befana_di_campi

Z przesłaniem wiersza się nie zgadzam; z jego kunsztem - tak :) Bardzo serdecznie :)

Z rymami to nie ma nic wspólnego, ponieważ rymy nie były zamierzone. Jedynie podkładane pod muzykę frazy :)

Drodzy Czytelnicy-Komentatorzy ten "guzik" trochę mnie zaniepokoił. Fakt, miewam nieco zwichrowaną wyobraźnię, ale żeby aż do tego stopnia? Sięgnęłam więc do pierwowzoru, znaczy zeszytu. A tam, jak przysłowiowy byk: ...urwanej przez czerń jak guzik nie urwanej "jak guzik przez czerń", bo to zwyczajnie najgłupsze z głupich! Następnie podczas przepisywania tekstu, mój mądrzejszy od człowieka komputer spłatał mi takiego figla. Poprawiłam, co trzeba było - stanowczo - poprawić. Przy okazji obśmiałam się dziko z własnego gapiostwa, niemniej przepraszam Komentatorów za Ich wielce kreatywne "myślenice" :-) Wyjątkowo serdecznie oraz ciepło :)))

:))) Bardzo dziękuję :)))

Zanim spróbują znieść, to prędzej się rozpadną. Syczy przekłuty balon: https://wpolityce.pl/polityka/364581-pokaz-swoj-krzyz-internauci-manifestuja-przywiazanie-do-krzyza-zobacz-komentarze-w-akcji-montretacroix Serdecznie :)))

Mimo że jesiennie smutno być nie musi - Pogodnie (w miarę) kameralno klimatycznie czarodziejsko wręcz. Elficznie - - - z liśćmi pod ramię w objęciach wiatru o zapachu fiołkowego golfu - - - Baszta brzozę zdobi płaci miedziakiem drzewinka choć jej listowie nawet nie tombak bo drzewo biedne być musi skoro nagość swej kory zasłania czarnym strzępkiem Ale za darmo błękit anemiczny milczący horyzontalnie i śpiewnie perspektywiczny osobliwie świecąc – płynie a płynąc - - - - - pierzaście rozsnuty - - - świeci niczym to Adagio jak gruszka złotą ulęgałką taki słodki a tak (bez)namiętny

Obśmiałam się serdecznie :-))) Fakt, guzik :-D :-D :-D

Spróbuję roztłumaczyć :-) ale najpierw cytat: Asteniczny chór kolorami smużących się liści unosi gałęzie jak ręce ku najwyższym z wysokich C monarszej purpury urwanej przez guzik jak czerń w monotonnym deszczu bezdennego smutku Jest to opisany mój wielicki Ogród Żupny, gdzie rosnące w nim drzewa i krzewy poustawiałam na wzór aktorów (śpiewaków) oraz statystów. Ten asteniczny chór, czyli klony, które - bezgłośnie [drzewa głosu nie mają] unoszą - zamiast ludzkich rąk - swoje gałęzie aż do osiągnięcia najwyższego "C", którego symbolem jest intensywna czerwień (informował w jednym ze swoich "Słowników symboli" Władysław Kopaliński). Lecz ten niemy głos nagle przechodzi w falset, czyli się łamie poprzez kolejną utratę listowia [tu oznaczoną czernią]. Zupełnie tak jak - ni stąd ni zowąd - urywa się ozdobny guzik [w wierszu umyślnie spersonifikowany] przy królewskiej szacie... Tymczasem deszcz-akompaniament wciąż pada, pada i pada. Serdecznie :)

Ja też :) Aż uczyniło się bardzo zielono i lirycznie :))) :)

O jaki pięęęękny ten limeryk :-))) Najszczerzej oraz wyjątkowo serdecznie :-)))

Tylko jakiej "miłości"? Bo z tego, co się orientuję, to Liebert pisał o "Miłości miłosiernej" (Caritas). Obecny wierszyk - moim zdaniem - to bardziej parodia przesłania Lieberta aniżeli doń autentyczne odwołanie :\

Tytuł, choć inspirowany, to - według mnie - w żaden sposób nie przystaje do treści...

Obie wersje poprawne. Sprawdziłam ;-) Zresztą na "pp" autor komentarza nie może po wklejeniu edytować tylko pokornie poprosić Moderatora4 o naniesienie poprawki ;-)

Kochani, nie zastanowiliście się, że ta Wigilia, to wigilia Nowego Roku, czyli Sylwester? Identyczna jak w opowieści Andersena! Bardzo serdecznie i empatycznie :-)

To jest mój ostatni odkomentarz: gdyby Ksiądz Twardowski był li tylko skrobiącym w kajeciku pobożne wierszyki domorosłym - a tak mógłby Go scharakteryzować jakiś złośliwy krytyk(ant) - księdzem-wierszokletą, to zapewniam, iż spotkałaby może nie identyczna, a podobna reakcja. Został odkryty w 1975 roku przez "Tygodnik Powszechny", w swoim czasie zajęli się nim znawcy, zaczął być kultowy i tak się potoczyło... W związku z niniejszym, gdyby więc podobne jak powyższe wierszydełko zostałoby zasygnowane nazwiskiem Księdza Twardowskiego, o jakież by się odezwały pienia oraz peany typu, że tak wielki Poeta nie zawahał się sięgnąć do źródeł poezji odpustowej ;) Doskonale znam realia krytyki literackiej oraz trendy. Zresztą przez całe swoje zawodowe życie ;-)

Serce z głową - niezły mariaż :)

Co znaczy "kółko różańcowe"? Czy aby z prowadzącym ów różaniec Poetą Księdzem Twardowskim, który gdyby tym "Twardowskim" nie był, to na pewno gdzieś oraz na jakimś Forum (o ile by dożył i tam się autoprezentował) zostałby za swój "anielski" wiersz zjechany podobnie jak teraz obecny Autor? Anioły Stróże w poezji temat wręcz koronkowo-skorupkowy; tekst obecny: no napisany spod serca dlatego o wartości piernikowego odpustowego serca. Lecz niekiedy i kicz staje się w pewnym momencie swoistym dziełem sztuki.

Zwyczajnie a pięknie :) Serdecznie :)))

Zob. też: http://www.poezja-polska.pl/fusion/readarticle.php?article_id=35685 Z "anielskim" uśmiechem dokoła głowy :-)

Akceptuję wypowiedź Sylwestra. Ta ostatnia mogłaby się spokojnie obyć bez mało dla mnie zrozumiałego dopisku tak obecnie modnego werbalnego wytrychu o nazwie "masakra" :/ Autor na pewno pisał swój tekst w najszczerszych intencjach :) Zob. jeszcze: https://wolnelektury.pl/media/book/pdf/gusla-iii-aniol-pokoju.pdf

Podoba się :)))

Wyjątkowo mi przykro, że muszę się podpisać pod opinią Przedmówcy, który wyręczył mnie zresztą w nadgryzieniu zaprezentowanego tematu. Anioły zasługują na Ich bardziej kunsztowne traktowanie. Sama dewocja nie wniesie niczego a jedynie ośmieszy. Przyjaźnie :)

:)