Konrad Koper

Spotkaliśmy się, opowiedział historię swej młodości : Urodziłem się w puszczy, zaginąłem i zostałem przygarnięty przez małpy na gorszych warunkach. Odczuwałem swą inność. Niektóre małpy są cwane, wkładają patyki do mrowiska i kosztują robaków. Udoskonaliłem „wynalazek” Wziąłem zakręcone drewienko. Intuicyjnie chwyciłem listowie i krzemień, roznieciłem ogień. Utrzymałem go i przestraszyłem się. Byłem wyalienowany. Pomyślałem, że jestem dużo inteligentniejszy. Gdy skończyłem 19 lat, wzięła mnie twoja rodzina. Po dawniejszym życiu pozostał małpi uchwyt, który przeszkadza mi.

@Van Helsing Zabawa słowem !! Nie pozwalają umieszczać !!! Pewnie, że bzdet !

Tajemniczy- wężowniczy Trzeszczy ! Trzeszczy ! Ni : szczy, szczy, szczy… Czy ?

Pogłos przeinacza, odbicie jest zniekształcone. Nabieram wodę, wraz z pająkiem i śmierdzącym błotem. W głębi świeci światełko - świetlik ?

Gdy poznaję dobrą i złą - swoją naturę, jestem trzecią osobą.

@Elephant Końcówka genialna !!

@karuna Trafiony nie zatopiony !!

Gdy malowałem : las, strumień, łąkę, góry… obraz zapowiadał się na arcydzieło. Gdy dodałem : człowieka, miasto, samochód … otrzymałem grafomański kicz. Tak nie musi być !

Ilekroć żółty i zielony pająk idą za sobą – drżę.

przypomina układanie puzzli.

Jaka jest moja miłość ? Prawdziwa, mityczna; cicha, wybuchowa. Jakim jestem człowiekiem ? Dobrym, złym, wątpliwym. Sumieniem rzuca wiatr. Jaka moja natura ? Egzystencjalista; władca ognia, ducha. Moją odznaką jest - ?

Moje myśli ponad świadomością, urzekają metafizyczną treścią.

Wszędzie jest duchowy eter. Kosmici, dusze, wyższe siły… zarazem ? Błąd, że nadajemy formę !

Ma sto butów – różności w życiu.

@jan_komułzykant Wieloznaczny !!

Na drzewie rosła jemioła. ( Symbolizująca koronę.) Na gałęziach siedziały wrony.

Złoty żołnierzyk stoi na półce, obok biblii, księgi historycznej, tomiku lirycznej poezji i słowniku poprawnej polszczyzny. Postawiona jest drewniana sowa, oraz inny cynowy żołnierzyk. Po naszą figurkę sięga „ręka”.

Otwiera się widok na : śmiertelne zapadliny, przepaście. ( Są daleko.) Panuje jednak dziwny spokój; który sypie okruchy piękna.

@jan_komułzykant Fajny wierszyk !!

Paradoksalnie : Serce jest po lewej stronie.

@Leszczym Trafione nie zatopione !!

@Leszczym Komplementarny !!

Podniosłem wiersz ku niebu, nie przysłoniłem słońca.

@Elephant @Olgierd Jaksztas Tak, tak, tak !!

Zza granatowych chmur; wyłania się strzelista – wielowymiarowa wieża. Jest bramą do sennej krainy. Na niej siada kruk. Zamiast krakać wystukuje rytm. Posępny ptak patrzy w moje oczy i hipnotyzuje. Gdy wieje zimny wiatr; przymykam powieki…