fregamo

poczułem pewną różnicę kto daje-odbiera ten szelma krzyczy z podwórka powietrze przecież macie aż nad to nonsensów więc idzie człowiek do pracy świadomy w jakim to ugrzęzł wieku produkt metryki chrztu toastów odwieczny lekkoduch szczęścia układa dzieci do snu w modlitwie oby ich nie dosięgło wszystkich tylko nie ich przekleństwo życia przekleństwo wprowadza w obłęd następstwa już nie tłumacząc przyczyn kto daje-odbiera ten szelma jest różnica?

@Lidia Maria Concertina Zarąbista ta foka co oksymoronów garść daje Wszechwładcy Pustelni. Jeno tylko usiąść w słońcu, słuchać przechodnich wróżbiarzy i umrzeć ...potem Pozdrawiam

@Frohnixe no to se żuj...xd pozdrawiam

@Lahaj "w mroku mój umysł"... jest tam kto...?xd pozdrawiam bez barier

w obcej ciszy podejrzeń przerzucanej nad słowami krokami wyznaczasz mur od końca po kraniec donikąd prowadzi ślepota świadomość nic nie wskóra nie przeskoczy głosu zwątpienie nie zrozumie duma gdy wnętrze już nie słucha i milczy otoczenie krzyki kraczą bezużyteczne wzmagając pustki odniesienie nie puszczaj dłoni pochopnie wskazać winnego za cenę a później tylko przyziemność cynik będzie miał za wenę

@bartosz313wiatr przeczuciem czekania czasami... tak mam to czytać? Niedoczekanie...xd tak wg ciekawa koncepcja pozdrawiam

@Czarek Płatak tak blisko i tak daleko człowiek jest od człowieka. Jeden się cieszy bezmiernie, drugi płacze bezszelestnie...

@beta_b wołanie o pomoc... nie, zauważenie; to już znacznie bliżej. Dziękuję za wypowiedź. @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za słowa. Pozdrawiam

@iwonaroma a to od nas zależy... pozdrawiam

uwolnij mnie w słowach w cichym łkaniu duszy w dłoniach nie zawsze posłusznych w myślach przelej na papier i czytaj nim będzie za późno

@KompulsywnyPoeta celny koniec pozdrawiam

@Moondog91 rozumiem twoje staranie lecz na nic nic nic

utkwił w kości pamięci ciągle żywy przebłysk niemocy nieporęcznej głupi gniew czas nic nie zdziałał wylał swe sedno nawet nie mrugnął skończył się dzień koszmar już znany nie zbudził nocy szeptem choć huczał ptak mrok gwiazd nie szczędził zrywał się wiatr co ściany pieści rozrywał duszę ilością ran aż zawył ciemiężon smak goryczy lepki ocierał czoło niepewności gad i wziął się trawić jak rak pożerać piękno jedynie oddech przebijał jeszcze strach niknące tętno dławiącego się dziecka gdy w bólu ucieczka nieunikniony kolor dna kolejna refleksja rozpamiętywane przejścia nie da się pominąć życia łza

@kwintesencja adekwatne jak najbardziej...

@aplwck ej nie becz... niech skrzypce... pozdrawiam

@kwintesencja ha ha przyznałaś mi rację czy co... pojęcie piękna jest względne... a po Twoich słowach wiem że jesteś młoda... poza tym ... pozdrawiam Kwintesencjo swoją drogą ciekawy nik

@[email protected] a co ma piękna kobieta z kochaniem... to brednie nieokreślonego świata

@beta_b wystarczająco ... pozdrawiam choć to mało...

@kwintesencja oj brednie wypisujesz koleżanko młoda bo piwo jest piwem i nie sprosta mu żadna białogłowa ... xd pozdrawiam

@Zawierucha7 e a gdzie mechanika kwantowa...? tylko Zawierucha pozostaje... e a gdzie ta zawierucha..? pozdrawiam

@wjola ja Ciebie pytałem...? Wiola... co widzę wiem doskonale... a Ty co... a czyje to skrzydła...?

@beta_b dobrze gadasz... ale nic się nie zmieni... ludzie pozostaną ludźmi

@wjola a czyje to skrzydła?

@Dag w istocie... niepotrzebnie nie raz dopowiadam ale nie raz jest to potrzebne... balans... równowaga... cechują nasze jestestwo to tak jak z kobietą...xd nigdy nie wiesz... choć wiesz... że ona wie... hi hi dopełniaczówki ... dziękuję za słowa Dagm