Maria_M

Witaj Nato, miło Cię widzieć (?) Dziękuję:) Pozdrawiam

Gdzieś mam wiersz pt. "Gra w zielone" Poważnie. Dziękuję:)

Mnie każdy limeryk śmieszy. Toź to nie epitafium :))) Tu leży Maria, odwieczna ją unieruchomiła awaria.

Szanowy rybak z Filipin miał kaca i pyta gdzie klin? Może dokończysz, bo nie mam pomysłu?

-???- wysączyło niebo lazur nakrapiany z niezapominajek i chabrów rozwianych wiatrem po pszenicznych złoto płowych kłosach na których przysiadła brylantowa rosa turkusowa zieleń spadła razem z deszczem malowała liście trawę i coś jeszcze dotąd nie wiedziałam lecz teraz wam powiem skąd zielony kolor od zawsze mam w głowie

Hahaha:)

Dziękuję:) Fajnie, że tak myślisz. Pozdrawiam.

Dzięki Czarek:)

Dziękuję:) Fajnie hahahaha, tak że nie mam na nic czasu. Propozycje się posypały.

Fajny:)

Przelewają się myśli po głowach i szybują jak wędrowne ptaki, nie raz chciałam złapać, ucałować, dotknąć sercem i przelać na papier. Przelewają się myśli przez język jak wzburzona, rozpędzona woda, nie raz chciałam ten strumień uwięzić, lub zatrzymać, ale nurtu szkoda. Jeśli myśl dobrym słowem się rodzi, nie jak ogień, co poparzyć może. To niech płynie uleczając ludzi, swą mądrością i głębią jak morze.

@Gaźnik Dziękuję:)

Dziękuję :) Hej

Dziękuję:)

Hahahaha:) Dobra jesteś. Wiesz co, Ci powiem? W wierszu wszystko jest przemyślane, nawet w ostatnim wersie zabieg 6 na 6. Pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję i już wyjaśniam: średniówka jest 5/6 zostawia mokre / ślady w kuchni łazi zostawia mokre ślady, w kuchni łazi Przecinek nie zgrywa się ze średniówką, dlatego całkiem zrezygnowałam. Nie wiem, czy dobrą podjęłam decyzję ? Co sądzisz?

Tak. Piękna miniaturka:) W sam raz na wiosnę.

Za szczerość daję serce. Mam wrażenie że PL jest po skutecznej terapii psychologicznej, która miała na celu podnieść samoocenę. Pozdrawiam:)

Z serdecznymi życzeniami podsyłam również piosenkę dla WSZYSTKICH, kto tu zajrzy: https://www.youtube.com/watch?v=ZhfWiU8wGCc&list=RDMMYKlbJnAGOHQ&index=12

Pomiędzy zimną i deszczową wiosną, a biało-płową przebiśniegów mocą, są dni szarugi, które smutek niosą i nie wiadomo dlaczego i po co? Zawiało wiatrem mroźnym aż do kości, deszcz spadł z płatkami rozmokniętej mazi, kot, co przyczłapał, by ogrzać się w gości, zostawia mokre ślady w kuchni łazi. Pomiędzy brzegiem rozpaczy, a smakiem bezwonnej pustki nie zimy, nie wiosny, czerwonym winem pobrudzone usta zakrywasz dłonią, a oczy szkli los twój. W tak zawieszonej przestrzeni i czasie między przyrodą, a własnym jestestwem, pętlą się chwile w popielatej krasie, idzie ku wiośnie, a w tobie wciąż jesień. Sam siebie pytasz pytaniem odwiecznym: Gdzie i dlaczego? Którędy do celu? Czy kiedyś znajdziesz zaułek bezpieczny, nim szlak nad przepaścią postawi cię znowu? MG 22.02.2019r.

Załatwione. Dziękuję:)

deszcz gra na szybach w liściach szeleści i wszystkie smutki przegania hen zadumę złotą dotykiem pieści łyżką jesienną zajada dzień zjadł dziesięć dni soczystej wiosny chochlę odłożył już mu zawadą i z pełnym brzuchem bardzo radosny wyruszył smutki pozmywać wodą Pozdrawiam serdecznie:)))

@Wędrowiec.1984 @evicca Dziękuję:)

@Malgorzata dziękuję:)

z czasem wędruję na skrzydłach anioła chwytam po drodze świetliki marzeń zaciskam mocno uchylam czoła niepowodzenia biorę w objęcia uśmiech wysyłam radośnie wołam do wszystkich ludzi na złych zakrętach życie w błękitnych kolorach nieba w półksiężycowym pyle diamentów dane przez Boga mam i doceniam 16.02.2019r.