - wyższy wampir. Nie Ty jedna chciałabyś dysponować takim wszystkoprzenikającym spojrzeniem. Podkreślone przez Ciebie "podczas" jest zbędne. Dziękuję Ci bardzo za zwrócenie uwagi 🙂 - usunąłem je. 🙃 Miło mi było ugościć Cię powieściowo. Serdeczne pozdrowienia.

Już nieważne to, że kocham, w niepamięci wspólne zdjęcia. Czyjś głos mówił, że tak będzie - czy pamiętasz? Nie odbierasz telefonów, nie tak ważna treść emajli... * Milość się w tęsknotę zmienia - jest niefajnie. Wciąż przed klęską pełna obaw, nie potrafisz mi zaufać. Brudną bielą błysnął koszmar... rankiem spytasz, czy posłucham. Odległość, której nie było, wsród fal tworzy trzech mórz głębia. Właśnie to stać się nie miało, nie pamiętasz? * Dla zasady zachowałem oryginalny zapis z tamtego czasu. 14 - 18.05.'12 Scotland

@Leszczym Treściowo ciekawie 🙂 , ale Twoja powiastka potrzebuje, abyś nadał jej kształt wiersza. Serdeczne pozdrowienia.

@Lidia Maria Concertina Bardzo treściwie. I spostrzeżeniowo bardzo słusznie 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Natuskaa Ciekawie - refleksyjnie o jakże istotnych sprawach. Przeczytałem z przyjemnością. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

Miło, że zajrzałaś; dziękuję Ci wielce. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

Ago, wielkie dzięki za wizytę i uznanie 🙂 . Pozdrawiam Cię serdecznie.

Siostrzyczko, dzięki za uznanie 🙂 . I za czytelniczą wizytę także, oczywiście. Serdeczne pozdrowienia.

@sisy89 Nie dziękuj, tylko usuń powtórzenie, a Twój wiersz stanie się lepszym. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@sisy89 Aby uniknąć powtórzenia "się", proponuję zmienić "biłam się" na "walczyłam". Przeczytałem z przyjemnością 🙂 . Serdeczne pozdrowienia.

@Monia Lubię czytać Twoje wiersze 🙂 . Proszę bardzo, Moniu. Serdeczne pozdrowienia.

@Nata_Kruk Zauważyłem, że zamieściłaś zapowiedziany wiersz. Zajrzałem zatem i przeczytałem. 🙂 Dobrze napisany, z pomysłem. Spodobał mi się - stąd uznanie. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Kamil Olszówka Do tego, co napisałeś dodam, iż nasze obecne życie - a w następstwie tego wszystkie kolejne - wynika i stanowi bezpośrednią konsekwencję ostatniego przebytego wcielenia. Ono zaś - poprzedniego. Na tym polega osadzenie w przeszłości. I łączenie w jedno tego, co było, z tym co jest i z z tym, co będzie. Wielkie Ci dzięki za odpowiedź. Serdeczne pozdrowienia 🙂 .

@Kamil Olszówka Wspaniale 🙂 , Kamilu. Jak zawsze 🙂 . @Kamil Olszówka 🙂 Sięgaj umysłem i duszą do Pola Wszechwiedzy Wszechświata, a napisać te wiersze uda Ci się na pewno. Nadanie ich zbiorowi to sprawa kolejna. Dobrej Soboty, serdeczne pozdrowienia 🙂 .