Maria_M

Dzięki Justyś:))

Ja nawet już myślę rymami, rozmawiam prozą :))))))))

O to chodziło?

Płynie statek po wodzie na bezludną wyspę, palmy zgięło o wschodzie w lewą stronę urwiska, niebieściutki księżyc słońce oblizuje, powiedzcie mi sami: czy się dobrze czuje? Woda wodospadu, co w przepaść spadała, nie chce tak już płynąć, więc się zbuntowała, wiatr ją mocno smagał, a słońce przygrzało na tą okoliczność H2O wyparowało. Nie ma wody w rzece, ani w wodospadzie, na klawiszach zagram, pragnieniu poradzę, pijąc wino słodkie lub białe wytrawne, jak muzyka zagra z żabą idę w żagle.

Smutny

I tak trzymajmy:)

A myślałam, że lekki i zwiewny :)) Dziękuję

O właśnie, Reymont był podobnego zdania dziękuję :))

Zgadza się, w klimatach mojej córki, bo to dla niej. Bardzo dziękuję, jesteś mi wirualnie bliska, hej :))

Miło, to czytać, :)

Bardzo się cieszę, że przypadł Ci do gustu :)

I dobrze Ci się wydaje, ale my ludzie tak się do tego przyzwyczailiśmy, jak do powietrza, którym oddychamy, że uważamy cykl dzień - noc za coś oczywistego, a gdyby tak Ziemia stanęła w miejscu? Dobrze, ze „chce rozścielić”- to jest nasze błogosławieństwo i cenny dar życia planety Ziemi. Wiersz kolorystycznie i delikatnie opisuje zachód, a ostatnie wersy mają skłonić czytelnika do głębszych refleksji nad rolą słońca, światła, krótko mówiąc ludzie są nieświadomie uzależnieni od cyklów przyrody, tu dzień - noc, ale traktują to jak coś oczywistego. Bardzo dziękuję za czytanie, nie uważam, ze jest to barokowy opis, raczej w moich wierszach stosuję zasady impresjonizmu, staram się łapać spojrzeniem rzeczywistość i opisywać detale, wplatając / przemycając w opisach ponadczasowe wartości, oczywiście nie wszystkie wiersze takie są. Jeszcze raz dziękuję, pozdrawiam :)

Bardzo emocjonalny, uzewnętrznia duszę

Smutny :)

Nie wiem dlaczego wcześniej umknęły mi Twoje wiersze, dobrze piszesz, podoba mi się klimat i tematy, które poruszasz, podobnie widzę, lecz inaczej opisuję :)

Zgadzam się z Oxyvią :)

nie stawiać kropek tylko przecinki / tak jest lepiej wg mnie, ale to Twój wiersz, więc nie narzucam, zajrzyj do mojego wiersza Kolory codzienności, bardzo proszę :))

Bardzo ładnie napisane, jakbyś czytał w moich myślach pozdrawiam :)

Daję serducho, bo pierwsza zwrotka mnie porwała, druga tętno wyrównała, trzecia i czwarta uspokoiła. Ogólnie jest dobrze, ale mogłoby być lepiej, mam niedosyt. pozdrawiam :)

Eryku, poezja nie lubi zaimków, po za tym rymy !! Bardzo niepoetyczne. Przemyśl jeszcze raz.

@Joachim Burbank bardzo dziekuję :) Dawno Cię nie było, tym bardziej mi miło, że czytasz mój wiersz, zapraszam do przeczytania Kołysanki dla Asi, Spotkania po latach i kilku innych ostatnio napisanych, jestem ciekawa Twojego zdania :)

Nie ma sprawy pa:)

Dziękuję Justyś za wychwycenie kolorystyki zachodu, żegna moją ulicę a była miejscem promieni / mam tu na myśli konkretne miejsce gdzie mieszkam, miejsce nasłonecznione, od południowej strony, nie zacienione, chociaż przez gęste konary drzew promienie też potrafią się przebić, To jest opis zachodu słońca, jak u nas zachodzi, to na drugiej półkuli, innym również niesie promienie, wiesz: u nas noc, u innych dzień. Po prostu. Miłego :))

Bardzo dziękuję, w takim razie życzę wspaniałego dnia :)

Justynko, dopisałam jeszcze jedną zwrotkę, zobacz czy pasuje :)