Tom Tom

@tetu dziękuję Ci bardzo za komentarz i pęk przemyśleń. Jest mi bardzo miło ze tak odbierasz ten wiersz. Chyba masz rację co do interpunkcji. Rzeczywiście powinienem być konsekwentny w formie. Wytrysk jednak zostawię. To jest właściwie ciekawe zagadnienie, bo wchodzimy w sferę skojarzeń. Na początku też miałem dylemat czy użyć tego sformułowania, ale w rezultacie stwierdziłem, że nie ma w nim nic złego, a dodatkowo często niesie za sobą zalew rozmaitych uczuć. :) Tobie również życzę miłego dnia, tudzież nocy :)

Beti, jestem zachwycony tym wierszem. Przeczytałem go chyba z dziesięć razy i za każdym brzmi coraz lepiej. Podoba mi się rytmika i nieporadna urokliwość treści. chciałem się przyczepić do dwóch przedostatnich wersów, ale po chwili namysłu zaczęły pasować. Można go czytać na wiele różnych sposobów. Dobra robota :)

@Pia Bardzo Ci dziękuję za uwagi. Poprawiłem te wielkie litery i zostawiłem tylko w zaimkach odnoszących się do Boga. Teraz zdaje się jest lepiej. Jak zawsze pozdrawiam Cię serdecznie :) Dziękuje za komentarz Aniu :) Tak sobie myślę, że masz rację. Wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane niż jeden wiersz i każda sytuacja wymaga indywidualnego traktowania. Ten utwór ma obrazować sposób myślenia - zaufanie do Boga i korzystanie z jego darów tak, by nie rujnować tego co się zbudowało - zgodnie z tym co napisałaś oraz tego co stworzyli inni. pozdrawiam Cię :)

Mocne. Podoba mi się wyrazistość i forma. pozdrawiam

Hej @Pia Dziękuję Ci że wpadłaś powtórnie i za komentarz również. :) myślę że nie jest tak źle, że nikt nie chce czytać o wartościach. Każdy ma swoją wrażliwość i własne podejście do tematu. Tak myślę. Ja osobiście mam dodatkową satysfakcję kiedy piszę o czymś istotnym, choć nie zawsze tak jest. A co byś poprawiła odnośnie wielkich liter? Bardzo proszę o poradę. :) ps: Skąd zmiana nicku? pozdrawiam

dał dobry Bóg, stworzeniom swym dłonie szczęśliwi którzy mogą mieć obie dał nogi głowę kartę umysłu a w piersi zalew uczuć wytrysków na plecy worek pełen dał godzin pozwolił wszystko nam z nimi zrobić zaś jeśli gromem nas wstrząśnie problem On będzie czekał i coś podpowie kiedy przyjmiemy już Jego plany sam robi gdy Mu nie przeszkadzamy każda cegiełka w worku jest cenna z nich można złożyć wielkie imperia można tez rzucać w inne budowle gdy w zło unurzać myśli łagodne stworzenie wiecznie przeciw rozłamom jak kreatywność gardzi stagnacją dobro i troska w zgodzie pracują a zawiść oschła z krzywdą rujnują raz przyszedł śmiałek, żeby budować przyszedł choć chcieli Go ukrzyżować miał dla nich miłość i zrozumienie opakowane własnym cierpieniem wszystkie decyzje rodzą pytanie czy tworzą pałac czy rozedrganie wspólnie w tym boju uczestniczymy bo ulepieni z tej samej gliny

z ciepłą dedykacją dla młodej pary gdy się zaczytają wspólne wieczory niech księgi poznając umysł wytrawny do loża gdzie trwają wpuści amory

@olga.praska dziękuję za serducho :)

Jak to, Kopernik nie miała racji? ;) Prawdę mówiąc nie planowałem tworzyć piosenki do tego utworu, ale skoro na nią czekasz, to mam dodatkową motywację. Może spróbuję :) Dziękuję za komentarz i tę motywację. pozdrawiam

Dobry wiersz. Pozdrawiam :)

Ziemia, dom nasz wciąż wiruje bez wytchnienia. Nie chce dla nas zatracenia, Gdy obróci się od słońca twarzą w czerni, nie chce straszyć, lecz zaciemnić błyskawice wszędobylskie, gwarny zamęt. Noc zamienia trud ich w chwałę. Lekki wiatr ozdobił niebo gwiezdnym pyłem. Schola świerszczy w rytm kołysze. Gdy źrenica, choć zmęczona spojrzy szerzej, skąpie się w tej atmosferze. Myśl wypatrzy miłą, szczerą, dobrotliwą, że być może słabość siłą? Wszędzie wkoło leżą niezliczone dary. Zebrać zdoła tylko mały. Gdy energia nie zagłusza brzmieniem ciszy, pokój się płochliwie zbliży. Wtem pokora go powita ciepłym tańcem i do serca drzwi otwarte. Już dziękować chce za pulsujące życie W śmiechu, płaczu, dole, szczycie, twarz przyjazną, która stanie ramię w ramię i tę która jest wyzwaniem Tak przyjemnie dotknąć świata to oblicze. Jutro znowu będzie skryte.

Zrobiłaś dużo więcej swoim komentarzem. Bardzo Ci dziękuję i pozdrawiam Cię również :)

Zdaje mi się że wiersz bardzo na czasie, a już na pewno dla ludzi w wieku „produkcyjnym“. Utożsamiam się i zabieram wiersz ze sobą. ;) pozdrawiam

@Justyna AdamczewskaHej Justynko Dzięki za wysłuchanie. Właśnie o to chodzi. A Tytuł taki dlatego ze powstał do wiersza, który napisałem w tamtym roku do jego książki. Zamieściłem go wtedy na portalu. Pozdrawiam

Chyba zawsze jest dobrze kiedy człowiek dzięki się swoją twórczością, bo to prowadzi do samodoskonalenia. Nawet jeśli nie jest to od razu doskonałe.

@Teslicus Hej, dzięki że zajrzałeś :) Twórca to pewnie za duże słowo, ale piosenki, na kanale są mojego autorstwa. Chciałem się nimi podzielić zamiast trzymać na telefonie. pozdrawiam

@iwonaroma Im więcej osób przy stole tym weselej ;) dziękuję za przeczytanie i za serducho pozdrawiam

Piosenka do uprzednio publikowanego tekstu: https://poezja.org/utwor/161742-przebudzenie/ Autor obrazu: Andrzej Wielogórski

Wojtku, zaczęło się bardzo ponuro i niezgoda agresywnie rzuciła się w mojej głowie do dyskusji - jeszcze zanim doczytałem do końca, a potem mądra puenta i nutka nadziei. dla Ciebie plus za pomysł i budowę utworu, a dla mnie lekcja cierpliwości i pokory. :) pozdrawiam

Hej zdaje mi się że świetnie nadawałoby się to na puentę. Brakuję mi treści, która również może być pełna niedopowiedzeń. Chętnie poczytam jeśli zdecydujesz się rozbudować ten fragment. pozdrawiam

Witaj Waldku, dziękuję Ci bardzo. Przy następnej okazji wspomnę o Tobie przy nalewce :) zdrówka!

już wyszło towarzystwo muzyka jeszcze gra kieliszków pustych przeszłość zadzwoni jeszcze raz gwar spływa snem po ścianach miski brzuchy głaszczą cień światło ma w ramionach z wolna razem tańczą noc dała pełen wachlarz wspomnień niepamiętnych ten komuś obelg nakładł szczery ktoś uprzejmy stół nosi jeszcze smaki rozmów dań przyśpiewek anegdot śmiechu żali toastów nalewek z uśmiechem oniemiałym oko się przymyka już wieczór minął cały wciąż niech gra muzyka

Witaj Bardzo ci dziękuję za błędy, które mi wytknąłeś. Wzrok bez okularów spłatał mi figla. Jeśli masz uwagi do miejscowości, to popraw mnie proszę. W artykułach które czytałem wystąpiły w takiej formie. A może mam nieodpowiednie źródła? pozdrawiam, i dzięki za czujność.

@Pi_ Bardzo się cieszę z Twoich spostrzeżeń Pi_. :) Zdaje mi się, że kiedy wiersz rozpoczyna dyskusję, wtedy zaczyna żyć życiem do którego został powołany. To co napisałaś o filmie braci Sekielskich jest bardzo ważne, bo pokazuje, że nie można traktować ani jego, ani mojego wiersza jako okno na pełną historię, bo oba są jedynie jej wycinkami - i to można by rzec bardzo drobnymi. Co do symboli to nie wydaje mi się, że ksiądz Sylwester i jemu podobni walczyli o symbole same w sobie, ale o wolność do wyznawania wiary, która była wtedy zakazana i prześladowana. Czy zbytnio gloryfikujemy śmierć? Zależy jak na to spojrzeć. Myślę,, że każdy zdrowo myślący człowiek szanuje życie i pragnie żyć. A przykład księdza ukazuje nie dążenie czy zachętę do chwalebnej śmierci, ale raczej zdolność do bezkompromisowej walki o swoje ideały, oraz ogromne poświęcenie dla drugiego człowieka czyli walkę o jego życie. Myślę że mało kto jest do tego zdolny i właśnie dlatego ludzie jak ksiądz Sylwester są godni podziwu i zapamiętania. ps. Bardzo dobrze że napisałaś coś więcej, bo dyskusja na poziomie wnosi coś wartościowego , a prawo do niej to kolejna rzecz którą zawdzięczamy takim bohaterom. Pozdrawiam :)

Dziękuję Pi. :) Przecinki poprawione. A karty historii chyba zostawię tak, jak są. Co do męczeństwa to myślę że, choć jest przepełnione cierpieniem i niesprawiedliwością to jednak płynie z niego dobro, bo jest walką o coś ważnego. A czy jest zapisane? I ja tego nie wiem. Człowiek zawsze może się na nie zgodzić lub nie i to wymaga heroizmu. Dzięki za ciekawe spostrzeżenia. Pozdrawiam :)