duszka

Ale jest tylko jeden - w tytule :) Za to czasowników jest rzeczywiście sporo, ale to chyba z powodu "dynamiczności" przekazu. Dziękuję Ci ! Ciekawa myśl! Chcę ją złapać w troskliwe, opiekuńcze dłonie. Uczę się tego .:) Dziękuję Ci i pozdrawiam! Tak, nadzieja jest chyba właśnie wiarą w sens... Dziekuję i miłego wieczoru, Joanno! :)

ucieka nagle z rąk wyrwany wiatrem - latawiec lecz dopóki ciągnie sznur po ziemi a ja biegnę za nim jest nadzieja

@Waldemar_Talar_Talar Dołączam się, Waldemarze :)

Myślę, że tęskni się za tym, co sie kocha. Dla mnie tęsknota, to jeden z objawów miłości. Ładnie to ująłeś, wzruszająco :)

W pierwszym zdaniu brakuje mi na poczatku " Myślę, że ..." bo jest to niezmiernie ważne stwierdzenie, wypowiedziane przez niedoskonałego człowieka (tak jak my wszyscy) nie potrafiącego objąc całej prawdy... Ja na przykład powiedziałabym ze swojej strony, że mi przede wszystkim o Boga chodzi, i że dobrem jest wszystko to, co do Niego zbliża, czyli do prawdy i miłości. Pozdrawiam, Leszczymie.

@iwonaroma @Natuskaa Dziękuję Wam i miłego dnia! :)

Jakie to piękne! I w taki oczywisty sposób ujęte :) Dziękuję!

Wrócić do poczatku, do podstaw - odnaleźć najpierw utracone echo i mgłę, zagubiony wiatr.., zobaczyc usłyszeć i poczuć je... Poruszył mnie ten wiersz, szczególnie ostatnia zwrotka. Pozdrawiam Waldemarze!

Taki spojrzenie czy wyobrażenie przynosi radość... Radość z tego, że natura nas ludzi pragnie i potrzebuje, a nawet obdarza miłością. Pozdrawiam :)

Dokładnie tak :) Dziękuję Ci !

@Samsohn @[email protected] @andrew @Waldemar_Talar_Talar Serdecznie dziekuję Wam za miłe komentarze i miło Was pozdrawiam! :) @Dragaz @A-typowa-b @TylkoJestemOna Bardzo mi miło - dziękuję Wam! :)

znów rozwija zaciśnięte w pięści skrzydła płochy dotyk i uleci była głazem teraz - motyl

@Waldemar_Talar_Talar O tym "ale" nie wolno nam zapominać - dzięki niemu istniejemy jeszcze :) Dziękuję Ci za ten przkaz, Waldemarze!

@Robert Wochna Ta jesienna przmijalność chyba wyostrza i pogłębia nasze zmysły i przenosi nas w zadumę... Poczułam to w Twoim wierszu :) Pozdrawiam!

@lena2_ Moze dlatego, że potrafi się więcej i głębiej "zobaczyć"... To dobre i ważne uświadamić sobie działanie wiary. :) Pozdrawiam!

Czujemy się wtedy jak dzieci.., bo potrafimy czuć, jak one :) Pozdrawiam!

O tym poranku jakby wszystko stawało sie poezją... Piekny stan i nastrój :)

@Samsohn Miło mi :) Pozdrawiam!

@lena2_@Leszczym serdecznie Wam dziękuję i pozdrawiam! :)

Oszczędny, intensywny, wnikający w duszę wiersz.., a ona współczuje i rozumie. Serdecznie pozdrawiam!

W tym przypadku naprawde zwyciężyła, bo ropoznała, ze to czarne jest w rzeczywistości tylko szare, i przez to straciło nad nią moc (niemal śmiertelego) ranienia... Ale i Twoja interpretacja jest możliwa :) Dziękuję pięknie!

Mi to zwycięstwo daje nadzieję na wzmocnienie duszy - tam, gdzie kiedyś konała, jest "tylko" zmęczona i senna. Byc może nie udało mi się tego "celnie" wyrazić. Pozdrawiam!

nie konam zatruta żalem wykrwawiona to tylko senność

@Quidem.art o miłości.., niezwykle pięknie, ale bardzo świadomie, bez zatracenia się w niej i zagubienia poczucia rzeczywistości (bo "strumień życia w domu")... Może przez świadomie odczuwaną wdzięczność za ten "ukochany dar losu". Pozdrawiam! :)

Własnie chyba tak spełnia się miłość - jej najważniejsze "zadanie"... A ty potrafiłeś je ująć i dać odczuć w niewielu słowach :) Pozdrawiam!