Leszczym

@Gosława a jednak trzym się!

@humbak lolo fajny pomysł na wiersz ;))

@Gosława niektórzy straszliwie tutaj broją to fakt:// Dlaczego tak robią i po co aż tyle nie wiem i nie rozumiem ;)) Z wzajemnością zupełną Reni ;)) ??⚘????

A gdy zgasną w nas jedno po drugim wszystkie światła, coś znowu zupełnie nieoczekiwanie się po kolei zapala. Siadamy nad ranem nad kartką nad kalendarzem i odkrywamy, że siebie, ciebie i świata nie idzie wcale a wcale zrozumieć. Dziwimy się, że słowo dziwny poniekąd tłumacząc nam nie wystarcza i nie wyjaśnia. Wylewamy łzy, których nie możemy się naliczyć. Ponownie idziemy na spacer znów zapomnieć i znowu bez mała o wszystkim. Seranon, 10.03.2022r.

@Quidem.art brawo!!! Świetny wiersz!

@Konrad Koper Wolę słowo esencja ;) dzięki ;)

A w końcu przejdzie do naszej świadomości, że sytuacja musi się z czasem rozjaśnić. Przez gęste śniegi przebiją się pierwsze przebiśniegi. Nasz świat wróci do normy, choć zdaje się, że akurat o normach tylko niewielu z nas pamięta. Seranon, 9.03.2022r.

@michal1975-a supeeer :)

@Konrad Koper Ani cienką czerwoną również.

@Valanthil Są żałosne ? ;)

Uwolniłem kilka żali ze smyczy i kagańca. Żale są teraz bardziej wolne, swobodniejsze, czytelne, szybciej biegają i jaśniej się wyrażają. Żałuję tylko jednego, a mianowicie tego, że żałują w gruncie rzeczy zupełnie tak samo.

@Henryk_Jakowiec a kochanek swój czy żony?

Moja przemiła koleżanka - porządna, z ogładą i w pełni zupełnie kulturalna - zaczęła przeklinać jak szef szewc bez niczyjej korekty. Ona dzisiaj ani myśli się pohamować. Idą w eter wiązanki, o które wcześniej byś nie posądził nawet prostego rozbójnika na blokach. Wobec powyższego myślę sobie, że za mało przeklinam, a przecież zawsze umiałem tak robić.

@Marek.zak1 no bardzo fajne :))

@samm masz rację, interpunkcji w wierszach to ja naprawdę nie umiem :) Ale tutaj ten znak zapytania chciałbym pozostawić :)

@Gosława Czyli co Reni, jeszcze 40 lat codziennego czytania Twoich wierszy :) Brzmi jak bajka :)

Spojrzała na mnie zdystansowanymi oczami i znów ugryzła się w język. Nie, nie przeklęła. Jest dziewczyną z pogryzionym językiem. Ostatnio ciężej się nam całować.

@Dag Dzięki dag. Masz dar pisania cudownych komentarzy i fenomenalnych wierszy. Pewnie masz jeszcze z dziesięć innych darów:) Bardzo się cieszę jeśli uda mi się napisać coś lirycznie, bo akurat w tym zakresie jestem mocno niedouczony, ale ostatnio nadrabiam zaległości :)

Wina? Tak, polej mi wina, wina poproszę, trochę wina nie powinno zaszkodzić. Czarna polewka. Paweł? Gdzie tam by on. On taki nie jest. To był Pawłow. To nie ja, nie ja, ja, to ja, to już ja, to ja ja, ja ja ja … Dobrze, wyśmienicie, nareszcie, udało się nam, jeszcze tylko prosimy o uśmiech do klasera ku pamięci i przestrodze pokoleń. Chodliwy album zrobionych na szaro.

@Dag dziękuję Dag, do 44 jeszcze półtora roku. To nie jest wiersz urodzinowy, bardziej okolicznościowy na Dzień walki z depresją. Zawsze miło mi gdy do mnie zajrzysz, pozdrawiam ;)) @Sylwester_Lasota Też się trzymaj Szanowny Kolego ;)

@Sylwester_Lasota Ależ bardzo dziękuję :)

@Antoine W fajnie że jednak do nas zajrzałeś. Pozdrówki dla Twojego Psa!!!

@Waldemar_Talar_Talar ja myślę, że tu trzeba raz pochwalić innym razem zganić ;) @Marek.zak1 wszyscy tak mamy, to fakt ;)

@Marek.zak1 wiesz jak oglądałem ten serial bohater wydawał mi się taki stary, taki stary, a tu kilka chwil i no popatrz jestem taki sam, bo mam prawie 43 lata :))

Czterdzieści jesieni na karku leży z okładem poszukiwań puszek, którymi można nakarmić pytań i dopatrywań o zawiłości tego świata świata, którego żadnym wierszem nie naprawisz Czterdzieści wiosen na obłym liczniku lat szukających miłości co się w sercu rozgości miłości obok której można by się zapomnieć zmartwienia są przyszłością dla wytrwałych Czterdzieści spojrzeń na realu dojrzewanie byliśmy mniejsi jesteśmy ociupinę więksi nawet gdy popatrzymy z wyższej perspektywy lata nas nie uczą, bowiem lata nic nie widzą Czterdzieści westchnień w kilku tekstach same wypaczenia i istotnie niedopowiedzenia krzyki w ciche dni donośnie głośnej poezji i pytanie czy kto kim czym kogo przekrzyczy? Czterdzieści łez spływa po dwóch policzkach odbijają się nam pierwsze nietrafione wybory oraz chwytają nas pierwsze nieznośne choroby świat chcąc nie chcąc wdraża tutaj w depresję