Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

duszka

Mecenasi
  • Postów

    4 215
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    21

Treść opublikowana przez duszka

  1. @Leszczym A może chciał się zachwycić istnieniem..? :) Ładnie wypracowałeś przekaz, Leszczymie :) Pozdrawiam!
  2. @Natuskaa Peel pozwala na tą zmienność... To zaufanie i odwaga zarazem. Pozdrawiam :)
  3. duszka

    Filozoficzny żart

    Z tego wynika, że "jak" ma wpływ na "co"... Właśnie dzisiaj rozmyślałam nad tym :) Pozdrawiam!
  4. To jedna z cudownych "właściwości" człowieka, a może i dwie naraz :) Dziękuję Ci!
  5. Był "uśmiech" - w wersji poczatkowej :) Ale potem odkryłam, że jest on również wynikiem myśli, świadomej czy nie, tej uszczęśliwiającej. Dziękuję Ana, i pozdrawiam! :) Miło mi, Joanno :) Pozdrawiam! @Rolek @TylkoJestemOna @Phuruchiko @Leszczym @goździk Cieszę się, że zajrzeliście i serdecznie Wam dziękuję! :)
  6. za to dwie nogi i dłonie myśli na ustach i w oczach trochę zielonych - jak twoje mamo czasem płaczą
  7. Czasem tylko w nim miłość znajduje dla siebie miejsce i schronienie... Poczułam ten wiersz. Pozdrawiam :)
  8. @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję, Waldemarze :)
  9. ... i chyba też ci, którzy myślą, ze to najważniejsze, co mają, można im odebrać, ci nieufni, niepewni swojej wartości, czy po prostu - znaczenia. Dziękuję Ci za pogłebiającą refleksję i pozdrawiam! :) @Rolek @TylkoJestemOna @goździk @Leszczym @sisy89 Serdecznie Wam dziekuję i ślę pozdrwienia! :)
  10. weselej mi lżej i głębiej mogę oddychać gdy nie muszę się bronić - chcę życia po obu stronach
  11. @Quidem.art Często chyba zrozumienie (i może też wybaczenie) jest potrzebne, by cisza mogła nadejść i dłużej w nas pozostać... A z nią - miłość. Pozdrawiam :)
  12. @Waldemar_Talar_Talar Powiedziałabym od siebie: nie, prawdy sie nie bać, ale tego, że ją niewłaściwie rozpoznamy i nazwiemy.., a więc mieć przed nią respekt, nie próbowac jej przywłaszczać, lecz powolić się jej objawiać, dotykac, spełniać, nieprzerwanie otwierac sie na nią. Oj, to wielki temat, i piękny :) Pozdrawiam, Waldemarze!
  13. @aniat. Czasu nie da sie zatrzymać, ale uwolnić się od uczucia popędzania i przeskakiwania chwil, tak że moga przychodzić, dotykać nas i przemijać we własnym tempie... Poddanie się mu, to harmonia z życiem i istnieniem. Z przyjemnościa, bez poganiania przeczytałam Twój wiersz :) Pozdrawiam!
  14. Tak, to ważny aspekt tego problemu, ale przynajmniej mamy do niego łatwiejszy dostęp i wiekszą możliwość wpływu na niego. Dziękuję Ci za to uzupełnienie i miłe słowa :) Pozdrawiam!
  15. @anibas U podłoża każdej agresji, tej pozornej "mocy", leży chyba niemoc.., i lęk, też ten przed brakiem wartości... Odbieram Twój wiersz jak wentyl, z którego strumieniem wypływa i jedno i drugie, a na końcu - nieoczekiwanie - nadzieja, czy wręcz przekonanie o ich pokonaniu i odzyskaniu prawdziwej życiowej mocy. Z zainteresowaniem przeczytałam :) Pozdrawiam!
  16. Zabiera też "twarz" naturze - zagłusza ją... Jednak są takie chwile i dni, w których ulica ucicha i czuję z radością tą róznicę, przynajmni tutaj, gdzie mieszkam. Dziękuje Ci za podzielenie się doświadczeniem i pozdrawiam! :) Tak jest, gwarantuję :) Ostatnio wyszłam przypadkowo na balkon z "korkami" w uszach (sąsiad remontuje mieszakanie) i własnie to przeżyłam, co opisuję w wierszu. A więc jest to doświadczenie raczej każdemu dostępne. Dziękuję Ci i pozdrawiam! :)
  17. @Mipysio8 Podoba mi sie przekaz, zawarta wnim metafora, którą odczytuję jako podobieństwa każdego człowieka, do falującej, przepływajacej przez świat rzeki... Mam jednak wrażenie, że moc tego przkazu osłabiają liczne powtórzenia i niektóre nieco "puste" słowa. Pozwolę sobie podać Ci przykład uwolninej od nich, skróconej wersji: Fale kołyszące się i wędrujące niosące liście, kawałki drzew i małą świata cząstkę przez pola łąki i lasy. Słyszą śpiew ptaków i szum wysokich drzew spotykają na swej drodze skały i rozbijają się I dalej płyną i płyną, nie widzą końca Początku też nie pamiętają. Ostatni dwuwers bardzo mi sie podoba :) Pozdrawiam!
  18. @Waldemar_Talar_Talar Moze trzeba by zapytać - jak możliwe jest i jedno i drugie? Obie odpowiedzi mogą być ważne i pomocne... Pozdrawiam, Waldemarze :)
  19. @pathe Osobiste obrazowe refleksje, wyrażające również jedność ze światem i prawami istnienia i przemijania, udział w nich... Piękne :) Pozdrawiam!
  20. Dziękuję Ci i również miłego dnia! :)
  21. @GrumpyElf Tak, "ulotność" to chyba nawet "fundament" naszego istnienia i naszej tożsamości... Gdy sią ją pominie, nie jesteśmy "zupełni". Lakonicznie ujęte ciekawe spojrzenie i rozpoznanie :) Pozdrawiam!
  22. Cieszę się :) Tak, my chyba nie zdajemy sobie w pełni sprawy, ile hałas cywilizowanego życia nam zabiera, jak dominuje i tłumi nasze spostrzeganie i zaburza przeżywanie... Dziękuję, Dag! Dziękuję Ci za te słowa, Waldemarze i również serdecznie pozdrawiam! :) @sisy89 @lena2_ @Czarek Płatak Dziękuje każdemu z Was i pozdrawiam miło! :)
  23. a w ciszy oczy się otwierają szerzej i drzew jest więcej i liści bardziej zielonych a ludzie mają twarze
  24. duszka

    List

    To dla mnie też :)) Dziękuję!
  25. duszka

    List

    Ciesze się, że "fajnie" :) A to miejsce też mi trochę zgrzyta... Jednak wolałabym coś prostszego od "podarowujesz" - może "dla mnie"? Pomyślę :) Dziękuję Ci!
×
×
  • Dodaj nową pozycję...