Maria_M

Nic na to nie poradzę, że Szymborska dostała Nobla. To zupełnie inna sprawa. Anno? masz rację, chodzi o wielkie uczucie, które z czasem wypalone popycha, zamyka w świecie poezji, książek, literatury. Równie dobrze mogłoby zwieźć na manowce. Dziekuję za trafny komentarz. A że dla Ciebie niewiarygodne ? Ale zapewniam, że moźliwe.

Komentarze zawieruchą przy nich moje słowa bledną, słoń nadepnął mi na ucho wokół głucho no i ciemno. Pozdrawiam :)

Dziękuję za wizytę i czytanie :)

Miłość, dzika róża, liść koniczyny, okruchy miłości, umierająca zieleń - przecież to stereotypy burzycielka rutyny- przewidywalne, czternaście? a może piętnaście, są jeszcze inne liczebniki.

Nie chce patrzeć w twoje oczy, bo mnie zwodzą naprzemiennie, przytulają, głaszczą włosy, później proszą, że chcą więcj. Lekki, miły, subtelny wiersz :)

Wszystko po to, żebyś zadawał pytania, ponadto chcę żebyś wiedział, że ja Nobli nie przyznaję, a czytać mogę kogo chcę, to chyba jasne? Nie ma tu żadnej perły tylko jest przymiotnik; cóż stereotypy muszą dalej funkcjonować, aby były stereotypami, dziękuję za komentarz :)

A gdy się spotkamy nad horyzontem Ziemi w przestrzeni ozonowej, czy miejsce to zmieni zatracone uśmiechy, twarze zapomniane a teraz promieniami wspomnień przeplatane? A gdy się spotkamy nad przepaścią wszechświata w miejscu nieodgadnionym, gdzie myśl nowa wzlata i rodzą się uczucia zwykłym niedostępne, czy będziesz dla mnie sterem, morzem i okrętem? A gdy się spotkamy, przypadkiem pijąc kawę w restauracji podmiejskiej, opodal Warszawy, fajkami zadymionej, perłowej otchłani, wzrokiem czułym obejmiesz, a słowami zganisz? Jeżeli tak, to nie chcę już spotkać się z tobą wyobraźnię uciszę, niecierpliwość schowam, zaczytana niechęcią nuty młodopolskiej albo innych poetów, z wierszami jest prościej. 07.07.2018r.

Wiele słów masz w tagach, jeden z nich to : głupkowate, nie wiem co głupkowate, ale jestem na tak.

Przepraszam, że tak sobie pobuszowałam w Twoim wierszu, już znikam, pozdrawiam :)

To jest wieczorymka.

A ja mam awersję gdy nie ma kropki na końcu wersu, a nowy zaczyna się wielką literą, jak również: każdy wers zaczyna się wielką literą, jakby nie było ciągłości myśli, tylko rzucane mimochodem informacje, sygnały. Ratują źdźbła cieniu / raczej cienia pod powiekami snuje się noc i kto wie czy nie spadają z niej gwiazdy taki zapis dużo zmienia w odbiorze, co o tym myślisz ?

Czakra trzeciego oka, czyli też ją mam, chociaż nie wiem, co to jest.

Pewnie ? Pozdrawiam

Myślę podobnie jak Deonix, Ludzką głupotę, złe decyzje lepiej zwalić na przeznaczenie, bo przecież każdy taki mądry, że gdzież by to .... A na niektóre rzeczy - tak - nie mamy wpływu, decydują za nas inni. Waldemarze, ale skoro tak uważasz, to masz prawo.

O, nie wiedziałam ?

Chodzi o mazaki ? Tytuł: Inna, Zdjęcie dziewczyny pod wierszem, wersy opisujące dziewczynę czyźby to wszystko prowadziło na ślad mazaków? Ale ściemniacz. A wiersz jest dobry, nawet powiem: nietuzinkowy, lecz zdjęcie dziewczyny niepotrzebne, ale to tylko moje zdanie.

Smutny tekst, ale prawdziwy, taka rzeczywistość wielu spotyka, trzeba też o tym pisać otwarcie, nie udawać, że nic się nie dzieje, nie widzimy problemu. Pozdrawiam :)

Anno Barbaro wszystko mi się podoba, oprócz jednego słowa: „pępowinę” lęku. Pępowina kojarzy mi się nieestetycznie, rozumie co chciałaś powiedzieć, i jeszcze porównujesz pępowinę do kory i mam dreszcze niesmaku, ostatni wers - przecudowny Pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję, pozdrawiam :)

Nie podoba mi się ten spacer.

To w końcu kto kogo? Kto, co kogo, czego komu, czemu z kim, z czym kogo, co po co, na co ? ?????

Tak, Marcin dałam dwa komentarze rymowane, serducho, treść wiesza jest ok, wywołuje nostalgię, tytuł porywający, dobrze dobrany, ale po co Ci te wielkie litery? Ni w pięć, ni w dziewięć. Uparciuch z Ciebie.

@JaKuba wybacz, ale powtórzę za Gordonem: logika się kłania. Chyba że dasz klucz do rogryzienia sensu.

A jest coś takiego jak komputerowy program do pisania wierszy? A to ciekawe.

Akurat tu zgadzam się z Gordonem co do Twojej wyobraźni, zapisywanej wieloma słowami, które nie mają wspólnego mianownika, ani wykładnika. Osoby, które czują poezję i próbują coś z tego zrozumieć, nie tylko przeczytać - męcza się, gubią w słowotoku strof. Wiersze- poezja, nie takie ma zadanie. Poezję czytam wtedy, gdy chcę się zrelaksować, a nie żeby mnie głowa rozbolała. Fantazję masz ogromną, ale powinieneś ją uporządkować tematycznie, żeby każdy wiersz mówił o jednej jakiejś historii, a nie zaczepiał wiele wątków i rozpływał się w cztery strony świata, a nawet wiecej. Czy do tańca z rusałkami trzeba być kuszonym ? i to aż przez kruki, a ty uciekasz przez pustynię, bo jesteś spragniony miłości i w międzyczasie pożerasz różę, która nie do przewodu pokarmowego, tylko trafia do żył i tam tworzy pajęczynę, a to wszystko to twój - dom. Tak to jest niezwykle kiczowata ucieczka, jeźeli chodzi o zamknięcie jej w ramach wiersza, ale gdybyś z tego stworzył opowiadanie fantasy, byłoby wyśmienite. I tak przyszedł mi na myśl pomysł, że mógłbyś swój potencjał wyobrażeniowy właśnie wykorzystać w ten sposób- pisząc prozą opowiadania, powieści fantasy, science fiction. Przemyśl to, bo ja na pewno nie będę odbiorcą Twoich wierszy. Pozdrawiam :)