ja_wochen

@Nata_Kruk czytam to co piękne….madre… dlatego czytam

@Leszczym dziękuję @kwintesencja dziękuję

@Radosław dziekuję

już czas zakryć się białą pierzyną w ramionach trzymać zapach liści szukać siebie po śladach teraz już można patrzeć prosto w oczy zmarznięte słońce dotknąć schować się w płatkach śniegu

@kwintesencja dziękuję @Bożena De-Tre dzięki

Zegarmistrz światła spóźnia się Niełatwo przejść przez wąskie myśli W butach na niskim obcasie Brukowane słowa Głębiej opadają niż liście Kamieniami łatwiej rzucać Na siedem lat nieszczęścia Skazać lustro Jednym gestem słowem Naszkicować rysę i jej cień Na przestrzał unieść wzrok Wypuścić wolne ptaki Trudniej Wyobrazić sobie Eufrat Trzymając w dłoni figi Odważę się Lekko opadać Zasłuchany w listopadowy sen Jeszcze przed śniegiem Zabiorą nas zgrabiałe dłonie

Tu Godot jest kluczem

@Sylwester_Lasota miło mi

W jednym oknie Oczu dwoje Zapatrzonych Pod którym parasolem Godot probuje przejść Niezauważony

@Nata_Kruk dziękuję

@duszka dziękuję

@wolnosc_mojej_duszy dziękuję. Taki był zamysł tej konstrukcji wiersza 😊 bardzo dziękuję

@Nata_Kruk życie ludzi….😊 prawdziwy wiersz👍ostatnia zwrotka mocna 👏

skrywa się za każdym słowem wyrzuconym jak koło ratunkowe jak kamień kto pierwszy jest bez winy spojrzy w oczy dookoła ślepcy bawią się w chowanego skrywa się za każdym gestem wyrzuconym jak bumerang jak stary zegar z wahadłem kto pierwszy ten lepszy przegoni czas dookoła rytm zmusza do tańca

@Bożena De-Tre tak coś czuję ….😊

@Bożena De-Tre Ok. Pocztówka jest Ok. Pozdrawia ale nie oddaje głębi

@viola arvensis ciekawe zestawienie pragnień z odwagą. Ostatnia zwrotka to silny przekaz

@Rafael Marius pięknie , poetycko, przeszywająco

@kwintesencja świetna puenta

@Bożena De-Tre a może … I tylko prośba: ostatni mój krzyk niech miasta zagłuszy szum… Zerwę łańcuchy! Poślę list. ”Adesso parli Tu”. Ty jesteś dziełem mym ….. a w ogóle dobry wiersz, pełen ekspresji

@Just_obserwator zgadzam się z Rafael Marius 👍

@Nata_Kruk 👍

ulotna jeśli w ogóle jest pozwala odetchnąć chociaż nikt nie pyta spacerować ze sobą po manowcach nie słuchać tego zgiełku skrzyżowanych ramion pajęczych ulic pragniemy boso tańczyć rytm bije z jednego serca stuk puk stuk puk stuk stuk. Proszę

„rodzą się kamienie ze słów” piękne i mądre zarazem. Wiersz piękny …. płynie

@kwintesencja szkicujesz nową ścieżkę….