A-typowa-b

Życzę ukojenia tym dwóm, z wiersza. Pozdrawiam

Fajny

Fajnie napisane.

Nie wszystko złoto, co się świeci. Pozdrawiam.

Fajny

A jednak nie literówka, "on" dotyczy śpiewu. Jednak poprawiłam i wstawiłam przecinek zamiast kropki, prawdopodobnie teraz będzie lepiej. Za uwagę dziękuję i pozdrawiam. Za serducha dziękuję :)

Drzwi zamknął z impetem, wpadł do pomieszczenia chwiejąc się na nogach, musiał usiąść. Nieopodal stał czerwony fotel, podarowany przez kogoś, w akcie podziękowania za gościnę. Nigdy nie potrafił wyartykułować imion, znał je dokładnie, miał w głowie, ale nie potrafił ich wyrzucić na zewnątrz, by przedstawić otoczeniu. Trwał przy swoim, trwał i cierpliwie nadziewał złote nici na krosno. Ona już zaczynała szemrać, wydawać z siebie dźwięki, lubił słuchać jej cichego śpiewu, wiedział, że był on tylko dla niego. Dotykał jej za każdym razem, jednak Ona nie była na tyle dojrzała by poznać, że to jego dłonie nadają kształt. Rozwijała się spokojnie, czasem wzburzona tym czego nie rozumiała, bywało że się dąsała. Paradoksalnie, to zjawisko szybciej się zobrazowało w jej bycie niż wszystkie inne, nie wiedzieć czemu. Śmiał się subtelnie, acz nieco zaczepnie, ona powoli dostrzegała różnicę. Nie wiedziała tylko, czy to czym się stawała sprosta oczekiwaniom Tkacza. autor wiersza: Atypowa Pani

W sumie to zabawna sprawa, zakręcona jestem :), IV część jest już napisana nawet VI, ale sama nie wiem jak to z tym Tkaczem będzie :). Poprawię się i uzupełnię o IV część, a w swoim czasie o resztę. Pozdrawiam :)

Fajny

@Pan Ropuch To niech nie pęka. Pozdrawiam.

@Leszczym @Atypowa Pani Oj coś mi nie wyszło :). Wszystko czytało się z lekkością, łącznie z komentarzami :) Pozdrawiam

Fajny :)

@[email protected] :) Miłego @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję .

Nagranie dość psychodeliczne, kto wytrzyma gratuluję. Takie miało być :P, ale milo mi będzie jak wysłuchasz do końca. Delikatności i szorstkości próbował ją uczyć, subtelnie podtykając ciekawe słowa do rozwikłania, przedstawiając również przeciwieństwa i wybory jakich będzie dokonywać w niedalekiej przyszłości. Zmuszało ją to do poszukiwania, wypuszczania się w nieznanie przestrzenie świadomości, którą otrzymała, innej. Tkacz często towarzyszył jej w tych podróżach, stanowiła bowiem ważny element całości. Bywało, iż gubiła się w swoim pojmowaniu. Rzeczywistość, by ją rozpoznać korzystała z drugiej pary oczu. Początkowo sprawiało jej to wiele trudności, ponieważ to nimi dostrzegała. Rozczarowanie nie raz przecierało jej łzy, „tak trzeba” powtarzał Tkacz „tak trzeba”, wtedy biegła, a żal okrywał ją czernią, Tkacz nie mógł jej znaleźć, wpadał w panikę była najcenniejszym co miał. Zazwyczaj kończyło się tym, iż napotykała w biegu niezwykłe zjawiska, z czasem odzyskiwała kolor, on oddychał wówczas z ulgą. Oczy, którymi się posługiwała, nie ułatwiały jej niczego, nie widziała bowiem Tkacza należał on do czegoś niejednoznacznego nie dającego wcisnąć się w żadne ramy, zmysły, pojęcia. Uciekał wszystkim, sam musiał chcieć dać się poznać. Gdy już to czynił, zmieniało się wszystko. autor: Atypowa Pani

Ciekawy wiersz.

Pająki ostatnio w modzie :). Z uśmiechem dzisiaj go przeczytałam.

Prawda.

Bywa, że za powiekami widzę, to co chcę :), fajne. Pozdrawiam

A ja pozdrawiam tego pająka :)

Dobry wiersz, pozdrawiam

Pioruny z nieba, prosto do wnętrza. Ładunek nieokiełznany. Fizyk wie i pięknie nauczy, rozkładania potencjału między uderzeniami. Gonitwa cyfr, liczysz jak daleko. Okazuje się, że zero. Kolejny błysk, dźwięk wewnątrz, wyje! Cios za ciosem, fizyk nie pojmuje. Z nieba spadają Megawaty w godzinach. Dla mnie czas mija, uderzenia na sekundę dziś ktoś zatrzymał. autor: A-typowa-b

Daj bocianom już odlecieć. Szklankę szykuj na uciechę. Wiem, że smutek bywa słodki, lecz w nadmiarze jest beztroski. Niech więc radość Cię odnajdzie, byleby nie w tęczowej bajce. Tak czy owak ciesz się szczerze bo ten wierszyk jest dla Ciebie :) Miłego :)

@Antosiek Szyszka Niech to serce się uśmiechnie :)

@[email protected] Dziękuję :) @corival Każdy pewnie interpretuje go na swój sposób. Zresztą uważam, że to niezwykłe, ile ludzi tyle spojrzeń, choć jak wynika z Pani wypowiedzi może być ich więcej :). Tak czy owak, fajnie że wierszyk przypadł do gustu. @Krzysztof2022 pozdrawiam serdecznie.

@Henryk_Jakowiec Zabawny wierszyk :)