Konrad Koper

Wirtuoz gra na harfie. Przymykam lekko oczy : Odczuwam wenę, duchy i wyczyny natury. Otwieram znowu oczy i piękną grę doświadczam. Lecz powieki są ciężkie…

@Marianna_KW Gra słowem. Ale dobra kategoria...

Tak, nie – dwa miecze.

@Marianna_KW W starym stylu... O.K

@Rolek Można i tak !

Dzisiaj niedziela, kręci się karuzela. Młodzieniec podziwia wdzięki „koleżanki”. Oboje bawią się – „bez trzymanki.”

Jedzie samochód, posiada pięć kół. Uderza w płot, wykoleja się. A cztery koła, dalej toczą się. Czy trwa zabawa ?

@izabela799 Jest myśl - jestem metaforyczny...

@Rolek Wyszukany !!

Lali szybko „ małe piwo”. Piana wypłynęła z kufla.

Powstajemy z „ziemi”. Idziemy do nieba znanymi schodami. Uważać jednak trzeba.

Podążamy do obiecanej krainy. Wprowadzić cyborga do drużyny ?

Weźmie nas „Mikrus”. O !

- Używać porównania, metafory? - Mało! Pojęcie ma być żywiołem.

@daw Żart !

Podróż wewnętrzna jest kosmiczna. Podmiotem ( jasna) drobina.

@Dekaos Dondi Filozoficzny !!

Gdy rano jest duszno i parno. Krąży pewien anioł – daremno.

W ciemnych otchłaniach wody wiele zwierząt „leci”. Niektóre świecą. Poznajmy ten świat niczym kosmos. Są w nim obcy- strażnicy.

„ Nie wstydźcie się łez młodzi poeci” - Różewicz. Łzy w świetle mogą być „klejnotami”. Wzruszają one bliskie anioły…

Współczesny myśliciel - fizyki mściciel.

Poeta podziwia zimę. Wirują drobiny śniegu - kunsztowne, zimne fraktale. Królowa również maluje białe, delikatne kwiaty. Po za tym świecą „klejnoty”. Zima uwiodła artystę.

Niezwyczajne, oślizłe, jadowite węże przybierają znak zapytania. Gdy przerwę któregoś, wąż odrasta. Mówią one w nieznanym języku. Czy są one baśniowe ?

@error_erros Wartościowy ! Zajrzyj...

„ Zimowa burza” dobro wykurza.