Wędrowiec.1984

Jeśli zrywasz łańcuchy to nie jesteś zwyczajnym mężczyzną. Wiele osób nie ma siły by je zrywać.

No, mają rację. Super, super.

Super! W ogóle widzę, że wena Cię nie opuszcza, i bardzo dobrze. Nie wiem kiedy będzie nastepny sonet ale pewnie coś tam jeszcze naskrobię zanim się zestarzeję. ;)

Nom, chciałbym dziś takiego nieba, a tu chmury i chmury... i chmury tylko.

Hehehe wiesz, zależy jak szybko się będziesz modlił. Wszystko jest na tym swiecie bardzo relatywne. ;-)) Marku, weź wydaj te fraszki o Mistrzu. Masz tego już dużo, pewnie starczyłoby na tomiczek.

Choć nie przepadam za poezją nierymowaną, ten utwór mnie kupił.

Się nam Waldek rozmarzył... ;-)

@Johny Dzień dobry, nazywam się prokrastynacja. :-)

Wcale nie dziwne. Dzisiaj wszystko musi być kreatywne, a każda firma, szukająca pracownika, musi być oczywiście liderem swojej branży. Same lidery na tym rynku pracy, no. ;-) Ja tam lubię rutynę w pracy, a kreatywność wolę wykorzystać w życiu prywatnym.

@Marek.zak1 ale żeby zaraz z sąsiadką? Desperat z tego mistrza był, widać. I teraz tak radzi biednym młodym ludziom. ;)

Nieprawda, niektóre grzechy tworzą rany na całe życie. Smutek z definicji nie potrafi się śmiać. Gdyby potrafił nie byłby smutkiem. Zgadza się, choć czasami prawdy się lękam. Uwielbiam pogodę po burzy. Odważny jesteś, Waldku. Ja tam czuję respekt przed śmiercią. Tja, czasami jest dokładnie odwrotnie i za krętymi drogami są jeszcze bardziej kręte.

Ja tam lubię milczeć i nie mówić za dużo. Gorzej kiedy milczeniem przykrywany jest ból. PS: egzotyczna wersyfikacja to Twój znak rozpoznawczy, Waldku. :)

@Franek K Ajuści! :-)

A cokolwiek dzisiaj jeszcze jest z klasą? W świecie, gdzie króluje wulgarność, bałagan, cwaniactwo jest jeszcze miejsce na klasę? W świecie, gdzie wystarczy wypiąć tyłek, by zostać celebrytką, jest jeszcze miejsce na klasę? Nie wiem czy czując rozczarowanie jestem po stronie tych co mają klasę... czy może tych drugich?

@Franek K Ja tam od małego siedzę w swoim zamku i jest mi z tym bardzo dobrze. ;)

@Franek K, @ais @Gathas, @Marek.zak1 Dziękuję. No, jakoś tam wracam, a przynajmniej staram się.

Tak, zdrowie tak ale czasu nie ma. :(

A tak poważnie, też zazdroszczę.

@JAPA też tak mam ale więcej mam takich, które już na zawsze chcę zatrzymać.

Ja tam nie przestaję tęsknić, nawet po śniadaniu, i dobrze się z tym czuję. Tęsknić za wieloma rzeczami, chwilami... Nigdy chyba nie przestanę, a Twój utwór w dodatku jeszcze mi o tym przypomniał.

Nienasyceni Zbierają się pospiesznie na wystawnej uczcie; Widzimy jak rozbłysków każda kość dotyka, Próbując gorączkowo najeść się do syta Nim ranny promień światła zdąży stać się jutrem. Każdego dnia przychodzą by świętować hucznie Lecz nigdy by z pokorą przejrzeć się w odbiciach, Sumieniach porzuconych dla uniesień życia; Bezpańskie błądzą cienie w gabinecie luster. Do świeżych zarysowań wlewa się bezradność, Co nigdy miejsc wrażliwych blizną nie zaślepi, A serce popękane zacznie wreszcie słabnąć, I wzniecać nieświadomie katów swych apetyt. Rozbito gdzieś w pobliżu pełne łez zwierciadło, By duszą znów nakarmić głodne wciąż szkielety. --

Eksperymentujesz? :-) Kurczę, jak dawno mnie tutaj nie było.

Piękne i jakie zakończenie! Aż mam ciary! Uwielbiam takie wiersze. Nic tylko pogratulować.

Rzeczywiście piękny.

No i widzisz, droga Justyno. Twój utwór to, dokładnie tak jak w tytule, czyste działanie. :-)