Maria_M

prosto w klatkę dla ucha? krzyknąć piorunem i jeszcze kilka miejsc Wybacz, ale bez sensu, pomyśl jeszcze :)

Daję serducho, bo ładnie opisujesz, a nawet powiem pięknie, chociaż jest kilka mankamentów rymowych i logicznych zamiast razem, to sami zamiast chorych, to pięknych np. bo dlaczego chorych jak miłość prawdziwa, i - a jak zerwie nam się lina. Takie jest moje zdanie, ale zrób jak uważasz.

Nie zauważyłam, przeleciał mi mimochodem, ale jestem, i dobrze, bo wiersz warty uwagi, czytam z przyjemnością, nietuzinkowo opisujesz powszedni dzień, pozdrawiam :)

Druga i trzecia, ale to tylko propozycja. Niezobowiązująca.

Andrzeju, zrobiłabym tak: wyrównałabym wszystkie wersy do siódemki, bo siódemek jest więcej niż ósemek, podaję Ci przykład w pierwszej zwrotce, ale zrób jak uważasz, to tylko propozycja.

Bardzo Ci dziękuję za uwagi, teraz uważam, że jest dobrze, jedno tak zostało, rym wyrównany, ostatniej zwrotki nie zmieniam, ponieważ jest przypomnieć sobie gdy szczekała, czyli po śmierci pieska sobie przypominam. pozdrawiam serdecznie, fajnie, ze byłaś :)

Piękne myśli, piękne poruszasz tematy, ale moim zdaniem wiersz pasowałoby dopracować pod względem rytmicznym, wyrównać średniówki, pozbyć się zbędnych zaimków. Poczekam :)

Chodzi Ci o dwukropek?

Dziękuję, wiersz jest na szóstce, więc Twoja propozycja kaleczy rytm,. :))

Jak masz jakieś uwagi, to podpowiedz ? Dziękuję za miłe słowa :)

Bardzo dziękuję :)

@JaKuba dziękuję:)

koronkowe sploty złoty wrzesień niesie przyszłaś późnym latem wypełniajac przestrzeń, serca niepokoje i obawy duszy jak dotknąć, ułożyć cud, mały okruszek ażurowe chwile i spojrzenia marzeń na skrzydłach motyli otrzymałaś w darze kołyska z wikliny poszła w zapomnienie po czasach dzieciństwa pozostały cienie koronką usłane na błękitnym niebie jestem ma córeczko bardzo dumna z Ciebie 12.07.2018r.

Serducho za lubię psy

Zamiast podeszły, dałam wróciły- jakby pamięcią wracać do wspomnień. Dobrze, że zwróciłaś uwagę na brakującą sylabę, nie mogłam znaleźć czasownika na trzy sylaby, a po Twojej interwencji - znalazł się. A dlaczego bez tam, tylko gdzieś? Tam wskazuje na konkretne miejsce pochówku, natomiast gdzieś, to nie wiadomo gdzie. Ale może nie mam racji.? I nie załapałam, o co chodzi z tym tak? To była piękna suczka rasy labrador biszkoptowa, miała niecały rok, jak zginęła. :( Bardzo mnie lubiła, ja ją oczywiście też.

Dziękuję Deonix za koronkowy wiersz i korektę Pozdrawiam:))

Dziękuję Justynko za „delikatny” i „ażurowe stwierdzenia”, człowiek przywiązuje się do zwierząt, a one do nas, rozumiemy się, bo podobne mamy przeżycia. serdeczności :))

Już poprawiłam. Dziękuję.

Tak, o suczce rasy labrador, którą potrącił samochód.

Każdy dżentelmen to skandalista, ale dopiero wtedy jak jego „czarna strona” życia wyjdzie na jaw. Niekiedy nie wychodzi i zostaje dżentelmenem do końca życia.

Wczoraj oglądałam film o mordach na Wołyniu, wcześniej coś słyszałam od starszych osób, które już nie żyją. Po filmie mam dreszcze, straszne wydarzenia, a wiersz uważam za udany.

@Andrzej_Wojnowski bardzo dziękuję :)

A tak poza wierszem, to pojawiło się interesujące zagadnienie odnośnie nagrody Nobla. Gdy czytam czyjąś twórczość, nie biorę pod uwagę tego czy ma Nobla, czy nie, Jak mi się podoba, to czytam, po prostu.

Ok.

Jałowe dni wróciły latem, niechcący zagmatwały ciszę i nawet ptaka śpiew poranny już mnie nie cieszy, nic nie słyszę. Długie tygodnie czas rozwleka i nie przyśpieszę tak od ręki, czyżbym już chciała stąd odlecieć, a może zostać, spijać błękit, promienie ciepłe skradać słońcu, i niebu na złość zabrać chmury tylko te jasne i pogodne na okres szary i ponury. Zachować lata skwar i upał, nie chodzić na manowce z losem, a przygnębienie nawet krótkie rozbiegać łąką, nawet boso Przypomnieć sobie, gdy szczekała na polnej drodze, tam pod lasem, gdzie sznur łopianów i maciejki w jałowe oczy spojrzy czasem. 08.07.2018r.