Tom Tom

Maszyna świata to zbiór trybików. Wszystkie zależą wzajem od siebie. Te zmierzchu, tamte czekają świtu, by w gniazda złączu wejść w tryb „uśpienie.“ Choć nowoczesny to archaiczny, system tworzą w myśl swoich programów, i ciąg symboli matematycznych zatacza kręgi w wiecznym archiwum. Wielu się mieni antywirusem. Skanują wokół złośliwych trojan I oferują tanią pokusę, by zrobić format w ich niepokojach. Niektórzy sądzą że już pojęli kształt ostateczny i przeznaczenie. Instalują, algorytm co dzieli i uaktualnia otoczenie. Ciąg napięć grzmi pod ciężką zasuwą niepomnych prawd słyszanych w kolebie, a księgi z dawna i zgodnie mówią — każdy winien świat zmieniać od siebie.

Bardzo ciekawy wiersz. Duży plus za niego. No i witamy na forum :)

W wyobraźni widzę jak wkurzona peelka deklamuje utwór coraz mocniej wypowiadając każdy wers. Naprawdę dobry wiersz. Chciałbym to zobaczyć. ps. Skojarzył mi się tu utwór „całujecie mnie wszyscy w d...“

@Ajek dziękuję Ci :)

Magisterka to też w dużej mierze praca twórcza, więc skorzysta na twórczości taty. :) Dziękuję Ci bardzo i Tobie również życzę wszystkiego dobrego.

Bardzo przyjemnie się to czyta. Lubię takie poetyckie opowiadania. Pozostała we mnie ciekawość, co syn zrobił z radą ojca? A rady przy okazji zabieram ze sobą. Pozdrawiam

Bardzo Ci dziękuję @wjola :)

Witaj @Wątpiciel :) Bardzo Ci dziękuję! To miłe że dostrzegłeś walory tego utworu. Trzymaj się ciepło :)

Wielkie dzięki @Gaźnik :) wszyscy upadamy, ważne że cały czas wstajemy i ruszamy na przód! pozdrawiam :)

@Pi_ Nie przepraszaj :) Dzięki takim dyskusjom wszyscy możemy się czegoś nauczyć. Myślałem o naprzeciw. Trochę rytm się psuje, ale może cos się uda z tego zrobić. Pomyślę nad tym. pozdrawiam :)

Bardzo ciekawie opisałaś słowa w relacji miłosnej. Można odczytać tu wiele emocji. Bardzo płynnie przechodzisz z jedne w drugie. Czy dobrze odczytałem to ze Peelka wbija właśnie swojemu partnerowi szpilę testując jego zaangażowanie? :D Ode mnie plusik

Bogdanie, zwykle serducho to już dostateczne wyróżnienie. Dziękuje że czytasz. :) A film który wstawiłeś jest genialny. Uważam że doskonale oddaje istotę problemu. Pozdrawiam

Witaj @Pi_ Dziękuję za konstruktywne rady. Masz rację, jest dosyć nierówny. Zastanowię się jeszcze nad tym. A mróz jakoś tak mi tam pasuje w dopełniaczu. Przeciw miało być w sensie - na przeciw . Ale tez nie wiem czy to dobrze :) Dziękuję za serce i również pozdrawiam :)

Dziękuję Ci Beti. Twój komentarz to dla mnie przyjemność :)

Witaj @Bogdan Brzozka Dziękuję Ci bardzo za serducho :)

upadek przydarzył się jak to zwykło dnia powszedniego pełnego promieni choć gwar wokół szumny i kwitnie wszystko ja z głową przy drodze pośród kamieni śmiech łukiem omija moje koryto przechodniów tak pięknych jak przy niedzieli jest wiosna zatem kwiat trawy obrasta życie aż kipi, wylewa się zewsząd serce chce kochać, myśl ciągnie do miasta ni mózg ni serce emocji nie mieszczą tak gwarzy nadciągająca hałastra ja dostrzec tego nie mogę co wieszczą ostentacyjnie więc leżę na drodze na przekór mroku i przeciwko mrozu ja sam jedyny – samotny przechodzień od nowa plotę wciąż bukiet powodów wszak nikt nie zrozumie przez co przechodzę gdy tafli lodu nie widział od spodu

@Marlett Dziękuję za serduszko :) pozdrawiam

Dziękuję za miłe słowa i wysłuchanie utworu :) Nic straconego. teraz już tylko zostało Ci zaśpiewać do tej melodii do której pisałaś. Może się pokusisz? :)

Zgadza się. Kilka tygodni temu powstał tekst i trafił na to forum, a niedawno przyszło mi do głowy, żeby ubrać go w melodię. :)

Mocny i zaskakujący wiersz. Z jednej strony peelka potrafi odnaleźć szczęście w samotności, z drugiej neguje związki, a na koniec dowiadujemy się, że w rzeczywistości również pragnie kochać. Świetnie budowałaś po kawałeczku cały obraz. Do samego końca czytałem z zaciekawieniem. Pozdrawiam :)

Pięknie opisujesz tęsknotę Marysiu. Jest ujęta bardzo kobieco. Pozwoliłem sobie na komentarz z męskiego punktu widzenia :) Gdy tęsknota za nią przyćmi jego serce, straci w jej mniemaniu dbałość o partnerkę. Po to są przestrzenie i bezkresne morza, by wciąż wracał do niej, tylko ją całował. A gdy zew pradawny rzuci go w otchłanie, wszystkie nowe plany i tak zrobi dla niej.

Nie jesteś „kupą gówna“ ani trupem. Spróbuj od dziś mówić o sobie językiem pełnym miłości zamiast pogardy, a gwarantuję, że pomoże bardziej niż alko i papierosy. A jeszcze chętniej przeczytam wiersz, który na tej bazie stworzysz. pozdrawiam Cię serdecznie :)

Świetny wiersz! Wnosi pokój i harmonię. Nic bym w nim nie zmieniał. Pozdrawiam :) ps. „Idę po śladach słońca” daje piękny obraz tego wiersza.

A może nie widać Go dlatego, że szanuje wolność człowieka tak, że mu się nie narzuca? A na pytanie: dlaczego Go nie widać? Spotkalem się z ciekawą odpowiedzią. Gdyby Bóg stanął na placu pełnym ludzi i powiedziałby, że jest Bogiem - wzięlibyśmy go za osobę obłąkaną, a gdyby zaczął czynić cuda, stwierdzilibyśmy, że to jakieś sztuczki lub podstęp. Mówi się też, że przychodzi do tych, którzy Go szukają - na przykład w takich wierszach. pozdraiwam