Maria_M

początek i koniec dwie ważne przyczyny istnienia świadomości na początku było słowo a słowo towarzyszyło człowiekowi najpierw niewypowiedziane w myślach krążyło orbitą między neuronami poskręcanych splotów w głowie pod czaszką - przemądrzałą nieco później myśli poruszyły język a usta wypowiedziały co miały powiedzieć do dzisiaj wylatują słowa, związki wyrazowe, zdania a wieża kontrolna największego lotniska otworu gębowego nie panuje nad poplątanymi torami w przestrzeni mowy która jednych cieszy drugich rani a na końcu zawsze jest kropka złoto milczenia 23.06.2018

Sens wiersza i to,co chcesz powiedzieć, przekazuje się globalnie, całościowo poprzez dobrane słowa, słowa zapisane odpowiednio w wersy, strofy, Ty nadajesz kształt swoim myślom, a nie nagminne stosowanie wielkich liter.

Jeszcze rytuały? Powinny być z małej.

Dlaczego kruki, twoim, boską, moc, ten piszesz z wielkiej litery?

Nie ma za co. Skoro już rozmawiamy, to zrób porządek z interpunkcją, albo z niej zrezygnuj, albo zachowuj zasady, bo to co stosujesz, mówie wprost: jest nie do przyjęcia, piszesz zwrotkę wiersza, każdy wers kończysz kropką, gdzie myśl, sens niedokończony, albo nie ma kropki, a Ty zaczynasz nowy wers z wielkiej litery. To mnie drażni i myślę, że nie tylko mnie. Miej szacune dla odbiorcy i wogóle nie rozumiem dlaczego tak robisz? Mówię o tym niezłośliwie!

Jestem kobietą. Mam na imie Maria, no ale skąd miałeś wiedzieć?

Wiersz narkotykiem? Dobry pomysł :))

W dalszym ciągu nie podoba mi się stosowana przez Ciebie interpunkcja, bo po prostu nieprawidłowo ją wykorzystujesz. Interpunkcja ma pewne zasady i należy ich przestrzegać. Zaczynasz coś mówić, nie kończysz, stawiasz kropkę - bez sensu, przecież to ktoś czyta, zakończenie wiersza jeszcze raz przemyśl, bo jest bardzo nijakie. Wiersz zawiera wiele niedorzeczeństw np: sumienie woła o pomstę / rola sumienia nie na tym polega, drzewo pokarane przez przeznaczenie, dziadowizna wyrzucona w twarz, życie zatraci się jak ziemia pod kurzą łapką, itd, ...... itd, Ale nie przejmuj się moimi uwagami, tylko popracuj na wierszem. Co chcesz tak naprawdę powiedzieć, przemyśl, zastanów się.

Co najpierw rzuca mi się w oczy, to zrezygnowałabym ze znaków interpunkcyjnych i wielkich liter. Kruki się posrały czy nasrały? Bo to duża różnica. Bardzo ostro potraktowane cmentarne rytuały, raczej tylko w Polsce znane i popularne. Też za nimi nie przepadam. Witaj. Pozdrawiam

Dzisiaj już 22 czerwca, ale ze mnie gapa, bardzo Ci dziękuję za miłe słowa, pozdrawiam :)

To co spała na klęczkach?

Bardzo pieknie rozwinęłaś mój komentarz, jakbyś czytała w mych myślach. Osioł koniem nie zostanie - właśnie to jest brak dobrego budulca, pozdrawiam sredecznie :)

Oczywiście, niczego Ci nie zabraniam, pisz jak Ci serce dyktuje.

Z prawdą powyższego przekazu nie ma co dyskutować, ale dla mnie to nie wiersz, tylko reportaż, zapisane wycinki z obserwacji dziennikarskiej, bardzo trafnej - oczywiście. Pozdrawiam

Już wszystko zostało powiedziane, więc tylko dodam, że tak to jest, jak się z kart buduje, ale czasami brakuje trwalszego budulca i człowiek kleci, a życie koryguje. Pozdrawiam :)

Albo kierunek: Bieszczady ?

No tak, masz rację, można się modlić też do siebie. Ok. Już znikam.

:)))))))))))

Mów mi Mario :))

Nie o to mi chodziło, też pisałam niedawno o sercu z kamienia, wydawało mi się pociągnąłeś temat. :)

Wybacz, ale powyższe słowa nie mają nic wspólnego z modlitwą, są bardzo egocentryczne, skupione na ja ( oczywiście to nic złego) dlatego ten tytuł mi nie leży. Przemyśl jeszcze biorąc pod uwagę sens modlitwy.

O, widzę, że pociągnąłeś kamieniem :)

Wiersz z duszą, ładnie :)

A ja mam już dla ciebie radę nie od parady, kapryśną pannę zastąp tabliczką czekolady, zapakuj do plecaka ze trzy butelki wina, idź na bieszczadzkie łanie, niech martwi się dziewczyna.

Uśmiecham się:) jest wesoło. No to proponuję kierunek: liryka, satyra. pozdrawiam