Corleone 11

Proszę Cię bardzo ??? .

@Somalija @Somalija W pierwszym zdaniu drugiej części powtarzasz słowo "ziemię". Proponuję podzielić je na dwa krótsze - z kropką po "wodza". Wtedy powtórzenie przeszkadza w odbiorze znacznie mniej. Dalej: - po "Jaruy" potrzebny przecinek, - tak samo po "umyśle", - po "Ragna" wstaw przecinek, a kropkę po "myśli", - po "turkusowe" zamiast przecinka wstaw dwukropek, - po "Ragna" średnik proszę, "i" przed odległość, a po "Przeznaczonych" "oraz" zamiast przecinka, - wstaw przecinek po "on" i proponuję "chociaż" w miejsce wychodzącego z użycia "choć". Ago, powyższe uwagi są tylko wygładzeniem Twojego tekstu. Naprawdę nie masz czego się wstydzić. Dodam, że stylizacja zdań a la Andrzej Sapkowski udała Ci się znakomicie ? . Serdeczne pozdrowienia.

@Somalija Pierwsza połowa uwag ? : - wstaw przecinek po "ziemię", - po "pierścienia" lepsza będzie kropka i "teraz" rozpoczęte wielką literą", - po "strażnik" brakuje kropki - zatem "Zabierzcie", - po "stamtąd" potrzebny przecinek, - forma "najsiwsze" jest, hm... bardzo potoczną, nie do stosowania w tekście pisanym językiem wysoko literackim - chyba, jako wyraz użyty w mowie przez bohaterów; poprawną jest forma opisowa - "najbardziej siwe". Nawiązania są oczywiste, ale jest to jak najbardziej w porządku. Twój talent prozatorski jest widoczny, powinnaś go rozwijać. Zgrabnie formułujesz zdania, słowami przedstawiając obrazy i sytuacje tak, iż czytelnik łatwo nadąża wyobraźnią za narracją. Brawo ? ! Aha ? ??

Zaraz, zaraz! Czy to jakaś wycieczka?? Aluzja personalna do mnie jako faceta? ??? ???

Bo przysypiałem i odpowiedzi same wysyłały mi się w trakcie pisania ??

Wolę nie wpadać ??? A co tyczy sie orzec ... A co tyczy się przecinków, zajmę się nimi. Również ? ... nimi. Także ? Dobrej nocy ?

Michaił/Corleone11 też przeczytał. I spodobało mu się. ? Więcej napisze później. Serdeczne pozdrowienia.

@Somalija Zwraca uwagę początek, jest doskonały - tak samo jak "bezbrzeżne płynięcie" ? . Interesujące jest niedopowiedzenie w poincie. Ale usunąłbym "I" sprzed "bezbrzeżnie" jako zbędne. Serdeczne pozdrowienia ? .

@Somalija Przeczytałem naprawdę przyjemnie. To udany wiersz, nastrojowo i metaforycznie napisany ? . Serdeczne pozdrowienia.

Aha, dzięki Ci wielce. Już rozumiem i IMHO, i MSZ. ? Twój tok wypowiedzi jest najzupełniej poprawny; nie wygląda, abyś przesadził z degustacją alkoholu. Wybaczam, ale nie wiem, co na to Twoja wibracja. Jak Twoja Niedziela? Serdeczne pozdrowienia.

Witaj ? Masz rację: każdy interpretuje po swojemu. Wyjaśnisz mi znaczenie "IMHO"? Siódmą odsłonę zamieściłem kilka dni temu. Zapraszam Cię serdecznie do czytania. ? Serdeczne pozdrowienia.

@Nefretete Ktoś mi kiedyś powiedział, że im więcej interpretacji czytelnicy odnajdują w tekście, tym jest on lepszy. Bardzo się cieszę, że Twoja interpretacja mieści się w granicach tego, co napisałem. Miło mi również ogromnie, że podoba Ci się opowiadanie jako całość. A co powiesz na część siódmą? Serdeczne pozdrowienia.

@Somalija Pewien poziom trudności w odbiorze jest czymś, z czym uważam, że czytelnik powinien sobie poradzić. Jednocześnie staram się pisać jak najlepiej potrafię, aby dać odbiorcy literacką przyjemność. ?

Dzięki Ci bardzo za uważne czytanie i za tak dobrą ocenę. Dziękuję też za sugestię odnośnie do łacińskich zwrotów. Mam nadzieję, "że nikt na to jeszcze nie wpadł". I że spodobał Ci się pomimo kontrowersyjności. Wiem Somalijo, że tak kiedyś było. Święte Oficjum, zwane potocznie Inkwizycją, poczynało sobie całkiem śmiało. Serdeczne pozdrowienia.

@Leszczym Dzięki Ci bardzo za tak pozytywną opinię. Staram się nikogo nie urazić, jeśli chodzi o religię. Ale jednocześnie wychodząc poza konwencję pewnie w końcu tego nie uniknę. Serdeczne pozdrowienia.

@Somalija Prostota rymu zdaje się być faktem. Natomiast jego odbiór to sfera osobista czytelnika. Pojedynczy rym w białym wierszu jednym zaburza poczucie ładu, innym nie. Inwersja, która sama w sobie jest "nie bardzo" ? , w tym wypadku nie pomoże, gdyż wtedy "różem" stworzą tym z "bliże". Może zatem najlepszym rozwiązaniem będzie pozostawienie zwrotki taką, jaką ją napisałaś. Tym bardziej, że Twój Wiersz już zaistniał jako poetycki byt w Twojej świadomości i w świadomościach forumowiczów. Niedzielne pozdrowienia.

Zwróciwszy po raz kolejny dodatkową uwagę legionistów wypowiedzeniem słów w ich ojczystej lingua, Zwisający rozpostarł ręce teatralnym gestem, po czym wykonał w powietrzu pełne salto. Powoli i etapami, zupełnie jakby takie jego wykonanie było czymś calkowicie zwyczajnym. Jakby zatrzymywał się przed niewidzialnymi progami. I jakby odbijał się od nich, by wykonać następny ruch. Skończywszy je, Zręczny wisiał przez chwilę nieruchomo, jak gdyby oczekując aplauzu. Po czym opadł z gracją na ziemię, ponownie uśmiechnął się szeroko i zatupał. Lekko. - Toga! - rzucił w przestrzeń, jakby wydając polecenie niewidocznemu słudze. W powietrzu za nim pojawił się zażądany materiał, który sam z siebie, niczym inteligentny, okrył go i udrapował się na nim we właściwy sposób. - Ha - zaczął, odpowiadając na questio, którego myślący inaczej żołnierz nie zdążył zadać. - Jak to robię? Jak to się dzieje? Jak to możliwe? - wyliczał z siebie kolejne pytania, czytając je w umysłach legionistów. - Vobis dixi ego, possum facere omnia. - Bo widzicie - dodał, przeskoczywszy z prawej stopy w lewo, zrobiwszy obrotowy ruch przedramionami niczym w dziwnym, nieznanym im tańcu, a potem z lewej stopy w prawo. - Wszystko jest energią, tylko w różnych formis. Nawet materia jest energią, tyle, że zagęszczoną. Ergo: wszystko, co istnieje, jest ze sobą połączone. Ens omnis cum ente omne. Wy ze mną, ja z powietrzem. Czyli z tym, czym oddychasz - wyjaśnił szybko widząc, że ów wolniej myślący nie nadąża za treścią jego słów. Zrobił chwilę przerwy, by tamten mógł odetchnąć. - Videte - powtórzył, po czym zaczął wykonywać chwytające ruchy, jakby łapał coś dla nich niewidzialnego i wyciągał to coś z powietrza, a potem koliste jednocześnie obu dłońmi, zupełnie jakby łączył pochwycone i kleił z nich - lub może raczej utaczał - coś okrągłego wielkości piłki do harpastum. Zaskoczeni, a teraz również zaciekawieni, zapominając o dotychczasowym wszystkim, patrzyli, jak odległość pomiędzy wciąż poruszającymi się dłońmi Żyjącego rośnie stopniowo, tak jakby to, co kształtował, stawało się coraz większe i większe. Wreszcie skończył. - Habetis! - wykonał gest, jakby podrzucał coś i łapał kilka razy, po czym zamachnął się, niczym rzucając owym czymś w inteligentnego inaczej. Ale, jak się okazało - i jak już wiedział - odpowiednio spostrzegawczego i szybkiego. Ni stąd, ni zowąd na piasku pojawił się okrągły, szybko przesuwający się cień, a w chwilę potem w powietrzu zmaterializowała się skórzana piłka. Odpowiednio duża i twarda, jak przekonał się legionista, gdy trafiła go, aż zgiął się wpół, łapiąc ją i przyciskając do siebie. - Habeo - zaskoczyl sam siebie, gdy niepewnie uśmiechnął się do Rzucającego. Nie bacząc na to, jak zareaguje bądź co powie na to dowódca. - Habes - potwierdził Zagadnięty. Po czym powtórnie rozłożył ręce w teatralnym geście, jakby nic nie mógł poradzić na swoją wszechmoc. Wzorem żołnierza uśmiechnął się. Nieco bardziej pewnie. - No sami widzicie... Voorhout, 16.01.2022

Mimo "zgrzytu" wywołanego przez prostotę rymu "lśnienia/dnienia", "schody..." podobają mi się. Zatrzymują "kropla ciebie", "bycie niedosytem" i "mątwa wchłaniająca niebo". No i pointa?. Weekendowe pozdrowienia.

Gdyby Nefertari była literatką, nie powstydziłaby się Twojego opowiadania. Tym bardziej, że zapewne znane jej było zarówno słowo "bateria", jak i jego materialny odpowiednik. ? Nie ma jak poetyckie - i jak prozatorskie też - wibracje. "Tak!" trzymać. I "Tak!" pisać. Sobotnie pozdrowienia.

No pocieszny utwór napisałeś. ? A nawiasem pytając: jakie absurdalizmy masz na myśli? Pozdrowienia.

Proszę bardzo. ? Odnośnie do podwójnego "sobie" - skoro taka jest Twoja intencja i taki pomysł - napisz: "sobie siedzę i sobie marzę". W ten sposób podkreślisz ego nie sprawiając wrażenia błędu/przypadkowego powtórzenia. I jeszcze jedna uwaga. Porządkowa. Stosujesz interpunkcję i związane z nią wielkie litery dość swobodnie - to znaczy raz tak, raz nie. Twój wiersz napisałeś lekkim, ale porządek powinieneś zachować. Dbałość o szczegóły świadczy o autorze. Prawda? ? Serdeczne pozdrowienia. P.s. Zapraszam Cię do lektury "Innego spojrzenia 6", właśnie zamieściłem.

Wypowiedziawszy te słowa, Człowiek Którego Nie Udało Się Zabić, zaczął - zawieszony, a może bardziej właściwie byłoby napisać "zwisając"? - odsuwać się od belek, do których przylegał. Po dłuższej chwili odstęp między nim a krzyżem stał się na tyle duży, że o jakiejkolwiek iluzji nie mogło być mowy. Dla żadnego z patrzących. Gdy odległość przekroczyła gradus, Niezabity zatrzymał się i zawisł w powietrzu nieruchomo. Uśmiechając się szeroko i mierząc legionistów drwiącowyzywającym spojrzeniem. Dziesiętnikowi wydało się, że na odmiennie inteligentnego Homo lste spojrzał nieco łagodniej. Widząc ich - nie bójmy się użyć tego słowa - wybałuszone ze zdziwienia oczy zaśmiał się po raz następny. Tak samo radośnie, jak poprzednio. - Dixi ego vobis? - zapytał, umilknąwszy. - Że mogę wszystko? Mówiłem, prawda? - po raz wtóry powiódł intensywnym spojrzeniem po nieco bardziej teraz skupionych twarzach. Uśmiechnął się lekko i znów wydało się dowódcy, że uśmiech ten skierowany został przede wszystkim do tego spośród nich, którego wielu spośród legionu nazywało idiota. Czasem prosto w oczy, czasem po kryjomu. Za plecami. - No to videte... Voorhout, 10.01.2022

@Leszczym Michale, ponieważ w wierszu nie przedstawiasz tez o monogamii/poligamii, proponuję zmienić tytuł. Zbędnymi są kropki po I, II i lll. Zbędne są również odstępy pomiędzy przedostatnią a ostatnią linijką w pierwszej i w drugiej zwrotce. Ponadto wybierz jedno "sobie" - przed albo po "siedzę", no i byłby wskazany myślnik przed "i dobrze". Fajnie napisane: lekko i z humorem. ? Serdeczne pozdrowienia.

Ach tak? ? "Świątek, Piątek czy Niedziela/Karuzela, karuzela" ????

Mam zatem nadzieję, że zaciekawią Cię również następne fragmenty. ? Dzięki wielkie za obecność, czytanie i uznanie. ? Serdeczne pozdrowienia.