befana_di_campi

:)

1. Po pierwsze: nie autor, lecz autorka :) Bowiem "dama trefl" swojej płci do tej pory jeszcze nie zmieniła :p 2. Po drugie: jeżeli "Aria", to niema opera coraz bardziej bezlistniejących w jesiennym deszczu, drzew, zaś urwane jak guzik owo wysokie "C", li tylko metafora :) Serdecznie :)))

Dodam kolejny, tak bardzo mnie pod względem etycznym, obligujący aspekt: http://www.poezja-polska.pl/fusion/readarticle.php?article_id=40431 Niezmiennie ciepło oraz serdecznie :)

Wracając do Twojego wiersza, który to bardzo, ale bardzo mnie poruszył, przeczytaj jeszcze (wprawdzie prozą, lecz komentarze ważniejsze) i to: http://www.publixo.com/text/0/t/13713/title/KON_TROJANSKI_ISLAMU Serdecznie :)

Temat dla mnie zbyt bolesny a jednocześnie oczywisty :( Nie chcę go rozwijać tutaj, w każdym razie dotyczy Kogoś mi bardzo bliskiego. U Niego bowiem nie pękło, za to wytrzymało. Choć reanimowany, to dwa razy "zapadał się" w siebie, i nie powrócił tam, skąd postanowił odejść :( Bardzo serdecznie :)

Mimo wszystko przydałoby się dołączenie oryginalnego tekstu tego tłumaczenia. Obecnie czyni się tak i w edycjach drukowanych, nie mówiąc o necie. Z serdecznymi wyrazami szacunku :)))

Miłe to Twoje skojarzenie, ja jednak myślałam o Iwanie Buninie i Annie Achmatowej. Teraz dodatkowo będę myśleć o Jonaszu Kofcie, no i o Tobie :-) Serdecznie od - na razie - "wyjechanej" z Zaświatów "damy trefl" :)))

Niby w tragedii klon złachmaniony – bezlistny w pogiętej koronie z pociemniałą pozłótką - W arboretalnym majestacie zstępuje najzwyczajniej na irgi posępny szkarłat Asteniczny chór kolorami smużących się liści unosi gałęzie jak ręce ku najwyższym z wysokich C monarszej purpury urwanej przez czerń jak guzik w monotonnym deszczu bezdennego smutku

Ano stąd, że istnieje cosik takiego jak autonomia tekstu oraz wyobraźni. Co dla kogo lepsze, to niech wybiera Czytelnik. Taka jest jego rola, bo właśnie od tego ma oczka oraz własny rozum ;-) I jeszcze ta "bolkowa" znaczy "ja" quasi odkrywcza propozycja dotycząca owego "krzta"? Jak podaje SJP to "krzty" względnie "krztyny"?

Doskonałe! I jak biblijnie prawdziwe :) Zauroczona :)))

:)))

"Kłamać" i "kłamać". Można też i "przykłamać", choćby ze strachu przed... :p Zwłaszcza, kiedy chodziło się do szkoły, a i czasem na wagary :-) :-)))

"Tuptająca po Zaświatach dama trefl" (odkrycie Jacka_K) pozwoli coś tu sobie zacytować: http://www.poezja-polska.pl/fusion/readarticle.php?article_id=40130 Bardzo serdecznie :)

A jaka w ogóle jest dla twórcy idealna definicja wiersza? Pisząc "Awatary" nie zastanawiałam się nad ich formą, ale przesłaniem oraz językową poprawnością. O żadnym "haiku" nawet nie pomyślałam, utrwalając w powyższych frazach jedną z moich wielu wierszopodobnych refleksji. Odzdrawiam takoż.

Niczego uzupełniać ani redukować nie będę, ponieważ nigdy niczego "z czapy" nie piszę. "Mego" (forma starsza) jest równie poprawna jak "mojego". Jest to zresztą jeden z moich "muzycznych" wierszy gdzieś oraz kiedyś nagrodzonych. Inwersja też zamierzona. Dlatego uwagi przyjmuję, swoją wersję zachowuję ;-) Za czcionki nie odpowiadam :) względnie nie umiem jeszcze tu rozmaitych rzeczy wklejać ;) Pozdrawiam analogicznie :)

Kiedy to ładne, moim oczywiście zdaniem. Jest w tych maliznach pewien drobiazg: myślnik = sylabie, dlatego w drugim wersie mamy tych zgłosek nie 7 a 8. Skąd u mnie taka wiedza? Ano douczali mnie na Portalu "poezja-polska.pl" dwaj - rzeczywiście - znawcy. Ja tego rodzaju miniaturki nazywam "haikupodobnymi". I dzięki temu mam (od)twórczy spokój :-) Serdecznie dla Autorki :)))

Jak nie lubię limeryków, to ten akurat mnie zauroczył :-) "Migdały", na dodatek "niebieskie" :-))) :)))

To tylko samokrytyczna skromność :))) Raz jeszcze wyjątkowo serdecznie :)))

Ooo, dobre! Niczego bym nie zmieniała :) Powiedziałabym, iż bardzo dobre :) Jak ta galicyjska jedynka z muzyczną koroną :) Serdecznie oraz słonecznie :-)

Coś mnie nie przekonuje :) Mnie, powtarzam, mnie! Ani treść, ani forma. Może ten temat jest rzeczywiście nie do udźwignięcia? Oczywiście dla mnie. Przyjaźnie :)

"Niemy krzyk" to już słynny tytuł filmu o abortowanym dziecku. Dlatego - według mnie - byłby zręczniejszy "Bezgłośny krzyk", tym bardziej, że sam liryk jest naprawdę bardzo, ale to bardzo, eteryczny :) Serdecznie :)

Wszyscy jesteśmy Pinokiami ;-) Serdecznie, bo i liryk od serca :-)

Wciąż liście stoją na warcie ogonków zeschłych barw - za to (bez)pośrednich - Jesieni ukochana która jesteś - słońce - zatrzymaj z ciepłem niczym oddech mój czyli powietrze Niepowtarzalnym ten czas zwany wiecznością. I moment co trwa niby wieczność wetknięty w przejrzysty wazon zżółkłą witką leszczyny z klonem spomarańczowiałym i biskupim fioletem chryzantem jak okruchy - Buk ożywił czerwony brąz mego anioła płaszcz i jego skrzydła ogniem podbite Wszystko się trzyma na tymczasem na słowo honoru - gdy swój psalm ciągnie jesień po muzyki schodach po szczeblach akordów po cichnących tonach

Co Cię tak Jacku_K zaintrygowała owa "tuptająca po Zaświatach dama trefl", że bez przerwy do niej wracasz? Owa "dama trefl" wypatrzyła tam nie tylko "Awatary" ;) Waldemar_Talar_Talar: uprzejmie proszę o wyjaśnienie, na czym - zdaniem Pana - polega owa "ciężkość miniatury", zresztą pierwszego tekstu z cyklu, o którym tu tak uparcie przypomina Jacek_K. Ponieważ Pan ma zastrzeżenia, to w takim razie jeszcze po belfersku przydałoby się je wypunktować, tym bardziej, że sam wiersz został przez autorkę dokończony oraz wykończony, w związku z czym - według autorki - akurat owo "że" posiada swój indywidualny sens, choć dla Pana - jako Czytelnika - niezrozumiały. ja_bolek - nie epatują mnie Indie, a odnośnie staroegipskiego Ka Ba Re T... ot(u) tu też poproszę o jego próbkę. Na naukę nie jest bowiem nigdy za późno ;)

Uhu, fajny wiersz nazywany spostrzeżeniem :-)))