Tomasz_Biela

dziękuję za czas wieczności.

przygnębiający ale prawdziwy nie życzę takich nastrojów spokojnych świąt i wieczności.

zależy w jakiej wieczności to już od człowieka zależy

ciężki wiersz bardzo rozerwana wersyfikacja sprawia trudności w odbiorze ale da się wycisnąć wiele z niego co daje do myślenia dobra i spokoju jak najmniej wściekłości nieporozumień i wszelakich przygnębień wieczności.

mi też miło wielce dziękuję wieczności.

zawsze staram się pokazywać prawdę kłamstwo też z resztą wiele sprzeczności i racji dziękuję ciepła i spokoju i wieczności.

ooo tak dobrze jest podróżować zwłaszcza jak się wie po co chociaż bez celu też można zawsze się sam znajdzie dziękuję wieczności.

dobrymi wnioskami się kierujesz dzięki za wnikliwość i czas wieczności.

zależy jakie bezkońce dzięki i ciepła i spokoju i wieczności.

zostawmy już tak jak jest. za długo o tym wierszu pamiętałem żeby sobie teraz przypominać cały jego przebieg niemniej dziękuję za słowo wieczności.

nastrojowo więc dziękuję milczenie jest złotem jak się go wydobędzie z siebie... wieczności.

bezkształt snu skok z wysokości przeraźliwy krzyk jak porcelanowa lalka w częściach materii wymawianie liter na odwrót kosztowanie wszystkiego po trochu pustka opleciona czerwoną szarfą wokół bioder bezkształt nas splecione włosy złożone do modlitwy ręce i czas który można przelewać do probówek /////// wiele niedociągnięć wg mnie. pomyśl nad wersyfikacją i nad usunięciem zbędnych słów ja to zrobiłem po swojemu Ciebie też do tego namawiam. wieczności.

dziękuję za uśmiech wzajemnie i wieczności.

nie jesteśmy połówkami tego samego jabłka * po co owoc dzielić bez namysłu na dwoje wystarczy razem układać bukiety niezapominajek wspinać wysoko malując skrawek jednego nieba na twarzy piszesz mi swoje imię wciąż czuję niedosyt /////// czuję niedosyt dlatego też puentowałem tak tylko się nie gniewaj znasz mnie od trony gotowych interpretacji gorących bo wiersz i jego przekaz Twój to tyle wieczności.

miłomnie wieczności.

dziękuję kropka bardzo kropka wieczności.

dzięki

prawie mi się podoba ale wolę bezprawie wieczności.

1: 43 otwarte usta nie pozwalają mi spać smaczniejsza w nich zguba co w oczach siedzi kreśląc nie po kolei cokolwiek zobaczy po swojemu 1:48 zamknięte usta wylewają się snem w piekących łzach bez pośpiechu jak pauza w trakcie oglądania wspomnień 3:15 w kołdrze spermy znowu dochodzę sam na sam ze wstydem między udami nocy zawsze można znaleźć cnotliwe marzenie

ograniczam się do ciebie jak mur w ślepej ulicy zaślepiony w cząstkach w tym co można zobaczyć w każdym niedociągnieciu milczący bez końca wychodzę na zewnątrz

też się dziwię dziwić się jest dobrze w życiu

dobra ale tak uprzejmie przypominam że tu nie chodzi dokładnie i bezpośrednio o bezczelne gwałcenie się w desperacji dziękuję jednak za żartobliwy ton wypowiedzi waszych :)

wczoraj usiadłem na kamieniu czuję że mnie nie opuści na dno pójdę w kimś ciepłym w łożysku jeziora przygotowany do odważnych narodzin * wrażenie zimna nigdy mi nie przeszkadzało kiedy jest tylko wrażeniem

z fantazją./ :) wieczności.

wysublimowany w swojej prostocie ;) obrazowo jak to zawsze u Ciebie i przede wszystkim sentymentalnie pozdrawiam przedświątecznym zalążkiem dobrej nadziei Łejeczko wieczności.