Luule

Myślę, że właśnie mamy wpływ na wiele rzeczy - odnośnie swojej osoby, wyborów, gdzie i jak stawiamy kroki. Że coś na nas wpływa, to też racja - najczęściej nieświadomie, może nawet manipuluje. Będąc tego choć trochę świadomym, można starać się stąpać rozsądniej i uważniej. No i to jacy jesteśmy, co robimy, wcale nie jest niczym w skali świata, bo potrafi promieniować, udzielać się tym, co mają z tym styczność. Takie 'podaj dalej'. Więc nic nie jest bez znaczenia. Fajnie, że wiersz 'wcisnął' jakiś guzik w Tobie. Można powiedzieć, że w takich sytuacjach czuje się spełniony (zarówno wiersz jak i ja;)) dziękuję

No jak to skąd, jak każdy - z kopalni pomysłów:D Wszyscy tu mają jakieś pomysły i często zaskakują, a Ty to może nie?:) Oz żeś sobie wymyślił - to ja pytałam wtedy skąd wena hehe A w sekrecie Ci powiem, że z 1/3, jak nie więcej, wierszy powstaje u mnie z nagłego pstryczka jednej małej metafory. A ta metafora objawia mi się też często pisząc komentarz. Wtedy cichutko delejtuje ją i zostawiam dla siebie na później. I tak było z tym górnikiem w kopalni umysłu. Ale wiersz wyszedł w zupełnie innym kontekście. Dzięki Janko:)

Dziękuję, nie ukrywam, że miło mi się zrobiło po takim komentarzu. A chciałam powiedzieć, że tematyka wiersza nieco 'zmotywowana' Twoim - i tamtymi mosiężnymi talerzami;) Choć szkic wiersza widzę powstał dzień przed :)

Mnie się podoba:) ja bym na takie słowa odpowiedziała - przybywam:) Chociażby żebyś nie zamarzł na tej plaży;) Byłeś może w ostatnich latach na Helu? Tam na małej plaży - przynajmiej 7 lat temu była taka 'wyspa wydm', czy coś w podobie - z oszklonym tarasem. tam można fajnie podumać, schowanym przed wiatrem. pozdrawiam

Noo, polemizowałabym;) zostawmy to kwestii gustu;)

Wszystko możliwe, nie zdziwiłoby mnie to - a więc może i dobrze, że użyłam aż dwóch 'bezpieczników' - tych wyenterowanych. Pamiętam taką wypowiedź znajomego ze Śląska, który co prawda górnikiem nie był, więc może i powtarzał jakiś głupi slogan. Coś takiego też mi przemknęło w wywiadzie z górnikiem. No ale na ile w tym celowości a ile odpuszczenia sobie szorowania- nie wiadomo:) tak czy inaczej chodzi tu o pewną zależność w treści wiersza, a kwestia otoczki, czy jest celowa czy to uporczywy atrybut, nie jest tu na szczęście najważniejsza.. Pozdrawiam:)

A dziękuję Mario. To chyba mój drugi karbon użyty w wierszu/tekście. Na szczęście i o dziwo dopiero, bo fajnie zastępuje węgiel;)

Dziękuję zaskoczona, bo mi ten wiersz brzmi jakoś tak brzydko:P aż nawet myślałam, czy go na pewno umieścić, czy nie użyć kosza Szymborskiej;)

podobno niektórzy górnicy specjalnie zostawiają niedomytą otoczkę wokół oczu żeby było wiadomo - patrz to ci z przodka tak słyszałam moje oczy od lat saute paradoksalnie proporcjonalnie do pojawienia się maniaka z kilofem w szybach karbonowych myśli on jak lunatyk schodzi na wiele dni i skrobie na resztkach tlenu szkice węglem odnajdzie czasem opiłek diamentu blask myśli - co z niezgrabnych rąk upada w nieuchwytność w promieniach dni zastyga jak gnom rozbudzony ożywa kuje dalej zaczynając od zasypanych korytarzy tam mapy schematów i analiz tak potrzebne do tworzenia nowych tuneli drogi do kryształowej komnaty

Dziękuję! Tak jak wyjątkowe każde dziecko dla rodzica:) cieszę się, że w takim razie taki jest też jest, w Twojej ocenie, wiersz:)?

Dziękuję, miło i miło gościć:)

Ano:)

A widzisz, właśnie między innymi z potrzeby powiedzenia o tej symbolice powstał ten wiersz:) bom wahliwą wagą i tak sobie mówię, że ten równy środek, 1lipca, to nie przypadek. Wiem, że to dorabianie sobie dziwnych teorii, ale już tak mam;)

?Ależ oczywiście:) Bo do 'Małego' też mam słabość. Moment o planecie i kloszu też jest nawiązaniem. A o Małym mam nawet wiersz, jeden z pierwszych tu zamieszczonych -'Merci le petit':) dziękuję Kobrrro;)

ThankU za serduszka @Czarek Płatak i @Kobra co z poczwarki zamiast motylem- wężem została;)

W sumie poszła fala. Ten kot, potem pies i żyrafa. jak w 'Rzepce';)

:) nie na mnie jedynej widzę zrobiło wrażenie, więc jak najbardziej zasłużony. wiesz, robota jest Twoja, nasze tylko uznanie:)

Deo, to jest super! Nie od razu te wrzody i bruzdy mi się 'objawiły', ale jak już wszystko (chyba) się zobrazowało, to ze smakiem zjadłam Twój wiersz. Oj tak. I powiem Ci, że podoba mi się najbardziej z Twoich ostatnich publikowanych. Zgrabnie, plastycznie, bez przesady, no i inaczej, ciekawie:)

Niby proste, bo przecież mówi się, że prawdziwej przyjaźni czy miłości nie kupisz. Najbardziej podoba mi się to zestawienie kwestii sklepu z przyjaciółmi i z wrogami, w sensie łatwości 'nabywania'. Co do wrogów, to nawet nie wiem czy to mógłby być sklep, bo przecież ich się nie kupuje, są chyba dodawani w gratisie. tylko nie wiem do czego. W sklepie z sukcesem? Pomyślnością? Zgadzam się też z Jankiem, dla mnie też wystarczyłoby urwać w tamtym miejscu. Pozdrawiam

Dziękuję @Sylwester_Lasota :)

:) ależ i ja mam z tego satysfakcję:) Bo w sumie to całe pisanie jest ciągłą grą mniejszych lub większych metafor, każdy wiersz. A radość tym większa im mniej ograna metafora wpadnie nam do głowy. Przynajmniej ja tak mam;)

No tak, wiem, wiem, bo właśnie często 'zwoje przejmują pióro'. Albo wpadnie do głowy metafora o rzeczach prostych, trywialnych. No i tak to jest. Cieszę się, że czasem uda mi się inaczea. dziękuję

Dziękuję Betko, ślicznie:) Dzięki Janko;) to bodajże dopiero mój drugi 'matczyny' wiersz, ale pierwszy w całości o niej. No, póki co siedzi w przedszkolu cichutko jak mysz pod miotłą, ale że zdąży pokazać kolce, nie wątpię;) jak każdy z nas. Co do 'więcej takich', to póki co nie, dwa w trakcie są z tych 'kanciastych';) ale kto wie co się trafi w międzyczasie;) dziękuję

zasialiśmy ziarnko na kanale 'na żywo' widzieliśmy jak rośnie łodyżka i listki doktor liczył - dwie nóżki dwie rączki wszędzie po pięć paluszków po osiemdziesięciu czterech dniach - to dziewczynka wytknęłam tacie język marzył mi się tulipan gładziliśmy coraz większą planetę rosła pod miękkim kloszem nasza Róża by w czterdziestą ósmą minutę lipca przyłapać pierwszą noc a mnie na długo stać się dniem rozproszyć mroki mam słabość do symboli równy środek idealne pół rozchwianych szalek kalibracja do równowagi wyższy wymiar czule gładzę twoje płatki myślami omijam kolce w blasku oczu odnajduję skarb w ogrodzie pełnym melancholii moja róża

Nie twierdzę tak nawet:) ba, mają wielką intuicję, też znam dobrą historię:)