Wędrowiec.1984

@violetta @viola arvensis Hmm... nie wiem czy mnie teraz pamięć nie myli, ale u mnie na osiedlu maki chyba jeszcze niedawno jakoś kwitły. Dziękuję. :)

@viola arvensis Dziękuję. Bardzo się cieszę, że Ci się podobało.

@viola arvensis Ale ładnie. Kiedyś także napisałem coś o maku. Może to trochę autoreklama, ale... co mi tam: Biały pierwiosnek

@Sylwester_Lasota Jeśli o prezydentów chodzi, od razu przychodzi mi na myśl Dzień niepodległości. I nawet kosmici nie atakują tam wyłącznie USA. Należy to naprawdę docenić. :)

@Sylwester_Lasota Może i tak, ale niektóre naprawdę lubię. No i mogę podziwiać jacy waleczni i niezłomni w obliczu tragedii są (zazwyczaj) Amerykanie. :-)

@Manek Brzmi jak czytanie fajnej klasyki. Naprawdę.

@Manek Moje klimaty, ale ja lubię takie balladowe, staroświeckie podejście. No to teraz część druga.

@Kasia Koziorowska Bardzo piękny i wielce niedoceniony wiersz.

@Rafael Marius Świetne! Lubię otrzeć się czasem o prehistoryczne klimaty, choć Afryka to dla mnie zdecydowanie za gorąco. Kiedyś więcej siedziałem w tematach pochodzenia człowieka. Dziś już tak tego nie chłonę, niemniej jednak wiersz bardzo mi się podoba.

@FaLCorneL To dobrze! PS: To również był najszczerszy komplement, ponieważ wiersz naprawdę mi się podoba. :-)

@FaLCorneL Dziękuję, a bo wiesz... czasami nawet żona mówi mi, że urodziłem się ze 200 lat za późno. ;-)

@FaLCorneL No i widzisz? Jesteś romantyczny. Mnie się podobało.

@FaLCorneL No trudno, gdybym pisał inne wiersze, nie byłbym sobą, a że nie wszystkim się podobają? Nie muszą. :-) One doskonale do mnie pasują, do tego jak żyję i w jaki sposób patrzę na świat. W bohaterze z tamtego okresu znajduję bardzo wiele samego siebie. Pozdrawiam również. :)

@FaLCorneL Wiesz, ja lubię ten taki napuszony romantyzm, nawet czasami bardziej przedpowstaniowy, niż ten po 1831 roku, chociaż często mi się zmienia. Głęboko w tym siedzę od dość dawna i prawie wszystkie moje wiersze są raczej w tego typu klimatach. :-)

@FaLCorneL Dzięki. Lubię pisać sonety, ale częstokroć zdarza mi się tworzyć również inne wiersze. Mam tego trochę.

@Deonix_ A dziękuję również. Jest mi niezmiernie miło. :-) @Marek.zak1 Dziękuję Marku, bardzo trafna interpretacja, bliska temu, co chciałem opowiedzieć w wierszu.

@Ewelina Dziękuję. Jesień sprzyja u mnie takim klimatom.

@viola arvensis Dziękuję. :-)

Stamtąd… I przybył anioł z nieba, Nie będzie wkrótce nas. Czy jeśli go poproszę, Stracony cofnie czas? --- Wciąż staram się zawrócić; Szukam z całą siłą Sposobów, żeby więcej siebie nie zatracać, Lecz czuję, że nie zdołam, i że przyszłość nasza Umiera, by już wkrótce stać się jeno chwilą. Wybaczcie mi, że przy was często mnie nie było, Że co rusz uciekałem do swojego świata; Już blisko… Między snami dotąd będę wracać, Aż w barwach codzienności całkiem się rozmyją. Nie zdążę i tym razem, wszak to moja wina, Bo droga, którą biegnę kręta jest i długa, A głos, co mnie prowadzi, ciągle upomina, Bym jego nieustannie, na tej drodze, słuchał. Lecz nawet, gdy głosowi kroku nie dotrzymam, Nad wami, moje skarby, zawsze będę czuwał. --- I poszedł anioł sobie, Czy wróci jeszcze tu, By zagrać sonetowi, Melodię przeszłych nut?

@Somalija Dziwne, ponieważ ten wiersz wydaje mi się bardzo hmm... kobiecy. No i te takie, typowe dla Twoich utworów, przerzutnie. Fajnie, że trzymasz się swojego stylu.

@viola arvensis Tja... związki, rozstania, nieszczęśliwe miłości... Ilu wierszy by nie było, gdyby nie istniały. Jak to mówią: c’est la vie! PS: chociaż przyznaję, w tym wszystkim często zdarza się zbyt wiele niesprawiedliwości.

@Annaartdark Czytałem, że ludzie przed biblijnym potopem żyli nawet po paręset lat. Matuzalem żył aż 969 lat. Co więcej, dzieci rodziły się zazwyczaj, kiedy rodzice miewali około stu lat. Wyjątkiem był Noe, któremu dzieci urodziły się, gdy ten miał około pięciuset lat. Po potopie zaczęły się schody, ponieważ Pan skrócił ludziom żywot, ale nie dotoczyło to potomków Noego, którzy, zapewne uprzednio łącząc się z ludźmi ze skróconym życiem, żyli z pokolenia na pokolenie coraz krócej. Mnie również wydawało się, że życie jest bardzo długie, gdy np. byłem nastolatkiem, niemniej jednak z czasem nabrałem pokory.

@Tymczasem Skojarzyło mi się to z zaborczością. Lubię mieć w związku dużo przestrzeni dla siebie. Od nadmiaru cukru moja sfera emocjonalna wielokroć dostawała cukrzycy. :-)

Naprawdę nie wiem. Przecież historia ZSRR jest bardzo ciekawa. Dokładnie. Uśmiechanie się bez powodu jest zwyczajnie bez sensu. Kiedyś jeszcze jako tako się tym przejmowałem, a dzisiaj po prostu mówię ludziom, że nie jestem smutny. Tak samo, spotykam się z niesamowicie wielkim zdziwieniem, kiedy mówię, że nie lubię podróżować. No, nie lubię. Co mam zrobić? No i dziwią się głównie kobiety, nie wiedzieć czemu. Z biegiem czasu, również nauczyłem się to lubić. Po prostu taki jestem.

@beny7777 Dziękuję również :)