corival

@aniat. Bardzo pozytywny wiersz wykazujący, że starość to stan serca i umysłu... Zdecydowanie, doświadczenie uczy, że każdy człowiek starzeje się we własnym tempie i nie da się zastosować jakichś stereotypów w tej materii. Pozdrawiam :)

U Kusz rozkwitu w chwale i potędze krajem król władał i królowa matka. Amaniszakete miano Pani było, kartusz przechował imię dla potomnych. Włoski temperament i wojskowa nuda, skutkować mogły dość niespodziewanie. Pchnęły amatora do ziemnego rycia, zapał zaniósł go do Bedżarawiji. Prawie się zniechęcił upałem i pyłem, klął własny pomysł i chwilę przybycia. Ostatnie podejście sobie obiecywał, ryzyko podjął od innej już strony. Piramidka mała, od góry napoczął dawna królowa nagrodziła trudy. Najbogatszy skarb pośród zieleni Nilu w pazernych rękach poszukiwacza. Tak dla orientacji: wiersz dotyczy pewnego sensacyjnego w swoim czasie odkrycia dokonanego w Dolinie Nilu. Znaleziono wówczas największy skarb, do momentu znalezienia grobu Tutanchamona. W 1840 roku połowę kolekcji zakupiła Glyptoteka w Monachium, a w 1844 roku po wielu perypetiach, druga połowa trafiła do Muzeum Berlińskiego.

@beta_b O tak... wyszłam sobie dzisiaj i co widzę... to o czym pisałaś, a co słyszę... te wszędobylskie, radosne ptaszki :) Wiosną zapachniało przy tym wierszu. Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Tak sobie myślę, że po prostu dzięki technice znacznie sprawniej, szybciej i więcej można jej uzyskiwać. Słusznie, więc prawisz. Pozdrawiam :) @Jacek_Suchowicz Ano właśnie... biedaczka... ;) Zdecydowanie w nadmiarze szkodzi, a jedząc żywność przetworzoną zjadamy jej o wiele więcej niż powinniśmy, bo zwyczajnie nie panujemy nad przyjmowaną ilością. Podobnie jest z jedzeniem w restauracji... O tak, od tysiącleci używana była do konserwacji mięsa, ryb, warzyw, jaj, a nawet ciał ludzkich... Dziękuję za wdzięczny komentarz. Pozdrawiam :)

@Elephant Ależ proszę bardzo... czasem coś tam słowiańskiego, również w przeszłości na tym Forum, wrzucam. Miło mi, że trafiłam w gusta. również pozdrawiam :)

@Ewelina Biedna peelka, niech się nie da mimo wszystko wydrążyć tej bezsilności jak drzewo kornikowi. To bolesne odczucia, ale... Pozdrawiam :)

@Rafael Marius To prawda. Wielkość ludów zamieszkujących i eksplorujących kopalnię Hallstatt w epoce brązu i wczesnej epoce żelaza, wyrosła na soli, a później choćby Salzburg. Sól stanowiła część żołdu w armii starożytnego Rzymu. Gildie kupieckie Wenecji, czy Genui w dużej części zawdzięczają swoje bogactwo właśnie soli. To tylko wybrane przykłady z Europy, ale można je mnożyć w skali świata. Pozdrawiam :)

@izabela799 Czasem coś się nie udaje każdemu z nas. Zależy co to jest. Jeśli rzecz manualna, to trening czyni mistrza. Wiersze, opowiadania itp., podobnie. Życiowe sprawy, cóż, tam niekiedy człowiek też się potyka, ale nie oznacza to od razu, że jest kompletnie do niczego... Pozdrawiam :)

@zetjot O tak :)

@Somalija Między buzującymi istnieniami, nasze biedne, wątłe, kruche uczucia, dla nas płonące, trzepoczą się... nie zawsze doceniane... A wiersz ładny jak dla mnie. Pozdrawiam :)

@izabela799 Jak sądzę wielu z nas uczy się tej sztuki. Jesteśmy też na różnym poziomie umiejętności wierszowych. Również się dopiero uczę :)

@zetjot Ano właśnie, podobnie tygrysy, antylopy, jelenie i sarny szukają słonych wód, albo lizawek solnych, żubry i bizony i dziesiątki innych stworzeń. Ludzie w dalekiej przeszłości obserwowali te wędrówki i z pewnością wyciągnęli własne wnioski. Dziękuję, że zajrzałeś... Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Bardzo dziękuję za informację... tych bardziej współczesnych zastosowań w zasadzie nie znam, dlatego mnie nimi ucieszyłeś. Jeszcze raz pozdrawiam :)

@Tectosmith Na tle tych jesiennych liści drobne życie widać tym bardziej. Taka iskierka wiosny w powszechnym zamieraniu. Pięknie i czujnie wychwyciłeś i bardzo ładnie spisałeś. Pozdrawiam :)

@Arsis Bardzo wiosennie i kolorowo, niemal radośnie, choć wciąż w Twoim specyficznym stylu. Spodobało mi się... Pozdrawiam Arsis :)

@Waldemar_Talar_Talar Jak radośnie zabrzmiał ten wiosenny wiersz, podkreślający zalety tego czasu... Pozdrawiam Waldemarze :)

@Nata_Kruk Prawda... to historia soli w wielkim skrócie. ojej, dziękuję za wysoką ocenę i serdecznie pozdrawiam :) @Rafael Marius Napisałam zdetronizowana, bo w dzisiejszych czasach w kategoriach ekonomicznych i gospodarczych sól nie jest już tak cenna, a nawet bezcenna jak w historycznych już dla nas czasach. Słuszny kierunek... Zdecydowanie trochę trzeba. Zakłada się, że konieczne jest uzupełnianie soli w organizmie codziennie (bo tracimy ją ciągle z potem, moczem, łzami...) w ilości łyżeczki od herbaty, czyli około 5 gram dziennie. Pozdrawiam :) @Marek.zak1 Ależ Marku... o soli Widać to choćby w ostatnim wersie... Dziękuję, że mimo to poświęciłeś swój czas na czytanie tego wiersza. Pozdrawiam serdecznie :)

@Sennek Aż się zastanowiłam nad tym szczegółem... kiedy pisałam, jakoś tak mało myśli mu poświęciłam. Dziękuję Sennek i za uwagę i ogólnie za czytanie. Pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Zapewne nie powiedziałabym nic innego niż moi przedmówcy, dlatego poprzestanę na tym, że bardzo spodobało mi się ujęcie tej kwestii w Twoim wykonaniu. Pozdrawiam :)

@izabela799 Bardzo zawiłe te Twoje ścieżki słów, ale ogólnie spodobał mi się Twój wiersz poszukiwawczy. Pozdrawiam :)

@Ewelina Spodobał mi się Twój wiersz. Chociaż przekornie stwierdzę, że skoro gwiazdeczka spadła, to nie spełni już żadnego życzenia. Zwyczajnie nie ma już jej na niebie ;) Już nie marudzę, tym bardziej, że to zgrabnie wywiedziona historia wielu szukających wśród gwiazdeczek. Pozdrawiam :)

@Kwiatuszek Poranny, wiosenny obrazek... ptaszki budzą się bardzo wcześnie i dyskutują z całych sił. Słyszę je co rano w ogrodzie, więc jestem w stanie docenić to o czym piszesz. Pozdrawiam :)

@Cor-et-anima Dwie potęgi, ale zawsze gdzieś na czele... niezależnie od którego czoła będziemy patrzeć. A najcenniejsza była przez tysiąclecia i wykorzystywana nie tylko do jedzenia. Dziękuję za czytanie i cenne uwagi. Pozdrawiam :)

Natura jej pełna. Nie zawsze dostępna. Życiodajna skała byt wspomagająca. Mało, ciało umrze jak roślina suszą, zbyt dużo zaszkodzi, umiar cenną sprawą. Warzona z wody już od tysiącleci, wręcz poszukiwana na różne sposoby. Wypełnia pustynię, i górskie czeluści, wysiłek wkładany czasem tytaniczny. Metody zdobycia pochłaniały głowy, budziły pomysły, często wynalazki. Tam, gdzie wydobycie rozkwitają ludy, handel to bogactwo, ono mnoży siłę. Bywa źródłem wojen kuszącym pazernych, tak bardzo spragnionych cennego surowca. Kosztowna jak złoto, choć to tylko skała. Jedyna na świecie jedzona przez ludzi. Dziś powszechna, tania, nawet w słodyczach, choć skrzętnie ukryta. Zdetronizowana sól.

@Nata_Kruk Jak mi się wiosennie zrobiło po Twoim wierszu. Obserwuję na co dzień wiele z tego o czym piszesz. Nawet, jeśli czasem chmury przesłaniają błękit, to parcie ku wiośnie w naturze nie ustaje. Ładnie oplotłaś słowami ten obrazek. Pozdrawiam :)