Maria_M

Tak. To dobry kompas, tylko kiedy granice dobra i zła się rozmywają, sumienie trzeba szkolić/ uwraźliwiać na ponadczasowych wartościach. Tak sobie rozmyślam. narka :)

Szpik kostny wytwarza krew, w takim razie w jego okolicach, sąsiedztwie musi ona również być. Ponadto poprzez użycie słów szpik kostny, krew chciałam uwypuklić wymiar głębokości, a nie substancję, w której zanurzam kotwicę. Żeby nie plecieć z wiatrem, sumienie musi być w nas głęboko utwierdzone, nie/powierzchownie. W tym celu uźyłam jw. Myślę, że mnie zrozumiałeś ? hej:)

Fajna pocztówka, w dobie telefonów, romantyczna :)

@Niewygodna pięknie dziękuję :))

Możesz śmiało, zawsze, przecież wiesz, że cenię Twoje zdanie :))

Jak się wejdzie w miejsca, gdzie nikt nie był przed nami, to pajęczyna na twarzy gwarantowana hahaha :)))

Ok :)

@Nata_Kruk dziękuję za ❤️I pozdrawiam :))

Wychodzi na to, że życie wyrwane z uwięzi Swego czasu byłam w podobnej sytuacji, co Ty @duszka, pisząc życie nieusłane tu różami, zapisałam nie usłane rozdzielnie, ale pewien krytyk literacki i znawca gramatyki, udowodnił, że jestem w błędzie i zmieniłam zapis. Uzasadnił swoje stanowisko wieloma gramatycznymi i logicznymi argumentami. W Twoim przypadku posłuchałabym @Marlett, bo ona ma rację, bez względu na wszelkie subiektywne wyjaśnianie. Ale zrobisz oczywiście jak zechcesz. Dla czytelnika życie nie uwięzione / życie nieuwięzione ma taki sam wydźwięk. Pozdrawiam :)

Wszystko mi się podoba, oprócz ostatniego wersu nie wychodziłem poza słowa, Odczytuję, że podmiot liryczny, dużo mówił, ale wszystko pozostało na etapie wypowiadanych słów, a gdzie działanie, realizowanie życia ?

Dzięki. Już poprawiam.

Zajmuję się twoimi przypomnieniami, by skalibrować sumienie. Statek z niesprawnym kompasem ustawiam pod wiatr i prądy oceaniczne, aby nie zboczył z kursu, nie rozbił się o skały. Głęboko utwierdzam kotwicę we krwi zanurzam aż po szpik kostny Wewnętrzne poczucie dobra i zła to droga we właściwym kierunku. Dochodzisz, bierzesz, smakujesz i już wiesz, że nie uciekniesz przed wyrokiem własnego osądzenia. 26.08.2018r.

nieuwięzione :)

Interesująca miniaturka. :))

Witaj Justi, dawno Cię u mnie nie było, dziękuję za miłe słowa i cieszę się, że podobasię :)) ps. Czy mogłabyś pod wierszem Polny wiatr i maki wstawić piosenkę Kot bez ogona, będę wdzięczna. Pozdrawiam

Macieju, smutno dzisiaj u Ciebie. Sama nie wiem, co napisać. Więc się wstrzymam, może tu wrócę, a tymczasem pozdrawiam i życzę pogodnych myśli mimo wszystko.

„Cogito ergo sum” myślę, że jestem człowiekiem małym który ulega myślom nietrwałym i który błądzi jak małe dziecię po wielkim nieczułym świecie. Pozdrawiam :)

Dziękuję @Czarek Płatak Jest muzyka, nawet ją słyszę, ale nie znam się na tym i nie zapiszę. Pozdrawiam i wysyłam uśmiech na niedzielę :)

Dobrze powiedziane, właśnie o to chodzi, z przyśmiewczym zagryzem. Nikt nie lubi pouczeń w trybie rozkazującym, taki był zamysł, aby z przekorą radzić. Pozdrawiam i dziękuję za czytanie :)

Pięknie dziękuję. Pozdrawiam :)) Maria ps. odpowiedzią może być .... rzeczywiście kolejny wiersz, hej

Dziękuję Waldemarze za miłe słowa. Pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję za wizytę i podobasię :) Pozdrawiam

dupaduje / nie znam takiego czasownika

@Wojciech Bieluń -Targosz Bardzo dziękuję. Pozdrawiam :)

Pierwszą zwrotkę zmieniłam diametralnie.