-
Postów
1 591 -
Dołączył
-
Ostatnia wizyta
-
Wygrane w rankingu
12
Treść opublikowana przez Luule
-
Ależ bardzo mi miło:) Dziękuję Ci za głosik, a także @evicca i @Marcin Krzysica
-
od serca wyrastają niepowtarzalne odnóża podobne - nigdy takie same mikrokryształy w galaktyce puchu małe diamenty jak ty jak ja schematyczni niepowtarzalni
-
linie papilarne? A mnie ta metaforyka odpowiada, ta zacytowana wręcz zaskoczyła. Obraz z wiersza, jak mi się zdaje, celowo jest momentami strasznawy, odczuwam niezgodę podmiotu na ten stan, wiek. No i ten pies. pozdrawiam
-
A dla mnie to po prostu chodzi o, nie wiem jak to nazwać, dostrzeżenie, docenienie życia, pragnienie wykorzystania go do ostatniego tchu, jak najintensywniej, czy jak kto woli ;) ale uważniej i pełniej. wizja śmierci często otwiera oczy na to, czego się nie dostrzegało. Podoba mi się ta mini, nieźle 'podszczypujesz';)
-
Poleciałaś Deo:D Ok, co do formy gramatycznej to masz rację. Może więc, Tetu, po prostu 'zapijam prochy'?
-
Lubię spacerować w deszczu
Luule odpowiedział(a) na Maria_M utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
To i tak z tym ogrodem, że się udawało go utrzymać! Serio, to ja nie wiem jak te wielodzietne matki, w czasach, gdy też już pracowały ogarniały jeszcze dom, gotowanie, prasowanie i masę innych rzeczy- ja zawsze gdzieś mam tyły, a i tak partner szczęśliwie czasem odciąży. Może za dużo na orgu siedzę hehe to się tyczy też czytania;) No ale zamiast czytać znanych, czytam nieznanych orgowiczów i też ma to swoje plusy;) Żeby nie było, że narzekam, bo nie zamieniłabym dziecka na przywileje wcześniejszej wolności. Choć czasem bywa tęskno za spontanicznością. Miłego dnia! -
Lubię spacerować w deszczu
Luule odpowiedział(a) na Maria_M utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Uwięziona - sobie nie pozwalam. Ano, powodów kilka. Bycie mateczką, wychodne, jeśli już, to bardziej docelowe niż ot sobie spacerowanie, choć w nocy niby by się czasem udało, ale już właśnie tak nie woła i coś blokuje, chyba jakiś strach. Właśnie niedawno sobie zdałam sprawę. Ten wiersz akurat musi odleżeć, poczekać na swój remont:) -
Lubię spacerować w deszczu
Luule odpowiedział(a) na Maria_M utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
No cóż, zazdroszczę z lekka. Też miałam kiedyś takie ciągoty, dziś niby uwięziona sobie już nie pozwalam. Zajrzałam tu z ciekawością, bo gdzieś na laptopie czeka rozgrzebany wiersz, w którym właśnie trochę na ten temat 'krótko dywaguję';) pozdrawiam - deszczystym wspomnieniem -
...(ludzie choćby raz do roku)
Luule odpowiedział(a) na beta_b utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Temat - jak najbardziej jestem za, tym bardziej, że idziesz tu krok dalej, a więc nie jest to po prostu świąteczny wierszyk o wspólnocie lub jej braku, choć to wytknięcie też jest widoczne. Np. Te więcej światełek w oknach - czytam jako przerost formy nad treścią dzisiejszego obchodzenia się ze świętami... Jedyne co, to ta krótkowersowo-rymowana forma mi jakoś odbiera powagi, choć sama w sobie leci zgrabnie. Ps. Tak mi wpadło w kontekście komentarzy. Niestety na podstawie laboratoryjnych doświadczeń na szczurach, dowiedziono, że śmiertelnie chore osobniki żyją dłużej w społeczności, dłużej niż te, co chorują samotnie. Sorry, za taką puentę. Pozdrawiam Betko:) -
Byłam tu już wcześniej, wróciłam, z nadzieją, że ciut więcej nadgryzę ten zgrabny i ciekawy, ale tajemniczy orzech... Podoba mi się wiersz i metaforyka, choć wciąż błądzę (lub nie) w różne opcje. Ten sen, czakra...podpowiadają mi niby jaki to może być obszar, czas się tu jakby kończy i zaczyna, jakby schyłek życia i gotowość na podróż w nowe - koło samsary. Ten wstęp, jeśli dobrze czytam, bardzo smaczny:) pozdrawiam
-
Ja wyczytałam na pierwszy rzut światło i 'męsko-miłosny'wstręt. Podoba mi się metaforyka wiersza, masz ciekawe pod tym względem, jak dla mnie, pióro. Jeju, 80%, śliwowica, czyś Ty Tetu z górskich rejonów? Bo centrum, mówię za siebie, tego trunku nie daje rady posmakować ani polubić;) Mnie te zapijane prochy zupełnie nie drażnią, jakby co. @Kobra brzmi żeńsko, ale wiadomo, płci obie. Próbowałam poszukać jak się rozpoznaje, niestety w większości tylko po ogonach;) a więc w tym nicku musisz być gender;)
-
gra w chowanego
Luule odpowiedział(a) na Patryk Robacha utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Uroczy pomysł i wykonanie - i to się chwali. Okołookoliczne uszczypliwości zostawiam dla siebie;) -
TAJEMNICA CZASU
Luule odpowiedział(a) na WarszawiAnka utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Hehe nie, nie, akurat po prostu 'wdepnęłaś' w moje największe strachy, dlatego ten moment zwrócił największą uwagę -
Jak zapewne każdemu;)
-
Ciekawie, jeśli dobrze czytam, ciekawie i niesztampowo:)
-
TAJEMNICA CZASU
Luule odpowiedział(a) na WarszawiAnka utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Czyli jednak tak jak ja odbieram:) -
I w tym momencie mnie zaskoczyłaś evicco! A lubię takie niespodzianki:) Co do samego wiersza, to jak dla mnie ok, odczuwam pozytywną zmianę, bo przyznaję, że pierwsze tu zamieszczane wiersze mnie nie podchodziły stylistycznie, wybacz za szczerość - wcale - ( ale przyznam też, że potem już chyba nie zaglądałam) a tu widzę progress:) oby tak dalej:)
-
TAJEMNICA CZASU
Luule odpowiedział(a) na WarszawiAnka utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
W pierwszej chwili wiersz wydał mi się taki... no, ograny;) Ale ostatecznie podobają mi się niektóre momenty, a co we mnie trafia najbardziej: choć interpretuję to być może zbyt po swojemu, ale właśnie wtedy treść we mnie eksploduje, strachem- mianowicie wojna, czy coś po prostu złego, co wyrwie z normalnego życia, poczucia bezpieczeństwa, wywróci wszystko do góry nogami... Bo globalny koniec jakoś łatwiej mi przełknąć;) pozdrawiam -
Ten wiersz się 'wkręca', a przez niego hipnotyzuje patrzenie na twarz z obrazu, jakby próba odczytania myśli. Dwie ost.strofki mają w sobie wielki urok, czułość, zapewne przez te małe nóżki, gdy wiedząc o śmierci, cofamy się w myśl wiersza do narodzin, obrazu małego dzieciątka. Tym bardziej dojmuje ostatnie słowo wiersza. Trochę mi przypomniałeś tym swoje dawne uczucia, na chwilę odżyły. Ci od ślubów i pogrzebów, początkowo z uśmieszkiem, ale suma sumarum też mi jednak do całego 'smaku' wiersza zupełnie nie pasują. No ale to Twój wiersz. Choć myślę, że znalazłoby się coś innego w to miejsce. Pozdrawiam
-
Podoba mi się ta refleksja. W skondensowany sposób mówisz o ważnych tematach, ciekawie dobranymi 'wycinkami'. Ten wiersz jest taką furtką dla dalszego ogrodu myśli. Ja jestem pod wrażeniem. Bo mimo, że nie jest naszpikowany metaforami, jest realistyczny, zdawałoby się, o prostej i oszczędnej formie, takiej niby wprost, pokazuje i mówi tak dużo pomiędzy wierszami. (Wydaje mi się, że złapałam tor Twojej refleksji). Moja ocena może być bardzo subiektywna, bo akurat na mnie mocno podziałała treść jak i sposób, w jaki udało się Tobie to ująć. A więc wiersz może poczuć się spełniony:) pozdrawiam
-
jak czuje się świąteczna choinka?
Luule odpowiedział(a) na iwonaroma utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Również! Ee, to nałóg, wpadniesz jak wszyscy zasną:P A jak nie, to jakby co mówię o sobie;) -
jak czuje się świąteczna choinka?
Luule odpowiedział(a) na iwonaroma utwór w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
Fajny wierszyk. ale drugie dno.. kobieta? Pozdrawiam -
Najbardziej docierają do mnie te dwa momenty. Odczytuję jako uświadamianie sobie, że kroczy się inną drogą niż by się chciało, czasem zapewne na własne życzenie - dokonywanie złych wyborów, albo błędne ustawienie priorytetów? Albo czasem, że jest się wsadzonym w nie swoje buty - i to do czego każe dążyć nam świat, wcale nie odpowiada? Pozdrawiam
-
Hehe Rozumiem Twój bunt, bo też go nieraz miewałam, gdy coś było naukowo nielogiczne. (I pamiętam jak u Waldemara wykłócałam się o samotność gwiazd! hehe ) Tu chodzi o uczucia, także taka metafora jest dla mnie jak najbardziej na miejscu. Myślę, że tak, metafory mogą być w taki sposób jak tu, nierealne. Ale naprawdę rozumiem Twoje odczucia i czuję, że tak jak mnie wtedy, i tak Ciebie ani trochę nie przekonuję:) Woda też by była okej, ale jezioro nadaje jak dla mnie większej dramaturgii i ma sens. Nie wiem, czy ta tafla jest przypadkiem, czy też jest metaforą - np. chłodu w relacjach, stąpania po kruchym lodzie.. ale mniejsza z tym. A jeszcze co do logiki, jak np. ktoś napisze (tak z biegu rzucam) - byłem lwem, przy tobie stałem się małym kotkiem / myszką / czymś tam - to też jest to przecież nierealne, ale czy zabronione? :) Dobrej nocy. Uwaga na kominy;)
-
Nie ma za co:) Dzięki! Również wesołych i świątecznych:)