Wzburzone morze językami wody
porywa piasek i skały.
Wytycza nowe granice.
Gdy idę brzegiem,
poznaję jego mowę.
Liryka morska zawiera wiele :
epitetów i czasowników.
Są białe i czarne węże.
Wąż może popełnić samobójstwo,
połykając własny ogon.
Może też zjeść głowę wrogiego węża
czy jego tył, wskrzeszając nowe węże…
*
Niedoszła gra.
Pokłóciliśmy i rozstaliśmy się.
By znów zapłonęła miłość, zostały :
nie miesiące, dni, minuty ale sekundy.
- Powiedział do mnie stojący obok czas.
Nagle pożyczyłem od niego jeden atrybut władzy i zwyciężyłem.
Miłość rzadko podlega upływowi czasu.
W trzech sąsiadujących dolinach
ludzie mówią inaczej.
Między nimi jest góra,
na niej mieszka w zamku potężny Pan.
Ludzie nie rozumieją jego lirycznej mowy.
Od każdego narodu pożyczył inne słowa
i dodał własne akcenty.
Magik zna jednak wszystkie pojęcia
i święci codziennie wszystkie strony świata.