Wędrowiec.1984

@error_erros Używasz takich fajnych, bardzo poetyckich fraz i wychodzi Ci to zwiewnie i lekko, mimo, że wiersz całościowo jest ciężki, przy czym nie jest to ciężar czytania. Nie o to mi chodzi. Po prostu przeczytawszy tytuł, czuje się ciężar tegoż w samym w tekście. No i tak, są liryki, przy których całkowicie się rozmarzam (dziwne słowo), miewam dreszcze, czy gęsią skórkę, coś w ten deseń. Zauważyłem, że mam tak, czytając Twoje utwory. Naprawdę fajnie się to czyta, tekst pozwala się rozmarzyć, rozsiąść w fotelu i zamknąć oczy po skończonej lekturze. Dużo w tym takiego hmm... romantycznego pierwiastka, czyli czegoś, co na pewno pojawiłoby się w poezji z pierwszej połowy XIX wieku. Świetnie.

@Rafael Marius Tja, naprawdę męczące to jest. Dzisiaj przynajmniej radio w robocie nie gra. Chociaż tyle. :-) Dziekuję.

Tak, ponieważ wielokroć piszesz wiersze, w których odnajduję bardzo dużą cząstkę samego siebie.

O widzisz, prosiłbym jeszcze o implant anonsujący rozmowy telefonicznie, z informacjami o: - temacie rozmowy, - nastroju rozmówcy. Najlepiej gdyby anons przychodził minimum 20min przed rozmową. Pozwoliłoby to zastanowić się nad możliwymi rozwiązanymi i kierunkami rozmowy telefonicznej. Tak, nie cierpię rozmów telefonicznych. Ich natychmiastowość, przy częstej niemożności głębokiego zastanowienia się podczas rozmowy, jest stresująca i nierzadko po prostu wyłącza mi zasilanie. :-D

@Alicja_Wysocka Dziękuję, bardzo mi miło. Wygląda na to, że podobnie rozumujemy. Co do wyciszenia, nie lubię stoperów, bo to jednak ciało obce w uszach, które w dodatku wciąż czuję. Próbowałem, nie sprawdziły się. W przeróżnych uniwersach cyberpunkowych, człowiek ulepszany jest za pomocą wszczepów, dających dodatkowe zdolności. Wielokroć myślałem sobie, a może by tak zaimplementować sobie jakiś wyłącznik słuchu? Serdeczności :)

@Sylwester_Lasota Teoretycznie, wojny są, były i będą. Zadziwiającym jest, że chyba wszystko o nich napisano, a ludzkość, miast odkrywać wszechświat, wciąż bardziej woli się wzajemnie pozabijać.

@Marek.zak1 Tja, trafne spostrzeżenie, niemniej jednak pytanie postawione przez Jacka, bardzo zasadne.

@Monia Tak, zwłaszcza dzisiaj ma się wrażenie, że ten świat strasznie rozkrzyczany jest. W dodatku nie przestaje taki być, a coraz bardziej się rozpędza. Dziękuję.

@duszka Dziękuję. Wiersz w zasadzie jest bardzo dosłowny. Tak, ale właśnie do tego cisza jest tak bardzo potrzebna.

@Marek.zak1 Dziękuję. Choć wiersz w żaden sposób nie jest polityczny, Twoja interpretacja pasuje do niego. Odnosząc się do tego, co napisałeś, uniwersalnych rozwiązań w wielu przypadkach nie ma, albo bardzo trudno je znaleźć.

@Ewelina Tak jest, słuchawki już czekają.

@T.O Dziękuję również, no i owszem, wychowałem się na wsi. Co prawa wiersz nie jest o młodości, a tęsknocie za ciszą w naszym współczesnym życiu, lecz właśnie teraz, czytając Twój komentarz, przypomniało mi się wiejskie dzieciństwo. :) @Ewelina Tak, wiem o czym mówisz, choć należę do osób, które rozstroić może nawet tykanie zegarka. No, ale cóż? Słuchawki na uszy i jedziemy z szumem własnych myśli, ewentualnie doskonale słyszalnym pulsem. :)

@Ewelina Dziękuję. :) Doświadczałem, lecz rzeczywiście bardzo za nią tęsknię i brakuje mi jej w codziennym życiu. W ogóle współczesność jest jakaś taka hałaśliwa i namolnie ekstrawertyczna. Nie pasuje mi to.

@Tectosmith Dziękuję. Powiem szczerze, że naprawdę bardzo często chciałoby się uciec od wszędobylskiego szumu, ale się po prostu nie da. Przebodźcowanie towarzyszy mi od bardzo dawna i skutkuje wielokroć kompletnym roztopieniem umysłu, czy wyłączeniem wtyczki. W poprzedniej pracy miałem ciszę absolutną i to było po prostu cudowne. Dokładnie tak, oby więcej. Natura kompletnie mi nie przeszkadza. Szum drzew, śpiew ptaków - to bardzo kojące dźwięki, ponieważ nie świdrują umysłu. No, ale na osiągnięcie ciszy mam swoje sposoby: słuchawki budowlane, wygłuszające. Sprawdzają się doskonale. Zdarza się nawet, że w nich sypiam. :)

Zmęczenie Gdy w cieniu współczesności czai się bezradność, Próbuję przed nią uciec, myśli swoje schować, Lecz dobra jest w szukaniu. Zmusza, bym od nowa, Co rano swych ucieczek coraz mocniej pragnął. A gdyby ją podstępnie w próżni jakiejś zamknąć, Tak szczelnie, by już nigdy źródłem rozczarowań Nie stała się znienacka? Gdyby tak spróbować… Starałem się, przepraszam. Wyszło jak ostatnio. Nie mogę - wciąż harmider, wciąż przekrzykiwania, I radio, wszędzie radio, w autobusie, w sklepie, W robocie, nawet w domu. Wrzawa, szum i hałas, Bo przecież człowiek z nimi czuje się najlepiej. Rozmyślam sobie często w trakcie zasypiania; Gdzie jesteś, mój bezpieczny, cichuteńki świecie? ---

@Marek.zak1 Bardzo mądre. Nie wiem nawet jak skomentować, ponieważ w utworze w zasadzie wszystko zostało napisane, Marku.

@Marek.zak1 Tja... tutaj nawet Mistrz może mówić nieszczęśnikowi najróżniejsze rzeczy, pocieszać, etc., lecz nie do Mistrza pierwszy krok należy.

@Sylwester_Lasota Wielokroć w życiu człowiek przekonuje się, że pomiędzy czernią a bielą jest kolor pośredni, lecz wpatrując się jedynie w niego, zapomina o dwóch tamtych, co również jest niedobre.

@viola arvensis Znam to i nawet posiada fachową nazwę: prokrastynacja.

@error_erros Bardzo fizycznie, a zarazem romantycznie. Kupuję to w całości. Stosujesz wyrażenia, których Ci zazdroszczę, pisząc szczerze. Widać, że masz tę wyobraźnię i romantyczny... dryg. :)

@error_erros No, ekstra wiersz. Dziś to trzeci od Ciebie, który przeczytałem. Jesteś świetny i naprawdę trzymasz poziom.

@error_erros Super. Każde jedno słowo w utworze to najprawdziwsza prawda. Ogólna degrengolada cywilizacyjna jest gołym okiem widoczna. Czasami wystarczy po prostu pójść do miasta, na spacer, żeby się o tym przekonać. Społeczeństwo zostało niesamowicie popsute.

@Stary_Kredens Pięknie i spontanicznie. Fajnie wplecione rymy, których się spodziewałem, a mimo wszystko mile zaskoczyły. Super.

@Tectosmith Wielokroć pisałem, że naprawdę chciałbym, by rzeczywistość była choć troszkę tak magiczna jak poezja. Nie będę się powtarzać. :-)

@viola arvensis No tak, bardzo prawdziwy utwór. Warto przestrzegać imponderabiliów, zwłaszcza warto pielęgnować pokorę, której w życiu coraz mniej.