Gabrys

Przemyślenia jajko mądrzejsze od kury kwoka kurczę prowadza czyżby kogut wydziobał rozum sroce z pod ogona nie wyszedłem pomyślał ale za kretyna uważają słoń chociaż cielsko wielkie małego kamienia nie rozdepcze krzesło bez oparcia jest taboretem patrzę - nie widzę za to wierzę

Tak widzę szczęście mgiełka a może duch w którego uwierzyłaś jest lub nie ma umysł czyni psikusa przypadek ciąg cyfr matematyka nieskończona tak widzę ktoś wpada na siebie od razu miłość albo musisz poczekać

Rozważania niech się stanie ale to już było historia lubi koła zataczać rzucony bumerang również powraca schyl głowę bo w pysk czy policzek można przyjąć jeśli tak to kiedy i od kogo dama pierwsza moja dama o ile sobie zasłużyłem no tak kobieta ma zawsze rację a co do racji nie lubię jej nie mieć

cztery dłonie serca dwa trzymam ciebie skarbie mój póki jesteś dobrze mi zawsze nie będzie tak minie czas przecież wiem ktoś zostanie ja lub ty puste miejsce wolne krzesło przypomni o którymś z nas będzie później teraz żyj ciesz się chwilą gramofon włącz przetańcz ze mną całą noc kolejnych może nie być już wystygną ręce na razie dwie wspomni wtedy ja lub ty jeszcze miłość nie zgaśnie nadal będzie się tlić t

to kupujcie w donicach a nadal będą rosnąć trzeba mieć do siebie pretensje pozdrawiam

życie nie rozpieszcza nie pękam czas biegnie wyprzedzam myślami by było coś dla mnie ale zawsze po łapach karci jak małe dziecko tyle ani tyle wcale że można się poddać nie ma mowy nadal będę jestem twoją zmorą ty moją trucizną nie bracia dla siebie

Poszukam nie jestem bogaty ale miłość i zdrowie wystarczy samochód nie ma duszy dom można mieć i być bezdomnym stół do którego nikt nie dosiada kojarzy się z samotnością drzewo bez drzew nie jest lasem poszukam resztki siebie

co tu jest pokręcone nie dociera do mnie

czy w ogóle jest to ci pytanie

wirtualność kto jest kim nie wiesz rzeczywistość wtedy poznasz prawdę pozdrawiam

piękne życie mogłem mieć ale nie dał tego los rzadko się uśmiechał drążę nadal w jednym tkwię lat przybyło przecież widać zatem spieszyć wyrwać coś znaleźć szczęście tylko gdzie dziś znowu ominęło mnie może jutro oby tak rzuci kartę damę kier przez resztę moich dni towarzyszką będzie mi śliczne słońce moje słońce rozbije chmury żeby blask wreszcie ujrzał w życiu swym który zatrzymam sobie

NIE PUSZCZĘ CIĘ splecione dłonie serca dwa trzymam ciebie skarbie mój póki jesteś milsze życie chcę na zawsze z tobą być minie czas przecież wiem ktoś zostanie ja lub ty puste miejsce twoje krzesło jeśli pierwsza będzie smutno mi miłość zapamiętam twą będę kocha aż po grób ciepłe dłonie dobre serce na razie jesteś nie puszczę cię

szukając siebie nie traćmy nadziei odnaleźć się nie pytając gdzie jesteśmy gdyż serca jak to serca one wiedzą kiedy wiedz zamilczmy gdyż czas kochania przyjdzie chociaż nasze drogi biegną w przeciwnym kierunku nie pozwólmy biec by nie poznać gorszego kresu zaznaczmy granicę zawrócimy wtedy rozsądek i miłość zwycięży wpadając na siebie z odległych naszych światów

fajna bajka

Z wyprzedzeniem gwiazdka przez komin nie wszedł a prezenty pod choinką dla mnie wiem co będzie skarpetki stoliczek sam nie nakrył się kto tyle zje był talerz pusty ugościli mnie aż beknąłem sobie pójdziemy pójdziemy maski włożymy nikt nie pozna nas ale się pomodlimy na zapas

Pachnąc tobą maj czas bzów skoszonego siana zając goni zająca wygnieciona trawa policzmy obłoki wyrównajmy oddech jeden baranek drugi trzeci powtórzmy jeszcze raz i jeszcze aż księżyc nas odprowadzi jak wrócę położę się spać pachnąc tobą

Na wieki wieków każde życie ważne niestety jedno ono cierpienie nie cierpienie kto kiedy nie wiadomo jeden znosi gdyż musi drugiemu serdeczne pomaga chce żeby nie zgasło cenna życiowa rada jest taka nie gniewaj się na niebo gdy bliska osoba odchodzi przecież skończyła z cierpieniem boga cierpiący obchodzi słodyczą jemu byłaś tyle lat trwałaś z góry patrzy na ciebie ponieważ wie że kochałaś kiedyś się zejdziecie bóg złączył i nie rozłączy ziemia tylko przystankiem w niebie wiecznością połączy na wieki wieków

Ona czeka na ciebie koloryzuje jesień pędzlem wszędzie dodaje agonia jakże piękna garstka ptaków zostaje żurawie się skrzyknęły kluczami odleciały liśćmi wiaterek wiruje żeby tańcowały zatańcz z nami zatańcz ale mnie nie do tańca dziewczyny nie mam nie chce takiego pomazańca a czemu by nie chciała my teraz bal mamy tańcz przetańcz życie również ją zapraszamy ona czeka na ciebie gdzie dowiedz się o niej więcej

pozdrawiam

miłego wieczoru

dzięki za korektę

Ile trzeba wróciły jaskółki wiśnie zakwitły zrobiło się zielono jest pięknie bocian zaklekotał gałęzi naznosił pewno z dumą przyjął kobietę swojego serca szara skowronkowa z zadartym dziobkiem patrzy w niebo pod którym wielu kawalerówhej panowie wyżej wyżej tego wybioręktóry będzie najpomyślałem sobie ile trzeba by zdobyć kobietężeby zwróciła uwagę że tutaj jestem

Dlatego jestem cóż każdy reprezentuje co ma w sobie nieskazitelności nie ma wady będą ciemne wyblaknie poznając prawdę która zrani zapiecze serce z kamienia również zaboli nie porównuj z tym co leży w polu ponieważ człowiek zmienić się możenawet nie wiesz kiedydla mnie jest i będzie zagadkąinteligentna istota a tyle krzywd czyniale nie wrzucam do jednego workaja w ciebie wierzę dlatego jestem

Czasem nie tylko jest czynione dla tych którzy przyjdą jeśli nie skończyliśmy mostów dokończą za nas tysiąclecia naszym wspólnym dziełem zatem nie znikniemy póki będzie istnieć ludzkość czas pędzi który w ruiny zmienił nie jedno co z tego przecież można postawić nowe tyle było światów da się lepszy stworzyć gdybym za sto lat otworzył oczy swojego bym nie poznał to ma właśnie sens by nie trwać w jednym bo taki jest człowiek niby małpą ale daleko do małpy dlatego duma mnie rozpiera że jestem człowiekiem chociaż czasem się wstydzę .........

Obraz i krzesło jestem tylko obrazem który wisi na ścianie kto umie patrzeć zauważyzatrzymane w czasie myśli malarza ja jak widzisz krzesłem fakt żaden obiekt zachwytuza to usiąść można proszę spocznij gospodarz zachęci gościa obraz i krzesło zachwyt i spoczynek